La Republica Francesa es en plen procès de reorganizacion territoriala. Lo govèrn de Manuel Valls crei que la reduccion de las regions e d’autras iniciativas per organizar lo territòri francés poiràn evitar la pèrda de prestigi e de crèdit del govèrn e del president François Hollande. La desfacha electorala del PS a las eleccions europèas a obligat los socialistas a recuperar aquel projècte, qu’avián enterrat fa solament qualques setmanas. Reduire las regions de 22 a 14 benlèu racionaliza l’administracion, e es un estalvi economic, mas plan segur que resolverà pas lo problèma territorial francés.
 
La primièra impression qu’avèm la còla de Jornalet, sul nòu projècte, es que França, un còp de mai, mancarà una oportunitat d’aur de far una division territoriala que s’adapte a la realitat culturala e a la logica istorica. Es pas cap de secret que França a emplegat las divisions territorialas intèrnas coma una pigassa per espeçar de nacions e de pòbles, per separar de païses en diferentas regions e departaments, e contribuir a la destruccion de las lengas e las culturas. Los occitans veirem que doas de las nòstras regions, Lemosin e Auvèrnhe, son estacadas a de regions majoritàriament alienas a Occitània: es una evidenta operacion qu’a per tòca de minimizar la cultura e de la diluir dins d’entitats administrativas pus vastas. De lor costat, los bretons veiràn pas lor país reünificat, malgrat las multiplas promessas qu’an recebut, mai que mai del quite PS, e veiràn coma lor territòri demòra espeçat en doas regions. Catalans e bascos, de lor costat, contunharàn d’èsser immergits dins d’enòrmas regions amb de capitalas fòrça alonhadas, amb l’intencion de ne dissòlver l’identitat nacionala.
 
En consequéncia, la còla d’aqueste jornal volèm alertar que la nòva division territoriala es contrària als interèsses d’Occitània e que participa al projècte jacobin de destruccion de totas las lengas e culturas de França. I a pas cap de diferéncia de fons entre la drecha e l’esquèrra francesas, perque son jonchas en un pache de fèrre per aténher aquel objectiu. Çò de mai semblable a un politician francés de drecha, es un politician francés d’esquèrra. Tant que los occitans o veirem pas clar, e tant qu’Occitània aurà pas d’organizacions politicas autoctònas qu’ajan lo nòstre país coma lor centre d’accion, contunharem d’èsser venduts a la volontat de París, qu’a pas jamai levat lo pichon det per servar la nòstra identitat.