Coma cada an, sèm près de la fèsta occitana mai remarcada: l’Estivada de Rodés. La cal pas tornar presentar ni ne tornar cantar las meravilhas perque o avèm ja fach fòrça còps. Solament apondrem una causa: cossí podiam viure abans qu’existiguèsse l’Estivada? Sembla impossible. Per astre, avèm uèi aquesta fèsta e la nos cal aprofechar, e mai s’ongan la convocacion aja patit una fòrta retalhada budgetària a causa de las limitacions dels poders publics e de la crisi economica.
 
Ça que la, e mai se las ajudas economicas son demenidas, la leiautat dels organizaires a lors principis demòra tan ferma coma lo primièr jorn. Dins aquel sens, la manca d’intradas serà pas remplaçada pel pagament. Coma totjorn, l’Estivada serà gratuita per totes perque l’accès a la lenga e a la cultura del país deu pas èsser pagant. O, almens, pòt pas èsser question de pagament dins la situacion d’afebliment que la nòstra cultura e la nòstra lenga se i tròban a l’ora d’ara. Es pr’amor d’aquò que Jornalet a tanben una vocacion publica e qu’es de caractèr gratuit.
 
En consequéncia, e pr’amor que los organizaires de l’Estivada fan ongan un esfòrç mai grand que d’abitud per far avançar aquel projècte, cal que los occitans, mai que jamai, participem a aquela fèsta occitana. Se podètz, ni que siá solament un jorn, anatz a Rodés e celebratz la continuitat del nòstre país e gaudissètz la musica, los espectacles, los estands, lo bon manjar e lo bon beure.