editorial
Manuel Valls, un catalan contra la democracia en Catalonha
Lo primièr ministre francés, lo catalan Manuel Valls, a dich qu’un estat catalan independent seriá un perilh per la rèsta d’Euròpa e a reclamat una Espanha fòrta e unida. Aquelas declaracions meritan un editorial de la part del nòstre jornal, per una seguida de rasons qu’explicarem sul pic.
En primièr luòc, Valls dralha, insulta e mesprèsa lo sentiment del pòble catalan e sa volontat de s’exprimir democraticament. Qual es Manuel Valls per dire se los catalans pòdon èsser independents o pas? O deurián pas decidir, a las urnas, los quites catalans? Segon lo titular del Palais de Matignon es pas aital: es la volontat d’aqueles estats-nacion vièlhs e calucs, coma França e Espanha, que deu dictar l’avenir de las nacions totas. Aquela manièra de pensar es pas modèrna: al contrari, es anciana, obsolèta e digna dels tempses del despotisme illustrat.
En segond luòc, nos inquieta l’alinhament incondicional del primièr ministre francés amb lo govèrn espanhòl. Coma se sap, Espanha es un dels pauques estats de l’Union Europèa ont recentament an illegalizat de partits, an barrat de jornals, an recebut de condemnas per la violacion dels dreches umans, ont la democracia es limitada e ont l’armada a lo mandat constitucional de preservar l’unitat d’Espanha a quin que siá prètz... En prenent en compte qu’en França i a de centenats de milièrs de franceses d’origina espanhòla a causa de las guèrras, la repression e la misèria (coma es lo cas de sa collèga de partit Anne Hidalgo, per ne citar una), es pas gaire tranquillizant que París cèrque d’alianças d’aquela sòrta.
Fin finala, la tresena consideracion fa referéncia a la condicion inerenta, naturala, inevitabla e pròpria de catalan qu’a lo primièr ministre. Perque la realitat es aquesta: Manuel Valls ES catalan e o serà totjorn; e mai s’ARA ES francés coma poiriá ÈSSER suedés se foguèsse anat demorar en Suècia o coma SERIÁ canadian se foguèsse anat en Canadà. Èsser catalan li es estructural; èsser francés li es conjontural. En consequéncia, nos alarma que la “vergonha” pòsca arribar fins al ponch de refusar als tieus conciutadans çò que Valls reclama per los palestinians o per d’autras minoritats.
En primièr luòc, Valls dralha, insulta e mesprèsa lo sentiment del pòble catalan e sa volontat de s’exprimir democraticament. Qual es Manuel Valls per dire se los catalans pòdon èsser independents o pas? O deurián pas decidir, a las urnas, los quites catalans? Segon lo titular del Palais de Matignon es pas aital: es la volontat d’aqueles estats-nacion vièlhs e calucs, coma França e Espanha, que deu dictar l’avenir de las nacions totas. Aquela manièra de pensar es pas modèrna: al contrari, es anciana, obsolèta e digna dels tempses del despotisme illustrat.
En segond luòc, nos inquieta l’alinhament incondicional del primièr ministre francés amb lo govèrn espanhòl. Coma se sap, Espanha es un dels pauques estats de l’Union Europèa ont recentament an illegalizat de partits, an barrat de jornals, an recebut de condemnas per la violacion dels dreches umans, ont la democracia es limitada e ont l’armada a lo mandat constitucional de preservar l’unitat d’Espanha a quin que siá prètz... En prenent en compte qu’en França i a de centenats de milièrs de franceses d’origina espanhòla a causa de las guèrras, la repression e la misèria (coma es lo cas de sa collèga de partit Anne Hidalgo, per ne citar una), es pas gaire tranquillizant que París cèrque d’alianças d’aquela sòrta.
Fin finala, la tresena consideracion fa referéncia a la condicion inerenta, naturala, inevitabla e pròpria de catalan qu’a lo primièr ministre. Perque la realitat es aquesta: Manuel Valls ES catalan e o serà totjorn; e mai s’ARA ES francés coma poiriá ÈSSER suedés se foguèsse anat demorar en Suècia o coma SERIÁ canadian se foguèsse anat en Canadà. Èsser catalan li es estructural; èsser francés li es conjontural. En consequéncia, nos alarma que la “vergonha” pòsca arribar fins al ponch de refusar als tieus conciutadans çò que Valls reclama per los palestinians o per d’autras minoritats.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
lo rentat de cervel que li han fet a l'escola e el per escalar locs en la política e arribar a ont és, diu aquestes jacobinades, mas ho fa pels diners. Es pas beneit, lo que és un gran pocavergonha !
coma catalan cada dia da mas hàstic era actuau europa semble era des ans 1930 solet en tot guardar interèssi economicos damb gent coma merkel , pas se pòt cambiar termières de forma democratica . Era extrèma dreita i era quèrra aliada damb es islamistes contra israel atau coma en sòn dia stalin aliat damb hitler e eth mufti de jerusalem , çò de melhor que mos podria passar as catalans ei que españa betase eth sòn ingrès en union europèa , parièra serviria entà que era socieda europèa soscatz entà préner desiciones per melhors camins
Anèm, una cabussada a la mar!
Tot primièr, soi d'acordi amb la màger part de l'editorial del Ferriol.
Mas pas amb la darrièra partida : es a dire que per ieu, Valls es pas "estructuralament" catalan. Es catalan d'origina, solide, mas tanben Soisse per sa maire (ço que pot explicar de causas). Es Manuel Valls que causiguèt d'èsser francés en 1982. Degun lo preguèt pas. Doncas podèm pas dire que son los "azards de la vida" que lo menèron a èsser francés (e mai francés que los autres!). (http://www.dailymotion.com/video/xdlhmu_manuel-valls-invite-du-magazine-cat_news)
#1 Solide que èsser contra l'independéncia catalana es pas anti-democratic, levat se Valls contunhèsse a manténer aquesta posicion aprèp un referendum majoritàriament independentista. Mas generalament se balha pas d'opinion suls afars internes d'un Estat vesin.
#2 Chevènement es pas lo paire de Valls, seria mai a esquèrra. En mai Chevènement parlèt dins sa lenga de naissença solament dins una mitat consciença (a la sortida del coma) mentre que Valls o fa en plena consciença en Catalonha (sud).
#3 Ah?
#5 Lo jorn qu'aurem besonh de las certitudas d'un Fouquier-Tinville pel tribunal revolucionari occitan, prepausarai la candidatura d'En Terric Lausa. Punt final.
#6 Es pas piot...
#7 Soi pas competent per far la part de ço qu'es francés, espanhol, catalan, soissa, o autre dins un uman. Me podètz precisar ço qu'es lo "gaubi de sa pensada" catalan e de "sos usatges" que lo rend diferent dels "franceses, espanhols, soisses...?
#9... e oc... lo contèxte! Es pas un catalan que parla, es un ministre francés! E es curios, parla espanhol als medias espanhols (e pas catalan ni italian!), mas parla catalan als medias catalans (en Espanha), parla francés als medias franceses (e pas espanhol) e ensaja quitament de parlar anglés als medias angleses... curios...
Fin finala, los sols decebuts son aqueles que cresian que Manuel Valls èra socialista e catalanista.
Cal pensar que Valls a dich aquò perque ara es ministre e pas un desconegut. Mai aquò's vertat que quand parla en la television del Estat espanhòl, parla totjorn espanhòl e jamai catalan...
Per saber si els catalans del Principat volen la independència o quedar-se a l'estat espanyol, caldria que poguessin votar com ho faran els escocesos. Per ara, el govern espanyol no vol sentir a parlar de cvonsulta...
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari