La manifestacion per la lenga del 31 de març a Tolosa foguèt una capitada de las bonas. Al delà de las chifras concrètas, la realitat es que qualques milièrs d’occitans de totes los parçans del país nos amassèrem dins la ciutat mondina per reivindicar la nòstra existéncia e reclamar un encastre legal que favorisca nòstre desvolopament cultural, educatiu e lingüistic. Sens un espaci occitan de comunicacion fòrt, la màger part dels occitans an pas sabut qu'aquela manifestacion se debanava. Mai encara: la màger part dels occitans sabon quitament pas que la manifestacion s'es passada. Foguèt, alavetz, una capitada de las grandas que, malgrat totas las dificultats, tant de mond de tot lo país s’amassèsse per la lenga nòstra.

 

Ara lo mond an parlat. Lo pòble a dich que vòl viure. Es l’ora que los politicians, los representants del pòble occitan e las siás institucions passen de las bonas paraulas als faches concrèts. Fòrça elegits de gaireben totes los partits politics se mòstran favorables a un cambiament legislatiu per reconéisser la lenga occitana. Es lo moment de ne veire los fruches. Occitània reclama una lei lingüistica, del meteis biais que la reclaman los autres pòbles que vivon, o subrevivon, dins França: Bretanha, Bascoat, Catalonha, Corsega o Alsàcia an tanben los lors dreches que pòdon pas èsser negats mai longtemps.

 

França es coneguda per tot lo mond per la siá devisa: “Libertat, Egalitat, Fraternitat”. Alavetz, deu pas èsser tròp urosa d'observar pas aquel lèma dins la Republica. Perqué un francofòn a mai de dreches qu'un occitanofòn? Perqué França tracta pas amb egalitat un francofòn e un occitanofòn? Perqué los filhs d’un occitanofòn an mens de dreches que los filhs d’un francofòn? Es que, benlèu, lo messatge de fons es que sèm pas amassa dins la fraternitat? Reclamar una lei lingüistica es pas una question politica: es una question de justícia e de respècte als dreches umans.