editorial
La leiçon d’Escòcia
Lo “non” a ganhat dins lo referendum per l’independéncia d’Escòcia amb un 55,42% dels vòtes, del temps que lo 44,58% dels escoceses an votat per l’independéncia del país. La participacion es estada un recòrd. E mai se lo resultat independentista es fòrça mai naut que çò que s’esperava fa dos meses, la decepcion es venguda après las bonas expectativas dels sondatges de las darrièras setmanas. En contrapartida, Escòcia aurà fòrça mai d’autonomia, qu’es çò que los unionistas e lo govèrn britanc an promés se ganhava lo non.
Ça que la, çò vertadièrament important es pas lo resultat del referendum. Çò vertadièrament important es lo referendum en se meteis, lo fach que los escoceses an decidit liurament lor avenir politic. De la meteissa manièra que se passèt en Quebèc en doas escasenças, los escoceses an decidit lor avenir perque son un subjècte politic. Dins un moment qu’assistissèm a de conflictes armats quitament dins Euròpa a causa de tensions nacionalas, los britanics an donat al Mond entièr una leiçon de civilizacion, de democracia e de tolerància. E lo qu’a donat aquela leiçon es pas Alex Salmond: es estat David Cameron, perque a mes la democracia e lo dialòg al dessús de quina autra causa que siá.
E los occitans, quina leiçon ne podèm extraire? Fa fòrça e fòrça ans, degun pensava pas qu’Escòcia seriá capabla de far un referendum d’autodeterminacion. Aviá pas d’autonomia, aviá pas de Parlament pròpri e aviá pas cap de partit considerable que ne defendèsse los interèsses davant Londres. Escòcia èra tot simplament una region britanica subjècta a Londres. Foguèt en 1997 que s’autregèt l’autonomia a Escòcia: fa, doncas, solament 17 ans. Aquò demòstra que las causas, e mai se semblan impossiblas, pòdon cambiar. Totun, per las cambiar i cal trabalhar perque res càmbia espontanèament. Lo trabalh d’uèi serà las basas dels cambiaments de deman. Cal que los occitanistas de totes los encastres contunhem de trabalhar amb perseverança, en addicionant de complicitats, en cercant d’adesions e en bastissent l’unitat. Escòcia nos demòstra que i a de lutz a la fin del tunèl. Se nos metèm al trabalh totes ensems en daissant de costat las diferéncias?
Ça que la, çò vertadièrament important es pas lo resultat del referendum. Çò vertadièrament important es lo referendum en se meteis, lo fach que los escoceses an decidit liurament lor avenir politic. De la meteissa manièra que se passèt en Quebèc en doas escasenças, los escoceses an decidit lor avenir perque son un subjècte politic. Dins un moment qu’assistissèm a de conflictes armats quitament dins Euròpa a causa de tensions nacionalas, los britanics an donat al Mond entièr una leiçon de civilizacion, de democracia e de tolerància. E lo qu’a donat aquela leiçon es pas Alex Salmond: es estat David Cameron, perque a mes la democracia e lo dialòg al dessús de quina autra causa que siá.
E los occitans, quina leiçon ne podèm extraire? Fa fòrça e fòrça ans, degun pensava pas qu’Escòcia seriá capabla de far un referendum d’autodeterminacion. Aviá pas d’autonomia, aviá pas de Parlament pròpri e aviá pas cap de partit considerable que ne defendèsse los interèsses davant Londres. Escòcia èra tot simplament una region britanica subjècta a Londres. Foguèt en 1997 que s’autregèt l’autonomia a Escòcia: fa, doncas, solament 17 ans. Aquò demòstra que las causas, e mai se semblan impossiblas, pòdon cambiar. Totun, per las cambiar i cal trabalhar perque res càmbia espontanèament. Lo trabalh d’uèi serà las basas dels cambiaments de deman. Cal que los occitanistas de totes los encastres contunhem de trabalhar amb perseverança, en addicionant de complicitats, en cercant d’adesions e en bastissent l’unitat. Escòcia nos demòstra que i a de lutz a la fin del tunèl. Se nos metèm al trabalh totes ensems en daissant de costat las diferéncias?
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Las premicias son pas totas vertadièras mas lo messatge de conclusion es verai.
Escociá es una nacion que se bastiguèt a l'entorn d'una cultura propriá, darrièr lo Mur d'Hadrien e en defensa contra Anglatèrra que son pòble ne'n perdèt pas la consciéncia.
Mas tot pòt cambiar lèu, cal simpletament qu'una volontat espelisca.
La question e tota la dificultat son dins aquel mot : simpletament. Es luènh d'èsser ganhat, los occitans an mai una consciéncia de sudistas que d'un pòble destinat a préner son autonomia.
"Escòcia èra tot simplament una region britanica subjècte a Londres."
Faus, èra una nacion, se que non soi estat borrat per la pretension d'un torneig de rugby que se glorificava d'acampar cinc nacions, dont Escòcia.
"Fa fòrça e fòrça ans, degun pensava pas qu’Escòcia seriá capabla de far un referendum d’autodeterminacion."
Es pas completament faus mai es pas completement verai :)
Fa unei anadas, degun pensava pas que lo SNP auriá capitat de far organisar un referendum d'autodeterminacion. Co qu'es nòu es la poissança dau SNP. Mai per ço qu'es dau referendum cau pas doblidar que li a ja agut doi referendums (en 1979 e en 1997), toei positius, per una devolucion que son ròtle era copar l'érba sota lei pès de l'independentisme.
i a un sentiment nacionalist escoces, mes cap d'occitan. E'n voletz inventar un?
Soi un pauc dubitatiu davant aquela projeccion de las experiéncias de las altras nacions sus Occitània. I auriá pas aquí una farfantèla mortala ? Occitània a sas quitas especificitats e a d'inventar son quite modèl nacional.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari