Lo dimenge 9 de novembre passat, mai de 2,3 milions de catalans participèron a un vòte sens de consequéncias legalas mentre qu’èran menaçats pel govèrn espanhòl. Aquela granda afluéncia de votants, de totas las edats e de totes los continents de la planeta, demòstra que la centralitat politica catalana se bolega e que l’independentisme es, a l’ora d’ara, l’ais central de la politica dels catalans e de lor imaginari collectiu. Ne contarem pas ara los detalhs, Jornalet a exprimit clarament mai d’un còp son sosten al drech d’autodeterminacion dels pòbles, mas be volèm expausar qualques extrapolacions per rapòrt als occitans.
 
Lo procès catalan es lo fruch d’un trabalh constant e d’una seguida de decisions estrategicas. Lo catalanisme quitèt, a l’entorn de 2010, la division ideologica tradicionala (drecha, esquèrra, etc.) en benefici d’una estrategia de país per jónher las fòrças, per arribar al procès sobeiranista e per lo concretizar. La division del catalanisme en drechas e esquèrras èra la normalitat de la politica catalana entre 1980 e 2010. Solament amb la priorizacion de l’estrategia nacionala an capitat aquel grand pas endavant. La granda fòrça del sobeiranisme catalan es que s’i pòt trobar de mond d’ideologia conservatritz, de democratacrestians, de liberals, de socialistas, d’ecologistas, de revolucionaris e quitament de comunistas. L’occitanisme es plan luènh d’una situacion coma aquela, mas deuriam èsser conscients que per aténher de tòcas concretas e realas nos cal aver mai de fòrça. L’occitanisme politic fariá ben de cercar lo denominador comun, sens que degun foguèsse obligat de renonciar a sas idèas, a sa sigla o a son programa concret. Dins aqueste sens, coma avèm dich dins d’autras escasenças, lo projècte Bastir es una iniciativa fòrça interessanta.
 
Un autre fach determinant es la capacitat d’organizacion de la societat civila catalana a l’entorn de divèrsas organizacions politicas. La politica avança pas sens una societat civila mobilizada, de la meteissa faiçon qu’una societat civila mobilizada avança pas sens d’organizacions politicas que trabalhen dins la meteissa direccion. Alavetz, cal que l’occitanisme cultural, lingüistic, educatiu, ecologista, sindical, etc. trabalhe mai organizadament e mai coordonedament per evitar de dispersar los esfòrces, e cal sustot que mai de mond de tot lo territòri occitan s’organizen a l’entorn de las organizacions ja establidas. Es imperatiu d’amassar mai de fòrça e mai de capillaritat territoriala. Dins aqueste aspècte, aquela independéncia dels poders publics es blindada per la societat civila e ven mai fòrta.