Aqueste dimenge la Republica Francesa, implicant per extension la màger part d’Occitània, celèbra d’eleccions departamentalas. Coma totòm sap, son unas eleccions mendres, e o son perque la quita existéncia dels departaments es encara mesa en question de part de las mai nautas instàncias republicanas, que ne veson pas lo sens ni l’utilitat. Pasmens, las eleccions se fan e, e mai s’a l’ora d’escriure aqueste editorial ne sabèm pas encara lo resultat del primièr torn (aurem ja l’escasença d’analisar lo resultat global pus tard), si que ne podèm extraire doas conclusions que volèm tractar dins aqueste editorial.
 
Lo primièr aspècte es lo gròs resultat qu’obten lo Front Nacional en cò nòstre. La poténcia d’aquel partit passa per de multiples factors: l’incompareissença politica e l’ineficacitat dels partits tradicionals, la paur exagerada d’una part de la populacion envèrs la delinquéncia e lo terrorisme, la crisi economica que punís mai que mai l’economia occitana, la manca de perspectivas economicas de fòrça joves, la crisi generala de la politica e la volontat de s’identificar a quicòm qu’a de vam. Tot aquò son de factors aisidament corregibles, mas París sembla que los sàpia pas trobar (o benlèu es interessat d’aver una partida del país en tension per de rasons socialas e, a l’encòp, per refortir lo nacionalisme francés ultrajacobin). Per quina rason que siá, sembla que degun gause pas far front vertadièrament als òmes de Marine Le Pen.
 
Lo segond aspècte que volèm soslinhar es l’afebliment de l’occitanisme politic, que paradoxalament joguèt un ròtle tan bon dins l’eleccion municipala passada. Bastir demostrèt que l’unitat d’accion dona de frucha positiva. Coma o avèm dich, i a d’eleccions màgers e d’eleccions mendres, mas una de las nòrmas basicas de la politica electorala es d’acostumar lo nuclèu electoral mai pròche a la continuitat de la marca a totas las eleccions per refortir aquel primièr cercle de sosten. Se presentar pas a totas las eleccions pòt generar de confusion e desorientacion, del temps que s’obliga l’electorat mai prèp a votar per d’autras opcions. Cal, doncas, insistir dins la via politica e electorala, perque pòt far mai de trabalh un elegit occitanista qu’una manifestacion per la lenga. Dins las setmanas venentas Bastir farà una jornada de trabalh e encoratjam los sieus membres a trabalhar fòrt per engrandir encara mai aquel espaci. Cal recercar de nòus militants, cercar de nòvas alianças amb de grops locals organizats e motivar las gents per que fagan lo passatge a la politica.

E mai se volèm felicitar Bastir, País Nòstre, lo PNO, lo PÒC, Libertat, Iniciativa per Occitània e totes los que d’un biais o un autre luchan per viure al país, avèm remarcat que las divisions an afeblit lo movement occitanista, una malautiá que qualques unes consideràvem ja superada.