La guèrra en Siria s’es empoisonada coma cap d’autre conflicte. I a tantas partidas en lucha, de grops, de faccions, d’alianças e d’interèsses estrangièrs qu’es complicat de ne desfar l’embolh. Quitament los analistas internacionals sabon pas arribar a de conclusions e aquò genèra, dins los govèrns europèus, una inaccion que servís solament a perpetuar un conflicte que sas consequéncias son arribadas en Euròpa en forma de milièrs e milièrs de refugiats. Totes dison que cal far quicòm perque sembla que cap de las partidas s’impausarà pas per la via militara. Fòrça annadas son passadas e fòrça personas son mòrtas, e tot fa pensar que la guèrra siriana perdurarà mantes ans e qu’encara moriràn fòrça personas.
 
Los atacs aerians contra l’Estat Islamic (EI) son estats eficaces dins qualques aspèctes: an arrestat la progression expansiva d’aquel grop de fanatics e an permés als curds de recuperar una granda part de lor territòri. Mas n’i a pas pro. La guèrra contunha sul terren e las accions aerianas donaràn pas la victòria a degun. Cal, saique, una intervencion militara estrangièra mai energica, preferiblament jos la bandièra de l’ÒNU. Abans tot cal salvar de milièrs de vidas en una situacion desesperanta, e après se faràn los calculs politics.
 
Mas se cal avisar. Una intervencion contra l’Estat Islamic deu pas salvar lo govèrn de Bashshar Al Asad, qu’es lo primièr responsable de la mòrt de centenats de milièrs de personas. Una intervencion militara estrangièra se deu anar centrar per sosténer los curds e l’oposicion democratica siriana, qu’existís e qu’a una cèrta capacitat militara. Cal que Turquia quite d’atacar los curds e que quite de far una politica intèrna vergonhabla amb la guèrra siriana. Los enemics que cal eliminar son l’EI e lo regim repressiu d’Al Asad, e mai se lo govèrn sirian actual poiriá e deuriá far partida d’un futur procès de transicion. L’experiéncia iraquiana ensenha qu’es pas prudent de reversar completament lo govèrn d’un país perque lo voide de poder es ocupat per d’autres grops extremistas. Cal agir per arrestar aquela guèrra e donar lo poder politic al pòble sirian, per qu’aja un govèrn democratic, que respècte las minoritats e qu’aja una volontat reconcilianta. Serà pas aisit, mas cal far quicòm lo pus lèu possible.