Lo 24 d’octòbre que ven tot l’occitanisme es cridat a la manifestacion Anem Òc, qu’ongan prendrà la vila de Montpelhièr coma epicentre del nòstre movement nacional. La vila lengadociana non solament serà lo centre de la manifestacion tradicionala, mas aculhirà tanplan una seguida d’activitats politicas, culturalas e socialas que teisseràn de nòvas relacions e refortiràn la creissenta conscientizacion occitana. Los occitanistas avèm, malastrosament, plan paucas escasenças de nos rescontrar personalament, de far de coneissenças e de metre d’avises en comun. Aquò a fach que, istoricament, lo nòstre movement siá estat un movement atomizat, desvertebrat, sens cap de coesion e subjècte a la scission. Alavetz, es fòrça important d’i participar per prene lo vam, la fòrça e l’energia necessàrias per manténer viu l’occitanisme dins totas las vilas del país.
 
Qualque entitat a anonciat sa volontat de participar pas a aquela manifestacion. Argumentan de rasons de forma e non pas de fons. Aquela posicion es, naturalament, plan respectabla, e mai se nosautres la partejam pas. Los occitanistas, coma disiam adès, sèm subjèctes a la division intèrna, coma se passa dins la majoritat dels movements politics de caractèr minoritari. Cal, doncas, identificar e trabalhar per refortir çò que nos jonh e marginalizar çò que nos devesís. E qu’es aquò, çò que nos jonh? Nos jonh lo pus petit comun denominador de l’occitanisme, qu’es pas autra causa que l’amor pel país, la defensa de la nòstra cultura e identitat, l’idèa nacionala occitana e lo besonh de dotar Occitània d’instruments politics e institucionals pròpris. A partir d’aicí, i a de diferéncias divèrsas: d’unes son de drecha e d’autres d’esquèrra, d’unes se vòlon focalizar sus la lucha politica e d’autres sus la lucha culturala, d’unes son partisans de pachar amb los partits franceses e d’autres d’o far pas, d’unes preferisson Tolosa e d’autres Pau, Bordèu, Lemòtges, Marselha o Montpelhièr. Tot aquò enriquís lo movement, mas pòt pas èsser la causa de sas funeralhas. Cal evitar de confondre los tèrmes discordança, qu’es legitima e necessària, amb division, qu’es una poison mortala.
 
En consequéncia, Jornalet fa una crida a quitar las diferéncias, sovent de caractèr mendre mas maximalizadas a causa de la seculara tendéncia a l’atomizacion, e a participar massissament a la manifestacion del 24 d’octòbre. Una participacion granda, festiva, populara e democratica serà exactament çò que chepicarà mai los jacobins de mentalitat exagonala. Per contra, la division del movement es çò que mai lor fariá plaser. Alavetz, la causida es aisida: se volèm satisfar los jacobins o s’o volèm pas far? Vesèm-nos, doncas, a Montpelhièr. Anem Òc!