editorial
Jihadisme e jacobinisme
La redaccion de Jornalet avèm mostrat repetidament lo nòstre refús mai absolut e la nòstra condemna mai energica de la violéncia islamista; e avèm exprimit lo nòstre sosten maximal a las victimas del terrorisme e a las institucions democraticas francesas sus aquel subjècte. Es per tant que nos sentissèm tanben legitimats a far una critica neta e clara contra qualques unas de las mesuras ideologicas adoptadas pel govèrn de París, mai que mai, contra l’element mai significatiu qu’es estat lo subreemplec massís de l’imne francés, la Marselhesa, qu’es vengut obligaròri en tota sòrta d’eveniments culturals, esportius, academics e escolars, en tot arribar a l’extrèm de lo far cantar de matin als escolans de mantas escòlas. Va solet qu’aqueles que lo cantan pas son taxats d’antipatriòtas o, dins los pièger dels cases, de mostrar pas pro de fermetat contra los jihadistas.
Los còrses, tant exemplars en fòrça causas, an fach tornarmai una demostracion de sens comun, de coeréncia nacionala e de solidaritat amb las victimas. Es aital que pendent la partida entre las esquipas de Bastia e Aiacciu, òm sonèt la Marselhesa per obligacion administrativa francesa mas cap dels assistents la cantèt pas. Tanpauc la fiulèron pas, mas gardèron un silenci respectuós e aplaudiguèron a la fin per mostrar lor sosten a las victimas e a lors familhas. Puèi totes los afeccionats còrses cantèron l’imne còrs, amb una totala naturalitat.
Los occitans sabèm ben que lo govèrn francés faguèt un emplec repugnant de la Primièra Guèrra Mondiala per liquidar l’identitat culturala occitana e impausar, suls cadavres de centenats de milièrs d’occitans, una nòva realitat nacionala. Lo jacobinisme veniá de far culminar un dels procèsses mai rapids d’alienacion nacionala d’un pòble e de ne trencar la continuitat istorica, en solament una generacion. Es evident qu’ara sèm pas dins un cas de proporcions similaras, mas si que tornam veire que França profiècha de quina tragèdia que siá per la convertir en un acte d’adesion massissa e acritica a la Republica, dins l’estil mai pur dels regims totalitaris del començament del sègle XX. Los occitans podèm tanplan mostrar lo nòstre respècte e sosten a las victimas en cantant lo nòstre imne nacional, qu’es tan valid coma los autres e que representa de valors tan dignas coma las dels autres imnes del Mond.
Moment de recueuillement avant Bastia-Ajaccioper SportingClubBastia
Los còrses, tant exemplars en fòrça causas, an fach tornarmai una demostracion de sens comun, de coeréncia nacionala e de solidaritat amb las victimas. Es aital que pendent la partida entre las esquipas de Bastia e Aiacciu, òm sonèt la Marselhesa per obligacion administrativa francesa mas cap dels assistents la cantèt pas. Tanpauc la fiulèron pas, mas gardèron un silenci respectuós e aplaudiguèron a la fin per mostrar lor sosten a las victimas e a lors familhas. Puèi totes los afeccionats còrses cantèron l’imne còrs, amb una totala naturalitat.
Los occitans sabèm ben que lo govèrn francés faguèt un emplec repugnant de la Primièra Guèrra Mondiala per liquidar l’identitat culturala occitana e impausar, suls cadavres de centenats de milièrs d’occitans, una nòva realitat nacionala. Lo jacobinisme veniá de far culminar un dels procèsses mai rapids d’alienacion nacionala d’un pòble e de ne trencar la continuitat istorica, en solament una generacion. Es evident qu’ara sèm pas dins un cas de proporcions similaras, mas si que tornam veire que França profiècha de quina tragèdia que siá per la convertir en un acte d’adesion massissa e acritica a la Republica, dins l’estil mai pur dels regims totalitaris del començament del sègle XX. Los occitans podèm tanplan mostrar lo nòstre respècte e sosten a las victimas en cantant lo nòstre imne nacional, qu’es tan valid coma los autres e que representa de valors tan dignas coma las dels autres imnes del Mond.
Moment de recueuillement avant Bastia-Ajaccioper SportingClubBastia
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
l'emplec repugnant dau govèrn francés per liquidar l'identitat culturala occitana durant la guerra de 14, vaqui una interpretacion novèla pron originala d'aquesta guerra d'imperialisme e de maquinisme concurrent ! legiisetz leis escrivans d'oc que que l'an fachas, ,que li son mòrts o an subreviscuts, coma Pouzol, Jouveau, Azèma qu'an fachs de jornalets de trencadas o de rèire garda o tengut son jornau e subretot Loïs Bonfils que venon de publicar son jornau postume que foguèt tuiat un mes abans l'armistici e que podèm comparar amb lei Genevoix, Dorgelès,Barbusse dau costat francés e Ernst Jünger e Erich Maria Remarque dau costat alemand, un grand escrivan nòstre. ;Oblidem pas nimai que de miliers de catalans dau Principat s'engatjèron dau costat francés, cresènt de luchar per mla libertat, acompanhats per la marseillaise et que tres mil li perdèron la vida? Un pauc mai de subtilitat e aprenetz l'istòria !
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari