editorial
Es ora de metre los preseps dins los nòstres ostals
Ara que Calendas arriba, cal pensar a las tradicions que se pèrdon pauc a cha pauc e a las nòvas abituds qu’avèm incorporat. Fins a fa solament una generacion, dins la majoritat dels ostals occitans, se fasiá un presep (o un presepi o un betlèm o una grépia) amb de santons, e aquò que recreava la naissença de Jèsus; e mai se fasiá picar lo cachafuòc o soca de Nadal per obténer de presents pels enfants. Se tracta de tradicions semblablas a las que se fan dins los païses vesins coma Aragon o Catalonha. Ça que la, vesèm coma de tradicions d’origina estrangièra e comerciala son vengudas lo mèstres de las nòstras fèstas de Calendas e coma los enfants desiran vivament de las veire arribar.
En mai d’aquò, cada an patissèm los atacs dels sectors mai reaccionaris jacobins amb lor santa crosada contra las grépias. Lor miopia politica e sociala los empedís de veire que Nadal es pas mai una festivitat estrictament religiosa, mas que dempuèi de decennis a un fòrt compausant social e tradicional qu’es estat assumit d’un biais positiu per la granda majoritat de la populacion. Las valors que ne rajan, a prepaus, son indenegablament positivas pel ben comun e son los enfants que ne gaudisson mai. Aquela realitat es encara mai intensa en Occitània, ont se pòt pas dissociar aquela partida del calendièr de la grépia. Una vila occitana, per Nadal, deu comptar amb sas grépias, son cachafuòc e sos ornaments de Nadal; autrament seriá pas una vila occitana per Calendas.
Es pr’amor d’aquò qu’ongan volèm tornar far una crida als legeires de Jornalet per que se mantenga e se recupère las fèstas de Calendas a l’occitana, e avèm organizat un concors de grépias. Del temps que preparam un bon tison per lo manténer fins a la fin de las fèstas, es ora de metre los preseps dins los nòstres ostals. E cal anar mai enlà e recuperar tanben, en foncion de las tradicions de cada parçan d’Occitània, d’autras celebracions, coma per exemple los tretze dessèrts, qu’an lors raices dins lo sègle XVII e que venguèron fòrça populars en Provença. E mai poiriam citar un fum d’autras tradicions calendalas d’Occitània coma las Pastoralas, lo blat de Santa Barba, las cançons innombrablas, las dichas... I a de legendas fantasticas coma, per exemple, aquel mite lemosin, auvernhat e velaiés de las pèiras levadas que bolegan a Nadal e que laissan veire de tresaurs esconduts en dessota...
Cal pas fòrabandir lo Paire Nadal ni l’avet de Nadal, mas cal pas tanpauc qu’eles fòrabandiscan lo presep, lo cachafuòc o los tretze dessèrts.
En mai d’aquò, cada an patissèm los atacs dels sectors mai reaccionaris jacobins amb lor santa crosada contra las grépias. Lor miopia politica e sociala los empedís de veire que Nadal es pas mai una festivitat estrictament religiosa, mas que dempuèi de decennis a un fòrt compausant social e tradicional qu’es estat assumit d’un biais positiu per la granda majoritat de la populacion. Las valors que ne rajan, a prepaus, son indenegablament positivas pel ben comun e son los enfants que ne gaudisson mai. Aquela realitat es encara mai intensa en Occitània, ont se pòt pas dissociar aquela partida del calendièr de la grépia. Una vila occitana, per Nadal, deu comptar amb sas grépias, son cachafuòc e sos ornaments de Nadal; autrament seriá pas una vila occitana per Calendas.
Es pr’amor d’aquò qu’ongan volèm tornar far una crida als legeires de Jornalet per que se mantenga e se recupère las fèstas de Calendas a l’occitana, e avèm organizat un concors de grépias. Del temps que preparam un bon tison per lo manténer fins a la fin de las fèstas, es ora de metre los preseps dins los nòstres ostals. E cal anar mai enlà e recuperar tanben, en foncion de las tradicions de cada parçan d’Occitània, d’autras celebracions, coma per exemple los tretze dessèrts, qu’an lors raices dins lo sègle XVII e que venguèron fòrça populars en Provença. E mai poiriam citar un fum d’autras tradicions calendalas d’Occitània coma las Pastoralas, lo blat de Santa Barba, las cançons innombrablas, las dichas... I a de legendas fantasticas coma, per exemple, aquel mite lemosin, auvernhat e velaiés de las pèiras levadas que bolegan a Nadal e que laissan veire de tresaurs esconduts en dessota...
Cal pas fòrabandir lo Paire Nadal ni l’avet de Nadal, mas cal pas tanpauc qu’eles fòrabandiscan lo presep, lo cachafuòc o los tretze dessèrts.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Vesetz vòstres, vivetz dins l'egò. L'egò viu dins las rencuras dau passat e de la paur dau lendeman. Per en saubre mai, anatz visitar lo site dau tolosan SIRILIEL que vos conta l'istòria de l'egò qu' a prengut lo dessus sus la consciença, un bon conte de Nadau.
Lo site : "you tube - Siriliel- e cerchar las videòs sur l'egoisme.
#1
Pietat!
"aquel mite lemosin, auvernhat e velaiés de las pèiras levadas que bolegan a Nadal e que laissan veire de tresaurs esconduts en dessota..."
Los tresaurs esconduts en dessota son totas las causas que ja podèm far e que gausam pas far de tant qu'avèm paur que lo Mèstre nos castigue, causas que podriam encara mai far se Occitània tota èra liura, sobeirana e pas mai dependenta de França e del seu narcotic quotidian que nos ensuca.
luta politica d'ambicion end'Occitània. mercés Jornalet d'ic sostíner damb tant de passion. seram çò que bastiram !
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari