editorial
Catalonha e Aran: es sus la talvera qu’es la libertat
Contra tot espèr e a la darrièra minuta, coma Catalonha fa de costuma dempuèi un passat recent, los partits sobeiranistas catalans an trobat un acòrdi per constituir lo govèrn, per crear una majoritat parlamentària donant d’estabilitat a l’executiu independentista e per aplicar un fuèlh de rota que deu culminar amb la creacion d’un estat catalan independent d’aicí a 18 meses. L’acòrdi compren la retirada del president Artur Mas, qu’a pilotat fins ara lo procès sobeiranista, coma o exigissiá la formacion d’esquèrra anticaptalista CUP. Ça que la, la presidéncia del govèrn de Catalonha serà retenguda pel meteis partit d’Artur Mas, Convergéncia Democratica de Catalonha (CDC), e lo qu’èra fins ara primièr cònsol de Girona, Carles Puigdemont, ven lo 130n president de la Generalitat Catalonha.
L’acòrdi dona satisfaccion als 1,9 milion de catalans que votèron per l’independéncia lo 27 de setembre passat a las eleccions catalanas. Mas delà los que son contents, podèm agachar lo revèrs de la medalha. Los grands irritats per aquel acòrdi son los dos grands partits espanhòls tradicionals, lo PP e lo PSÒE, qu’an menat amassa l’oposicion frontala al procès catalan e qu’an rebalat lo president Artur Mas davant la justícia espanhòla per aver organizat la consulta sobeiranista del 9 de novembre de 2014. Mas son pas los sols: los dos partits espanhòls emergents, Podèm e Ciutadans, respondèron dissabte amb irritacion davant l’acòrdi en demostrant que, tanben per eles, l’unitat de l’estat espanhòl es un element prioritari que los unís.
Del ponch de vista occitan e de las autras nacions sens estat d’Euròpa, l’acòrdi catalan deu èsser saludat amb benvolença e amb esperit positiu. D’un costat, pr’amor que manten plan viu lo procès sobeiranista que pòt culminar amb la creacion d’una Republica Catalana, que seriá un modèl e una esperança per las autras nacions sosestatalas; e per soquet l’occitan seriá lenga oficiala dins l’estat novèl de Catalonha ja que comprendriá la Val d’Aran. De l’autre costat, pr’amor que lo procès catalan demòstra que lo sobeiranisme, que fa qualques annadas èra fòrça minoritari en Catalonha, pòt venir majoritari se se trabalha plan e amb constància sus divèrses fronts: lo politic, l’institucional, lo pedagogic, lo formatiu, lo mediatic e lo de la mobilizacion. Enluòc es pas escrich que los occitanistas, qualque jorn, poirem pas arribar a la majoritat sociala, o que poirem pas representar una partida significativa de la societat occitana que permeta de far de passes endavant. Es un camin longàs, mas lo procès catalan demòstra que lo trabalh ben fach dobrís lo camin.
L’acòrdi dona satisfaccion als 1,9 milion de catalans que votèron per l’independéncia lo 27 de setembre passat a las eleccions catalanas. Mas delà los que son contents, podèm agachar lo revèrs de la medalha. Los grands irritats per aquel acòrdi son los dos grands partits espanhòls tradicionals, lo PP e lo PSÒE, qu’an menat amassa l’oposicion frontala al procès catalan e qu’an rebalat lo president Artur Mas davant la justícia espanhòla per aver organizat la consulta sobeiranista del 9 de novembre de 2014. Mas son pas los sols: los dos partits espanhòls emergents, Podèm e Ciutadans, respondèron dissabte amb irritacion davant l’acòrdi en demostrant que, tanben per eles, l’unitat de l’estat espanhòl es un element prioritari que los unís.
Del ponch de vista occitan e de las autras nacions sens estat d’Euròpa, l’acòrdi catalan deu èsser saludat amb benvolença e amb esperit positiu. D’un costat, pr’amor que manten plan viu lo procès sobeiranista que pòt culminar amb la creacion d’una Republica Catalana, que seriá un modèl e una esperança per las autras nacions sosestatalas; e per soquet l’occitan seriá lenga oficiala dins l’estat novèl de Catalonha ja que comprendriá la Val d’Aran. De l’autre costat, pr’amor que lo procès catalan demòstra que lo sobeiranisme, que fa qualques annadas èra fòrça minoritari en Catalonha, pòt venir majoritari se se trabalha plan e amb constància sus divèrses fronts: lo politic, l’institucional, lo pedagogic, lo formatiu, lo mediatic e lo de la mobilizacion. Enluòc es pas escrich que los occitanistas, qualque jorn, poirem pas arribar a la majoritat sociala, o que poirem pas representar una partida significativa de la societat occitana que permeta de far de passes endavant. Es un camin longàs, mas lo procès catalan demòstra que lo trabalh ben fach dobrís lo camin.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Enluòc es pas escrich que los occitanistas, qualque jorn, poirem pas arribar a la majoritat sociala, o que poirem pas representar una partida significativa de la societat occitana que permeta de far de passes endavant. Es un camin longàs… e lo poder francés n'a plan menimosament mezurada la longor per s'assegurar que d'aquí enlà que i pervenguèssem, la lenga nòstra seriá mòrta e oblidada dempèi bèl brieu.
Aquí son esper.
Fagam-lo messorgar, coma una mala vibra qu'es e qu'estarà !
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari