editorial
Lo massacre d’Aigas Mòrtas cent vint e dos ans après
Coma ben raportàvem sus Jornalet, dijòus e divendres passats se remembrèt a Ventemilha lo massacre dels italians d’Aigas Mòrtas, un episòdi plan trist e vergonhós de l’istòria d’Occitània que se passèt los 16 e 17 d’agost de 1893 en aquela vila camarguenca. De centenats d’obrièrs sasonièrs provenents de Piemont, Ligúria, Lombardia, Toscana, Venèt... foguèron agredits e massacrats per una molonada armada, empusada pels prepauses xenofòbs dels discorses oficials sus la “fiertat d’èsser francés”. Tuèron almens dètz personas del temps que los ferits se comptavan a l’entorn de cent cinquanta a causa dels linchaments, dels còps de bastons, del negatge e de las balas.
Son passats cent vint e dos ans e mièg, e sembla que res as pas cambiat. Se vesèm las actituds xenofòbas de fòrça comunas del país qu’en nom de las valors de la Republica presican una “identitat nacionala francesa” que cèrca de téner lo pòble occitan dins l’alienacion en provocant la vergonha de l’occitan e l’òdi dels immigrats e dels refugiats. En 1893 coma en 2016, l’ultradrecha francista presenta l’estrangièr coma un trabalhaire concurrent e un enemic de la “nacion”.
O sabèm ben, lo nacionalisme francés presica la destruccion de las autras lengas e culturas de l’estat, e quitament cèrca de promòure la “francofonia” per tota la planeta en mespresant las autras lengas. Sabèm qu’es un nacionalisme exclusiu, que per viure li cal provocar la nòstra mòrt coma pòble, e mai nos faga venir de francizats executors d’autres pòbles, lengas, culturas e biaisses de viure. Al contrari, l’occitanisme es tradicionalament un nacionalisme inclusiu, es l’expression d’un país que vòl viure e que presica la convivéncia. Per tant, la còla de Jornalet volèm exprimir lo nòstre malèsser quand legissèm dins qualques comentaris de cèrts legeires d’aqueste mèdia, un discors d’obsession malautissa contra cèrtas culturas d’origina estrangièra de las personas que vivon e trabalhan al país.
En mai d’aquò, cresèm qu’es una vergonha que se remembre pas coma cal lo pogròm mai grand de l’istòria d’Occitània, mai que mai dins la situacion politica e sociala que la patís a l’ora d’ara lo país nòstre. Per tant, dins aqueste editorial, volèm demandar a totes los collectius occitans qu’organizen d’eveniments de remembre del massacre d’Aigas Mòrtas, d’actes d’omenatge, de memòria, de reculhiment e d’onor a las victimas, e de refús e de condemnacion de tota forma de xenofobia. Aquò nos farà mai liures.
Son passats cent vint e dos ans e mièg, e sembla que res as pas cambiat. Se vesèm las actituds xenofòbas de fòrça comunas del país qu’en nom de las valors de la Republica presican una “identitat nacionala francesa” que cèrca de téner lo pòble occitan dins l’alienacion en provocant la vergonha de l’occitan e l’òdi dels immigrats e dels refugiats. En 1893 coma en 2016, l’ultradrecha francista presenta l’estrangièr coma un trabalhaire concurrent e un enemic de la “nacion”.
O sabèm ben, lo nacionalisme francés presica la destruccion de las autras lengas e culturas de l’estat, e quitament cèrca de promòure la “francofonia” per tota la planeta en mespresant las autras lengas. Sabèm qu’es un nacionalisme exclusiu, que per viure li cal provocar la nòstra mòrt coma pòble, e mai nos faga venir de francizats executors d’autres pòbles, lengas, culturas e biaisses de viure. Al contrari, l’occitanisme es tradicionalament un nacionalisme inclusiu, es l’expression d’un país que vòl viure e que presica la convivéncia. Per tant, la còla de Jornalet volèm exprimir lo nòstre malèsser quand legissèm dins qualques comentaris de cèrts legeires d’aqueste mèdia, un discors d’obsession malautissa contra cèrtas culturas d’origina estrangièra de las personas que vivon e trabalhan al país.
En mai d’aquò, cresèm qu’es una vergonha que se remembre pas coma cal lo pogròm mai grand de l’istòria d’Occitània, mai que mai dins la situacion politica e sociala que la patís a l’ora d’ara lo país nòstre. Per tant, dins aqueste editorial, volèm demandar a totes los collectius occitans qu’organizen d’eveniments de remembre del massacre d’Aigas Mòrtas, d’actes d’omenatge, de memòria, de reculhiment e d’onor a las victimas, e de refús e de condemnacion de tota forma de xenofobia. Aquò nos farà mai liures.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Si destruir és l'únic que els preocupa, si no paren d'agredir a nacions, pobles, llengües i cultures, aquests estats, són genocides i malvats, per tant han de desapareixer, i mès si han tingut segles per comportat-se, hi no ho han fet.
I la gent d'aquests estats, que s'ho pensin, i que ens diguin cuand pensen parar, i despareixer, que de moment és l'únic que han de fer.
Visca la Terra...Lliure!
"El Tàrrega".
La dreita racista es lo nacionalisme francès, que ha tota la força de l'estat per far e desfar, matar e tuar a la paura gent que lo que vol es nomai poder viure .
Se pot tanben liéger sus aqueu subjecte lo libre de Gérard Noiriel, Le massacre des Italiens, que fai una excellenta analisi de la situacion sociala a Aigas Mortas e als salins du Midi, dels eveniments, coma dau biais que l'afar es estat estofat e eissubliat desempuèi.
A, d'encar'pauc,oblidavi..avant que lei seccions despartamentalas de l'IEO se metèsson a commemorar aqueleis eveniments tragics,li a un autre massacre que non caudriá laissar passar, aqueu dau mes de novembre de l'an passat que faguèt 130 moarts e 400 blessats perpetrat per de joves francés venguts dei quartiers sensibles que lei gov èrn de drecha e d'esquerra an totjorn inondats de milions d'euros per pintar lei gàbias d'escalier e renovatr aquelei lotjaments reputats crimogenes, una orror de mai dau nacionalisme francés qu'avèm de denonciar
l'ultradrecha en 1893 ? coma aquela de vuei ! quanta santa confusion ! sus l'escaquier politic, en 1893, li aviá una exrema drecha qu'èra monarquista, reaccionari e anticolonialista e Carles Maurràs èra un felibre federalista, pas encara d'action française que fondèt en 1898 qu'amb lo republican Aguste Marin fondator de l'armana marsilhès e Amouretti amb la benedicion de Mistral signèron lo manifesta federalista dins lo jornau l'aiòli. lo nacionalisme francés d'aquesta epòca pensava ren qu'a una causa au revenge contra l'Alemanha. Quant a ço que sonatz lo massacre d'Aigas Mòrtas. son de bravas indigènas obriers trabalhaires d'aici -lo proletariat occitan- que s'ataquéron ai "babis" que lei capitalistas avián belèu fach venir, o ben qu'eran venguts solets que fasián baissar son salari e que vo li prenián sa plaça e aquò voliá dire a l'epòca morir de fam.que li aviá pas leis indemnitats de chaumatge. Un drama dau capitalisme coma aqueu qu'aguèt luòc a Denain dins lei minas de carbon dau Nord en 1902 onte lo govèrn republican ,d'esquerra doncas faguèt tirar l'armada sus lei carboniers en cauma e aqui, si que ne faguèt un de bèu, de massacre.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari