editorial
La division occitanista
L’occitanisme, siá politic, siá cultural, patís de divisions prigondas que venon de luènh. Es pas res de nòu. La majoritat dels movements minoritaris de per tot lo Mond patisson aquel tipe de divisions e de batèstas intèrnas. Çò es: las divisions tendràn a se redusir, o almens s’esfumaràn e seràn pas visiblas, dins la mesura que l’occitanisme cresca e venga un movement nacional transversal amb un taus social significatiu.
Mas aquela esperança de futur nos empacha pas d’i far quicòm tre ara. Nos enganem pas: trabalhar per Occitània dins l’encastre d’un movement dividit es quicòm de pesuc e obliga de pèrdre una granda quantitat de temps en ensajant de despassar las diferéncias e en fasent la patz aicí e ailà. La division nos obliga de donar e de demandar d’explicacions excessivas. Perdèm un temps preciós qu’auriam d’emmerçar a d’espacis de rassemblament per fin de bastir un movement ambiciós, amb la volontat d’ocupar la centralitat politica, culturala, lingüistica, educativa, entrepresariala, ecologica e sindicala del país.
De rebucada, aquela division es publica en defòra de l’occitanisme e aquò es pauc entosiasmant per quin occitan que siá qu’aja lo desir de s’engatjar dins lo movement occitanista, perque serà obligat sul pic de prene partit per un sector o un autre e intrarà, sens o voler, dins la dinamica de la division. Cal far un esfòrç, totes nosautres, per acceptar las diferéncias e defendre las posicions de cadun, amb respècte e amb una tòca constructiva. Nosautres, lo Jornalet, trabalham amb aquela premissa basica en ensajant metre la nòstra man a la pasta per l’unitat de totes los occitanistas.
Mas aquela esperança de futur nos empacha pas d’i far quicòm tre ara. Nos enganem pas: trabalhar per Occitània dins l’encastre d’un movement dividit es quicòm de pesuc e obliga de pèrdre una granda quantitat de temps en ensajant de despassar las diferéncias e en fasent la patz aicí e ailà. La division nos obliga de donar e de demandar d’explicacions excessivas. Perdèm un temps preciós qu’auriam d’emmerçar a d’espacis de rassemblament per fin de bastir un movement ambiciós, amb la volontat d’ocupar la centralitat politica, culturala, lingüistica, educativa, entrepresariala, ecologica e sindicala del país.
De rebucada, aquela division es publica en defòra de l’occitanisme e aquò es pauc entosiasmant per quin occitan que siá qu’aja lo desir de s’engatjar dins lo movement occitanista, perque serà obligat sul pic de prene partit per un sector o un autre e intrarà, sens o voler, dins la dinamica de la division. Cal far un esfòrç, totes nosautres, per acceptar las diferéncias e defendre las posicions de cadun, amb respècte e amb una tòca constructiva. Nosautres, lo Jornalet, trabalham amb aquela premissa basica en ensajant metre la nòstra man a la pasta per l’unitat de totes los occitanistas.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Que pensi qu'en temps de crisi generau deu capitalisme (que comença sonque) que seré plan de proposar au pòple un projècts sincèra de transformacion culturau, sociau e economica e integra-i com basa l'occitan, la lenga e lo territòri. Après sèi pas tròp ço qu'es l'occitanisme, alhors, qu'ei causa politica (català, bascoat etc) a noste qu'ei sovent sonque culturau. E pertant pas mau d'occitanisme que son politizats...dens partits franchimands.
amistats
#9 Es que me cal comprendre que los occitans son pas / an pas res de faire dins l'occitanisme ? Es benleu aqui que i'a quicòm que truca
Qualque part se pòl dire que quitament totes los corrents de pensaa son divisits. I son d'imperialistas franceses de drecha, de senèca, d'extrèmas...
Mas la question presentaa dins l'article es la division DINS l'occitanisme e non la division/vuei entre occitanistas e occitans.
#6 Cresi que se cal pausar lo probleme autrament, la majoritat (quitament se emplega "patois" de còps que i'a) es conscienta (de mai en mai pensi) qu'a una lenga e una cultura.
Aprep se cal pas enganar mentre "esser conscient" e "voler balhar leissons o impausar la seuna vista", cresi que seria bel temps que certs occitanistas (autoproclamats "essers conscients" davalesson de la lora tor d'ivoria per se demandar per de que dempuei mai de 50 ans las gens seguisson pas. A d'ara (lo vesi sovent de pel meu mestièr) los elegits, los lambdas, confondan occitan e occitanistas, per eles son pas occitans, los occitans son pas que los occitanistas (ai sovent tendencia de diser que nosautres occitans sem venguts una categoria socio professionala (viens on va voir les occitans)).
Escupissi pas dins lo trabalh qu'es estat fach (quitament se i'auria causa de tornar veire coma pertot) mas pensi que caldria arrestar de voler formar militants a tot cranher per aver monde lambda que s'interessan a la cultura (e doncas darrier a la lenga, a la politica (que va per ieu amb la cultura)), es plan polit d'esperar una lei, disi pas qu'es pas necessaria, mas es pas la lei que far que deman l'occitan sera pertot per carrièra, sense una basa bèla, pas forçadament presta de se faire tuar per l'occitan (de tot biais qu'un occitanista l'es) e sense ambicions personalas capitaram a ço que volem : una lenga e una cultura normala.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari