L’estat francés aprovèt dimècres passat la polemica reforma del trabalh sens lo vòte dels deputats, gràcias a l’estratagèma de l’article 49.3 de la Constitucion. Aquel article permet al govèrn d’engatjar sa responsabilitat sus un projècte de lei. Aquel estratagèma foguèt ja emplegat pel govèrn Valls per far aprovar la lei de liberalizacion economica, coneguda coma Lei Macron.
 
Dins la linha de çò que marca la tròica, la reforma del còde del trabalh ditz voler “protegir los salariats, favorir l’emplec e donar mai de marge de manòbra a la negociacion en entrepresa”. Dins la practica, manten la setmana de 35 oras, mas facilita los licenciaments, permet d’esperlongar la durada de la jornada de trabalh sens besonh d'acòrdi amb los trabalhadors, e permet de far demenir la remuneracion de las oras suplementàrias.
 
L’emplec del 49.3, representa un atac frontal a la quita democracia pr’amor que permet de passar al dessús del Parlament e de la volontat populara per impausar los interèsses d’un eleit. Es per aquò que de milièrs de ciutadans manifèstan totjorn, e es tanben per aquò que la repression es brutala.
 
Çò que se passa dins l’estat francés es pas un fach isolat. Fa qualques setmanas, vegèrem l’Union Europèa signar una convencion amb Turquia que permet la deportacion collectiva dels refugiats en tot violar los principis fondamentals de l’Union e del Drech Internacional. En mai d’aquò, fa qualques jorns, Greenpeace desvelèt de documents fòrça inquietants sus la negociacion del Partenariat Transatlantic de Comèrci e Investiment que se negòcia entre Euròpa e los Estats Units (lo TTIP, segon sa sigla en anglés, e tanben conegut coma TAFTA). Aqueles documents mòstran las pressions estatsunidencas per que l’UE retire las leis que protegisson l’environament e la santat dels consumaires. E mai se fa en secret e sens que siá previst de consultar los ciutadans.
 
Tot aquò son d’indicadors que patissèm l’agression del capitalisme neoliberal desbridat sus tota la planeta. Aquela agression es a l’ora d’ara lo perilh màger per la democracia e pels dreches umans.
 
E mentretant, los occitans nos batèm entre nosautres —e amb los catalans del nòrd— a prepaus del nom que lo deu tenir una region administrativa francesa.