La majoritat dels occitans a perdut la lenga, e doncas a perdut la clau que disiá Mistral. Es verai que la lenga es l’esplech mai important per comprene lo Mond a la faiçon occitana, e sa pèrda es un primièr pas cap a l’alienacion. Aquela alienacion se manifèsta amb de comportaments d’òdi de se e d’òdi dels autres, amb la vergonha de parlar “patés” e en exigissent als nòuvenguts de s’assimilar tanben dins la cultura oficiala. La majoritat d’occitans qu’an oblidat lors originas fan coma Sarkozy: creson incondicionalament que lors ancessors son los galleses e obligan los nòuvenguts de refusar lors culturas e de creire incondicionalament que lors ancessors son los galleses.
 
“Siam perduts” çò ditz Lissandre Bonhomme dins son entrevista que publicam uèi. “Sèm perduts”, çò pensàvem la còla de Jornaleten legir ièr lo pache antimigrants de la majoritat regionala LR e l’oposicion FN en Provença. Sembla ben qu’Occitània es un país alienat e racista. E qualques legeires de Jornalet que fan los tròls dins los comentaris de las informacions poirián far pensar que vertadièrament sèm un país racista.
 
Mas tot es pas perdut. Legissèm uèi que los abitants de la Val de Ròia an desfisat la pression politica, policièra e judiciària per ajudar los migrants, e ara riscan la preson. “Ajudar non deuria èsser un drech mas un dever”, çò assegurava Cédric Herrou, de l’associacion Ròia Ciutadana, que serà jutjat lo 23 de novembre per ajudar los migrants que passan per aquela encontrada sovent afamats e perduts.
 
D’un costat, volèm saludar lo coratge e l’umanitat dels abitants de la Val de Ròia. De l’autre, volèm demandar a tot l’occitanisme qu’o faga. La lucha per un país desalienat e liure e per recuperar nòstra cultura amb dignitat deu passar per la lucha per un Mond melhor e mai uman. L’occitanisme èra amb los carbonièrs de La Sala e èra en Larzac. Ara deu èsser en Val de Ròia e sosténer los occitans que seràn jutjats a causa de lors accions umanitàrias.