Cada darrièr dimenge de julhet, dempuèi 24 ans, la Val d’Aran ven un país en movement per la lenga occitana. La corsa “Aran per sa lengua” es una manifestacion revendicativa, esportiva e festiva que revendica l’usatge social de la lenga del país al país. I participa un nombre màger d’araneses, e d’autres occitans d’endacòm mai, que partisson de Les, de Montgarri o del Pòrt de Vielha e travèrsan la Val d’Aran en tot s’amassar de ser sus la plaça de Vielha. Aquí i a una tièra d’actes simbolics e un animat concèrt de Nadau que fa dançar e sautar tota una plaça comola de mond.
 
Ara, 24 ans puèi, “Aran per sa Lengua” es quicòm mai qu’una corsa: es una fèsta nacionala de revendicacion. S’agís d’una de las idèas pus brilhantas del collectiu Lengua Viua per revendicar l’usatge social de l’aranés, que, pasmens, es a davalar d’un biais inquietant.
 
Amb aqueste editorial, la còla de Jornalet volèm benastrugar los organizaires e los participants de l’eveniment que, l’an venent, festejarà son 25n anniversari e ont esperam de i participar activament. En mai d’aquò, volèm encoratjar la còla de Lengua Viua e totes los collectius del país sensibles a l’usatge social de la lenga a portar aquela revendicacion la rèsta de l’annada. Tanben voldriam demandar als elegits, als ensenhaires e als sabents en general, que s’autrege de mai en mai al pòble d’Aran l’accès complet a la lenga del país. Quand los escolans araneses poiràn legir sens dificultat un roman de Joan Bodon, o Mirèlha de Mistral, l’òbra que portèt a la nòstra lenga un prèmi Nobel, alavetz aurem la competéncia completa de la lenga del país e serem mai fòrts per la salvar. Es impossible de salvar una extremitat en daissant morir la rèsta del còrs.