editorial
President Puigdemont
La justícia alemanda decidiguèt dijòus passat de daissar en libertat lo president de la Generalitat de Catalonha en exili, Carles Puigdemont, contra una caucion de 75 000 èuros, e mai reconeis pas lo delicte de “rebellion”, un dels dos delictes indicats per Espanha dins lo mandat d’arrèst internacional. La Cort Superiora de Justícia de Schleswig-Holstein a dich que “l’extradicion es inadmissibla”.
Après lo referendum d’independéncia del 1r d’octòbre passat, l’estat espanhòl comencèt una ofensiva judiciària, activèt l’article 155 de la Constitucion per prene lo contraròtle de la Generalitat e convoquèt d’eleccions regionalas en Catalonha lo 21 de decembre. Lo president de la Generalitat, Carles Puigdemont, exiliat a Brussèlas, acceptèt aquelas eleccions e demandèt que l’estat espanhòl ne reconeguèsse lo resultat. Mas lo govèrn de Mariano Rajoy refusa de l’acceptar. En consequéncia, es pas estat possible de formar un govèrn en Catalonha.
S’es pensat a mai d’un candidat. D’en primièr se prepausèt Puigdemont, qu’èra lo candidat legitim, mas tanlèu metre los pès dins l’estat espanhòl serà arrestat e encarcerat. Puèi se prepausèt Jordi Sànchez, empresonat près de Madrid e que lo jutge refusèt que se poguèsse presentar al parlament per l’investidura. Pus tard se presentèt Jordi Turull, qu’atenguèt pas lo nombre sufisent de vòtes al primièr torn, e la velha del segond torn, quand deviá èsser investit, lo jutge lo mandèt en preson. Ara sembla que se torna prepausar Jordi Sánchez. Mas cresèm fermament qu’a l’ora d’ara solament o pòt èsser Carles Puigdemont.
Nos convenquèt en decembre passat la deputada aranesa al Parlament de Catalonha Anna Geli. Dins lo retrach publicat al numèro 1091 de La Setmana, Geli disiá:
Aquela conviccion es refortida per la decision que l’a presa la justícia alemanda de metre Puigdemont en libertat. Del meteis temps, la justícia bèlga a tanben daissat en libertat los ministres catalans en exili Toni Comín, Meritxell Serret e Lluís Puig, e mai sens cap de caucion, e la justícia escocesa daissèt en libertat l’elegida exiliada Clara Ponsatí. A tot aquò cal apondre que las autoritats espanhòlas detenguèron lo monegasc Hervé Falciani, enseguit per la justícia soïssa, en ensajant de l’escambiar contra Marta Rovira, exiliada en aquel país, mas lo govèrn soís considèra que l’eventuala extradicion de Falciani pòt pas abotir a un escambi de presonièrs.
Per tant, la decision de Mariano Rajoy de refusar de parlar amb los catalans e de criminalizar la volontat de votar democraticament lor avenir ven d’èsser deslegitimada per las justícias bèlga, danesa, finesa, soïssa, escocesa e alemanda.
Puigdemont ven de demostrar que son estrategia de partir en exili e internacionalizar lo conflicte èra la bona. El es, sens cap de dubte, lo sol que lo Parlament de Catalonha deu investir president. Mai que mai ara qu’Euròpa ven de remarcar que lo problèma es pas Catalonha mas Espanha.
Après lo referendum d’independéncia del 1r d’octòbre passat, l’estat espanhòl comencèt una ofensiva judiciària, activèt l’article 155 de la Constitucion per prene lo contraròtle de la Generalitat e convoquèt d’eleccions regionalas en Catalonha lo 21 de decembre. Lo president de la Generalitat, Carles Puigdemont, exiliat a Brussèlas, acceptèt aquelas eleccions e demandèt que l’estat espanhòl ne reconeguèsse lo resultat. Mas lo govèrn de Mariano Rajoy refusa de l’acceptar. En consequéncia, es pas estat possible de formar un govèrn en Catalonha.
S’es pensat a mai d’un candidat. D’en primièr se prepausèt Puigdemont, qu’èra lo candidat legitim, mas tanlèu metre los pès dins l’estat espanhòl serà arrestat e encarcerat. Puèi se prepausèt Jordi Sànchez, empresonat près de Madrid e que lo jutge refusèt que se poguèsse presentar al parlament per l’investidura. Pus tard se presentèt Jordi Turull, qu’atenguèt pas lo nombre sufisent de vòtes al primièr torn, e la velha del segond torn, quand deviá èsser investit, lo jutge lo mandèt en preson. Ara sembla que se torna prepausar Jordi Sánchez. Mas cresèm fermament qu’a l’ora d’ara solament o pòt èsser Carles Puigdemont.
Nos convenquèt en decembre passat la deputada aranesa al Parlament de Catalonha Anna Geli. Dins lo retrach publicat al numèro 1091 de La Setmana, Geli disiá:
"Aguestes eleccions son imposades per Estat Espanhòu, non son ues eleccions normaus qu’age amiat eth president dera Generalitat qu’ei eth qui n’a era competéncia, e, jos eth mèn punt d’enguarda, quinsevolhe auta opcion que non sigue restituir eth govèrn dera Generalitat serie validar eth 155."
Aquela conviccion es refortida per la decision que l’a presa la justícia alemanda de metre Puigdemont en libertat. Del meteis temps, la justícia bèlga a tanben daissat en libertat los ministres catalans en exili Toni Comín, Meritxell Serret e Lluís Puig, e mai sens cap de caucion, e la justícia escocesa daissèt en libertat l’elegida exiliada Clara Ponsatí. A tot aquò cal apondre que las autoritats espanhòlas detenguèron lo monegasc Hervé Falciani, enseguit per la justícia soïssa, en ensajant de l’escambiar contra Marta Rovira, exiliada en aquel país, mas lo govèrn soís considèra que l’eventuala extradicion de Falciani pòt pas abotir a un escambi de presonièrs.
Per tant, la decision de Mariano Rajoy de refusar de parlar amb los catalans e de criminalizar la volontat de votar democraticament lor avenir ven d’èsser deslegitimada per las justícias bèlga, danesa, finesa, soïssa, escocesa e alemanda.
Puigdemont ven de demostrar que son estrategia de partir en exili e internacionalizar lo conflicte èra la bona. El es, sens cap de dubte, lo sol que lo Parlament de Catalonha deu investir president. Mai que mai ara qu’Euròpa ven de remarcar que lo problèma es pas Catalonha mas Espanha.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Piquen contra una paret, el Mon mai es creurà les mentides de l'estat espanyol, la gent de be, no accedirà mai a les demandes, d'un estat corrupte, anit-democràtic i de tarennà, vaja de pensament falangista.
Potser si haguessin derrocat el govern franquista al 1945, tot això no passaria, i Europa no hauria de veure el que en el fons tolerava a una gent que no eren ni humans, i que potser no ha volgut veure durant anys, que eren hereus del nacisme.
Per tant ara caldrà molts energia per desfer el que ha fet aquesta gent durant anys.
Visca la Terra...Lliure!
L'Ernest, "El Tàrrega".
L'estrategia de la falsa accusacion per fin de mettre en preson preventiva de durada indeterminada.
Espanha, Turquia , benlèu França...
#3 A un moment o l'autre, chalrè ben surtir de la crisi, drant lo mes de mai, ont se l'i a pas de govern, Madird convocarè de novèlas eleccions que ERC e Jper cat son pas segurs de ganhar...
Soi pas plan conesseire de la politica catalana ni un fin estratège en general. Compreni plan l'interès pels independentistas de tornar elegir Puigdemont per provar a Rajoy e al monde que l'eleccion ordonada per Madrid a pas cambiat res a l'opinion dels catalans. Compreni tanben l'interès de presentar de candidats que son en preson, per botar Madrid en bestòrt amb la legislacion internacionala (coma o avèm vist amb l'ONU), mas perqué pas prepausar una novèla candidatura, d'una persona qu'a pas participat a l'anciana assemblada, que pòt pas èsser sospiechada per la « justícia espanhòla » e que pr'aquò seriá capabla de portar naut las revendicacions catalanas ?
Una persona coma Ana Geli. Sabi qu'es pas catalana, mas supausi que dins l'assemblada i deu aver un perfil similar. Una femna jove seriá encara un punt positiu.
I auriá Torrent al parlament (un jove òme) e a la presidéncia una jove femna
#1 En pauques mots o avètz tot dich.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari