editorial
Una crisi politica e umanitària
En 2012, José Manuel Durão Barroso, alavetz president de la Comission Europèa, diguèt que "lo projècte europèu a demostrat qu'es possible que los pòbles e las nacions s'uniscan per dessús de las frontièras", mentre que recebiá lo prèmi Nobel de la Patz per l’Union Europèa (UE). Ara, Barroso es president non executiu del conselh d'administracion de Goldman Sachs del temps que l'Union Europèa es a bastir de barralhas, a externalizar las frontièras e a pachar de camps de migrants en defòra de sas frontièras.
Euròpa arrèsta pas de dire que patís una crisi migratòria. Mas se prenèm en compte que lo nombre de migrants qu'arriban cada annada es a pena lo 0,08% de la populacion, la crisi sembla qu'es puslèu politica. E mai se prenèm en compte que dins los darrièrs sièis meses un milièr de personas serián mòrtas negadas en ensajant de traversar la Mediterranèa, la crisi es mai que mai umanitària. O remembra ben un article d'Oriol Bäbler publicat aquesta setmana passada dins VilaWeb (lo podètz legir traduch automaticament en occitan).
Fa tres ans, los mèdias mostravan de milièrs de personas que la majoritat fugissián la guèrra de l'Orient Mejan e traversavan los Balcans e Ongria per aténher Àustria e Alemanha. La situacion èra alarmanta e l'Union Europèa se prepausèt que, dins lo relambi de doas annadas, aculhiriá 160 000 personas. Ongria e Polonha refusèron, los autres païses foguèron pas brica de paraula. Al total, l'UE a solament aculhit lo 20% dels refugiats qu'aviá anonciat qu'aculhiriá. Mentretant, la rota dels Balcans s'es fortificada del temps que la mortifèra traversada de la Mediterranèa de Libia estant es tornada èsser la rota principala. Aquesta passada, creis lo nombre de personas que causisson la rota de la peninsula Iberica.
Per ara, Euròpa a pas res fach per cercar una solucion a la tragèdia umanitària. O desguisa en crisi politica e en question de seguretat, e cèrca de ne traire un profièch electoral. Se cercàvem l'origina d'aquel exòde tragic i trobariam la pauretat ocasionada pel pòstcolonialisme e las guèrras que noirisson las grandas indústrias occidentalas. Mas quinas solucions cèrca l'UE? D'un caire, de quòtas d'aculhiment non respectadas. De l'autre, de paches amb Turquia per i reténer los refugiats sortits de l'Orient Mejan, d'argent a Libia per reprimir las naus de migrants e ara l'establiment de camps de migrants dins lo nòrd d'Africa, luènh de las mendres garentidas de democracia e d'umanitat. Quina vergonha!
Euròpa arrèsta pas de dire que patís una crisi migratòria. Mas se prenèm en compte que lo nombre de migrants qu'arriban cada annada es a pena lo 0,08% de la populacion, la crisi sembla qu'es puslèu politica. E mai se prenèm en compte que dins los darrièrs sièis meses un milièr de personas serián mòrtas negadas en ensajant de traversar la Mediterranèa, la crisi es mai que mai umanitària. O remembra ben un article d'Oriol Bäbler publicat aquesta setmana passada dins VilaWeb (lo podètz legir traduch automaticament en occitan).
Fa tres ans, los mèdias mostravan de milièrs de personas que la majoritat fugissián la guèrra de l'Orient Mejan e traversavan los Balcans e Ongria per aténher Àustria e Alemanha. La situacion èra alarmanta e l'Union Europèa se prepausèt que, dins lo relambi de doas annadas, aculhiriá 160 000 personas. Ongria e Polonha refusèron, los autres païses foguèron pas brica de paraula. Al total, l'UE a solament aculhit lo 20% dels refugiats qu'aviá anonciat qu'aculhiriá. Mentretant, la rota dels Balcans s'es fortificada del temps que la mortifèra traversada de la Mediterranèa de Libia estant es tornada èsser la rota principala. Aquesta passada, creis lo nombre de personas que causisson la rota de la peninsula Iberica.
Per ara, Euròpa a pas res fach per cercar una solucion a la tragèdia umanitària. O desguisa en crisi politica e en question de seguretat, e cèrca de ne traire un profièch electoral. Se cercàvem l'origina d'aquel exòde tragic i trobariam la pauretat ocasionada pel pòstcolonialisme e las guèrras que noirisson las grandas indústrias occidentalas. Mas quinas solucions cèrca l'UE? D'un caire, de quòtas d'aculhiment non respectadas. De l'autre, de paches amb Turquia per i reténer los refugiats sortits de l'Orient Mejan, d'argent a Libia per reprimir las naus de migrants e ara l'establiment de camps de migrants dins lo nòrd d'Africa, luènh de las mendres garentidas de democracia e d'umanitat. Quina vergonha!
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Sens voler minimizar las malafachas del colonialisme, del pòstcolonialisme, del capitalisme, son pas eles qu'an inventada la pauretat nimai las guèrras tribalas o religiosas. La causa primièra d'aquelas migracions es que los païses que ne son a l'origina an pas fach e fan pas res per controlar una natalitat explosiva.
Se cercàvem l'origina d'aquel exòde tragic i trobariam la pauretat ocasionada pel pòstcolonialisme e las guèrras que noirisson las grandas indústrias occidentalas. Mas quinas solucions cèrca l'UE ? Ne cal acabar amb lo capitalisme…
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari