editorial
Occitània
Quand la redaccion de Jornalet escriu de nòvas suls Estats Units —que darrièrament son sovent tristas e espaventosas— legissèm los mèdias locals e nos chòca que se nomene “America” los Estats Units. Es chocant de legir qu’an “expulsat d’immigrants d’America” devèrs Mexic e es totjorn chochant que se parle d’America e de Canadà coma de païses diferents. Los Estats Units an pres lo nom d’America e se l’an apropriat fins al ponch qu’es possible de demandar a una persona s’es americana e que responda: “Non, soi de Veneçuèla”.
En Occitània, se passa quicòm de similar. I a una region administrativa qu’a pres lo nom d’Occitània, e ara començam de remarcar un emplec dels tèrmes “Occitània “ e “occitan” sovent chocants, qu’agrandisson la nafra qu’a devesit l’occitanisme a prepaus d’aquela question. Nos cal reconéisser que l’occitanisme a ara un grèu problèma e qu’una reconciliacion es necessària per avançar devèrs la cultura del país. Sèm a mand de pèrdre nòstre tresaur mai presat e lo recuperarem solament se trabalham ensems, e se bastissèm de sinergias amb los movements socials, umanitaris e ecologistas del país.
Lo nom de la region a tanben noirit aqueles collectius antioccitans, que defendon certans dialèctes coma de lengas independentas, e qu’al fons, luchan pas pel “provençal” o pel “gascon” mas contra l’occitan e per l’enebicion de la grafia classica. Son de movements sovent sostenguts per l’ultradrecha francista que pòdon far de mal, mas qu’un occitanisme fòrt pòt desactivar simplament amb d’òbra e de sciéncia.
Lo veritable malaür d’Occitània (lo país, non pas la region) es que s’agís d’un pòble majoritàriament alienat victima d’una desculturacion planificada del temps que la resisténcia es a l’ora d’ara non solament pauc nombrosa mas quitament ineficaça. Es urgent de daissar de costat las diferéncias, de s’amassar, d’arribar a d’acòrdis e de bastir un plan de lucha comun fins a aténher la tòca que lo mond d’aqueste país ajan l’enveja que la lenga e la cultura se recupèren. Cresèm, doncas, qu’es necite un congrès de tot l’occitanisme en general. L’occitanisme de la region qu’a pres lo nom d’Occitània ten ara una responsabilitat fòrça granda envèrs los autres territòris occitans, qu'an de besonh de la fòrça de tot lo país.
En mai d’aquò, i a tanben de pichonas accions individualas que podèm menar a bon tèrme. Una d’elas es de mostrar la mapa d’Occitània pertot. La mapa que Macarèl expausa sus la Carrièra del Taur a Tolosa atrai maites passejaires, e mai aquela mapa es expausada endacòm mai dins los festenals e las fièras. D’autras mapas que se pòt difondre son las de las encontradas del país, fòrça conegudas mas jamai cartografiadas. Es un trabalh màger que l’a fach la còla de Jornalet e que l’avèm mes a la liura disposicion de totes. De descargar aicí.
En Occitània, se passa quicòm de similar. I a una region administrativa qu’a pres lo nom d’Occitània, e ara començam de remarcar un emplec dels tèrmes “Occitània “ e “occitan” sovent chocants, qu’agrandisson la nafra qu’a devesit l’occitanisme a prepaus d’aquela question. Nos cal reconéisser que l’occitanisme a ara un grèu problèma e qu’una reconciliacion es necessària per avançar devèrs la cultura del país. Sèm a mand de pèrdre nòstre tresaur mai presat e lo recuperarem solament se trabalham ensems, e se bastissèm de sinergias amb los movements socials, umanitaris e ecologistas del país.
Lo nom de la region a tanben noirit aqueles collectius antioccitans, que defendon certans dialèctes coma de lengas independentas, e qu’al fons, luchan pas pel “provençal” o pel “gascon” mas contra l’occitan e per l’enebicion de la grafia classica. Son de movements sovent sostenguts per l’ultradrecha francista que pòdon far de mal, mas qu’un occitanisme fòrt pòt desactivar simplament amb d’òbra e de sciéncia.
Lo veritable malaür d’Occitània (lo país, non pas la region) es que s’agís d’un pòble majoritàriament alienat victima d’una desculturacion planificada del temps que la resisténcia es a l’ora d’ara non solament pauc nombrosa mas quitament ineficaça. Es urgent de daissar de costat las diferéncias, de s’amassar, d’arribar a d’acòrdis e de bastir un plan de lucha comun fins a aténher la tòca que lo mond d’aqueste país ajan l’enveja que la lenga e la cultura se recupèren. Cresèm, doncas, qu’es necite un congrès de tot l’occitanisme en general. L’occitanisme de la region qu’a pres lo nom d’Occitània ten ara una responsabilitat fòrça granda envèrs los autres territòris occitans, qu'an de besonh de la fòrça de tot lo país.
En mai d’aquò, i a tanben de pichonas accions individualas que podèm menar a bon tèrme. Una d’elas es de mostrar la mapa d’Occitània pertot. La mapa que Macarèl expausa sus la Carrièra del Taur a Tolosa atrai maites passejaires, e mai aquela mapa es expausada endacòm mai dins los festenals e las fièras. D’autras mapas que se pòt difondre son las de las encontradas del país, fòrça conegudas mas jamai cartografiadas. Es un trabalh màger que l’a fach la còla de Jornalet e que l’avèm mes a la liura disposicion de totes. De descargar aicí.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
#62 Quand disi que per Delga Occitania se resumis a la pichona region entorn de Tolosa parli pas de la region administrativa sonada "Oxitany" mas d'un ceucle d'un trentenat de quilometres entorn de la villa de Tolosa. Sufis d'anar espinchar lo Facebook de l'idola vostra Lady Delga per s'en convencer. Mas d'aquo n'en sètz saique pas capable. E soi pas solet de me'n trachar. Tsss...
#64 Quand om sap pas de que respondre a de questions censadas e argumentadas en responsa als deliris vostres om s'acontenta de piroetas e d'eludacions de marrida fe, mossu lo sembla-d'enluoc tolosan que nos voldria far engolir sas farfantelas mosidas made in Delga&Sicre.
#63 Pfff, aquò va pas en se melhorar... Ai jamès dit qu'Olivia Ruiz seria "una cripto-cantaira occitana", volia sonque díser qu'es quauqu'un que, forçalament, se sap "Occitana" per'mor de demorar en un lòc de cultura e d'identitat Occitana. Simplament aquò.
Pr'aquò ai desjà tròp perdut de mon temps aicí. Vos desiri una bona continuacion per la redaccion de la Bibla del bon Occitan (que solide, soi probablament tròp brave ambe los Franchimand per poder èster baptiat de l'aiga senhada de la vòstra religion)...
#62 En que lo fach d'aver agut un temps un musician que se trapava estre un reire- nebot d'un cantaire occitan de las annadas setanta (Marti ) seria la prova irrefutabla qu'Olivia Ruiz seria una cripto-cantaira occitana ? Amb lo mèsma rasonament om podria dire que la dauba televisada "Plus belle la vie" seria una apologia de l'ome d'oc e d'Occitania, vist qu'un de sos actors principal se trapa, e oc, estre lo filh de l'escriveire occitan Leon Cordas.
#61 Quina marrida fe... La Delga sap pertinament qu'Occitània se resumis pas a la sola region administrativa. La Delga accepta de respone a entrevistas que lo jornalista le pausa las questions en occitan sonque ; solide, sap pas responer qu'en francés, mès respècta lo jornalista que questiona en occitan, le ditz pas "Parla francés !". Non, sèm en Occitània, normal de responder a un occitanofòn. Enfin, farà plàser aus Occitan d'adopcion que lo fatch de fa allusion a lor identitat Occitana es pas qu'un vaga localism de cloquièr. E credètz qu'es atal qu'anatz socialisar l'occitan, en escopir sus tot lo monde ? es pas ganhat, me podètz créser. E es per'mor d'aquò que veni de mens en mens sovent esciure o quitament legir jornalet, un nisèr de l'integrisma de l'occitanisma poscos, repusliu garantit per far fugir los eventuaus sensibilizats a la question.
Per l'anecdòta, "l'audenca Olivia Ruiz plan contenta de viure a Paris"... Es pas la que, en cantar ambe monde del mitan musicau parisenc, a assumit sos "borborygmes Occitans" (l'expression èra ironica, solide) ? si fèt, es ela. E... Es pas ela qui, del temps que començava de cantar dins los petits emponts d'Auda, avia per musicina dins son grop lo nebot d'un dit "Claudi Marti" ? si fèt, es ela.
... Mès avètz rason, tot aquet monde, Zebda, Olivia Ruiz, son pas d'occitans vertadèrs (dejà que son de soca estrangèra...). La pròva que se son pas integrats, parlan pas corentament la lenga nòstra, e quand la canta, son pas que qualquas frasòtas... Piri, la traïdora Olivia Ruiz demòra ara a Paris ! e la traïdora Carole Delga es presidenta d'una faussa region Occitanie !!! Viste, un lenhèr per totes aquestes erètges !!!
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari