editorial
Permetrem la mòrt de La Setmana?
La societat cooperativa Vistedit, que publica dempuèi 23 ans lo setmanièr La Setmana, e las revistas pels pus joves Papagai e Plumalhon, a cessat son activitat. Aquò significa la mòrt de publicacions istoricas e indispensablas pel mantenement e per la dignitat de la lenga occitana.
La desaparicion d’un mèdia en occitan es un còp fòrça dur per la lenga nòstra. La desaparicion del mèdia istoric qu’a marcat la draia del jornalisme en occitan es una revirada grèva. Que sa desaparicion siá provocada pel retirament de las ajudas publicas es quicòm de pus grèu encara. Enfin, que l’organisme public qu’aja provocat aquela desaparicion siá l’Ofici Public de la Lenga Occitana (ÒPLO) aquò es incomprensible.
L’ÒPLO a explicat sas rasons per arrestar las ajudas a Vistedit, mas la còla de Jornalet sèm pas brica d’acòrdi. Dison que las publicacions per enfants e joves Plumalhon e Papagai arriban pas d'aumentar lor nombre d’abonats, mas en retirant las ajudas, aquel nombre d’abonats se redutz a zèro. Es coma decidir de daissar morir un malaut qu'es de mal garir. D’autre caire, l’ÒPLO ajusta que “se i deviá aver un impacte indirècte sus La Setmana, l’Ofici es prèst a estudiar de solucions alternativas”. Alavetz, nos metèm al trabalh?
Dempuèi 1995, La Setmana a dignificat regularament l’espaci occitan de comunicacion. Sabèm ben que manténer una publicacion en occitan es una aventura militanta. Volèm mercejar Dàvid Grosclaude, Clamenç Pech e tota la còla qu’a rendut possibla La Setmana dempuèi 1995 fins ara. E sustot, volèm grandmercejar e saludar de femnas coma Laurianne Tresserre, Brigitte Bouncer e Fanny Lartigot, qu’amb grand professionalisme e determinacion an trabalhat inalassablament per la dignitat de l’occitan dins los mèdias. Volèm contunhar de trabalhar amb vosautras pendent fòrça annadas. Avèm de qué far!
Sabèm que darrièrament Vistedit èra dins un marrit moment financièr. Las cridas a l’ajuda son estadas nombrosas mas avèm pas fach grand causa per n’evitar la desaparicion. La Setmana es una pèira que fa partida del mur de sostenement contra la fin del nòstre pòble. Sèm totes de pèiras d’aqueste meteis mur, lo podèm pas daissar tombar.
Per tant, cresèm que cal agir amb determinacion per manténer viva La Setmana, o per la tornar far reviure. Convidam los legeires a prepausar d’idèas, dins los comentaris, per reviscolar La Setmana e la daissar pas morir.
La desaparicion d’un mèdia en occitan es un còp fòrça dur per la lenga nòstra. La desaparicion del mèdia istoric qu’a marcat la draia del jornalisme en occitan es una revirada grèva. Que sa desaparicion siá provocada pel retirament de las ajudas publicas es quicòm de pus grèu encara. Enfin, que l’organisme public qu’aja provocat aquela desaparicion siá l’Ofici Public de la Lenga Occitana (ÒPLO) aquò es incomprensible.
L’ÒPLO a explicat sas rasons per arrestar las ajudas a Vistedit, mas la còla de Jornalet sèm pas brica d’acòrdi. Dison que las publicacions per enfants e joves Plumalhon e Papagai arriban pas d'aumentar lor nombre d’abonats, mas en retirant las ajudas, aquel nombre d’abonats se redutz a zèro. Es coma decidir de daissar morir un malaut qu'es de mal garir. D’autre caire, l’ÒPLO ajusta que “se i deviá aver un impacte indirècte sus La Setmana, l’Ofici es prèst a estudiar de solucions alternativas”. Alavetz, nos metèm al trabalh?
Dempuèi 1995, La Setmana a dignificat regularament l’espaci occitan de comunicacion. Sabèm ben que manténer una publicacion en occitan es una aventura militanta. Volèm mercejar Dàvid Grosclaude, Clamenç Pech e tota la còla qu’a rendut possibla La Setmana dempuèi 1995 fins ara. E sustot, volèm grandmercejar e saludar de femnas coma Laurianne Tresserre, Brigitte Bouncer e Fanny Lartigot, qu’amb grand professionalisme e determinacion an trabalhat inalassablament per la dignitat de l’occitan dins los mèdias. Volèm contunhar de trabalhar amb vosautras pendent fòrça annadas. Avèm de qué far!
Sabèm que darrièrament Vistedit èra dins un marrit moment financièr. Las cridas a l’ajuda son estadas nombrosas mas avèm pas fach grand causa per n’evitar la desaparicion. La Setmana es una pèira que fa partida del mur de sostenement contra la fin del nòstre pòble. Sèm totes de pèiras d’aqueste meteis mur, lo podèm pas daissar tombar.
Per tant, cresèm que cal agir amb determinacion per manténer viva La Setmana, o per la tornar far reviure. Convidam los legeires a prepausar d’idèas, dins los comentaris, per reviscolar La Setmana e la daissar pas morir.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
#51
Segur que totis los titòls de la premsa francimanda son subvencionats......
Mas Avem ren a vèire ambe la premsa francimanda, i a cap de comparazon, per nosaus s'agís que d'un sol e unenc jornal setmanièr... e qu'es d'esperl un simbòl tanben.
Alavetz s'avem pas estats fotuts en 23 ans d'activitat de trobar un autre sistem de finançament que las subvencions, es que sem los darnièrs enjaurits de la planeta !
Aqui avem pas estats fotuts de nos governar ! coma endacòm mai, coma pertot !
Son las suvencions, e pas res mai, que mantènon artificialament en vida los grands jornaus de la prèissa nacionala francesa. Autrament, fariáun quincanèla e lur pensada unenca auriá pas ges de ressòn.
Saguetz braves papagais de la Paraula d'Evangèli, d'aquela dau Rei o de sa Cort, e lèu veiretz que se dovriràn los còfres !
Per La Setmana, ai pas gaire d'elements per podre jutjar la situacion : quò fai que m'astendrai de comentar sa mòrt. Pasmens, tot aquò laissa pensatiu...
Lo cur dau problèma es tanben la desparicion de la lenga orala dedinc la societat amai l'alfabetizacion d'aquela d'aquí en franchimand solament.
L'occitanisme a pas saupegut tratat l'origina dau mau. E la populacion, ela, a seguit lo cors de l'Istòria. Ara, nos estonessiam pas de certans eveniments que son pas qu'una evolucion normala deguda a una alienacion doblada d'un lenguicida...
Pecaire ! Me fasètz pensar a-n-aqueles paures "pieds-noirs" que dins las annadas 70 e 80 somiavan mai a un revenge, una reconquista pus que segura per reviscolar tornamai "Algérie Française" fantasmada e idealizada a mòrt. Ara son gaireben totes mòrts e l'injusticia que ne'n foguèron victimas es pas reparada e o-serà pas jamai. Coma aquela de l'òc, de la pèrda anciana de las libertats occitanas e de l'escafament TOTAL de la lenga occitana. Es injust, saique- òi, coma la mòrt de ta grand, e de qu'i pòdes far ? Occitània es pas Catalonha, es francesa e afrancesada D'A FONS.
Sabi pas cossi se trabalha, pr’aquò reverta quicòm que sembla fosc, que segurament se merita pas !
Vèsi que i a un tomple dentre çò que deuria èsser (benleu qu’o sabem pas) e çò que sembla èsser (cal ben clarificar lo d’aquòs a un moment, o alavetz ……..
Dins lo sistem que sembla èsser en plaça i deuvria aver :
1- Un SLR (service level requirement) mandat per las associacions o autres que demandan una ajuda jos forma de subvencions a l’oplo.
La demanda deu èsser documentada ambe chifras, l’encastre, l’airal, lo nombre de personas concernidas, los beneficis esperarts (amai s’es pas que sonque d’argent o cal quantificar), e la propauzicion d’amesurar lo ganh (argent o pas) seguida a la subvencion s’es atribuida. [ es pas un tròç de papièr, mas un document de trabalh]
Tanplan l’oplo pòt demandar maites explicas, entresenhas e chiframents. Tota demanda refusada per l’oplo deu èsser documentada e s’apevar sus razons averigables.
2- L’oplo en responsa al SLR, qu’es aqui la demanda de subvencion, l’oplo deu tornar un SLA
(un service Level agreement) que sarà de menimosament respectar per los qu’an tocat subvencions. L’oplo pepauza de KPI (key performença indicator) lo biais de los calcular.
Los subvencionats an d’amesurar, de documentar, d’averigar, de corrigir e de mandar cada mes a l’oplo lo seguit del projecte que fuguèc a la basa de la demanda de subvencion.
Tota deriva, notada e chifrada, dins lo SLA, far qu’es l’oplo que pren las comandas del projecte e decidís sia de lo contunhar sia de l’atencar. La decision es explicada e documentada, chifrada, averigable.
Tot aquò deuria èsser public : es çò que se sona la transparencia !
#47 Fina remarca!
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari