Espèri mai que mai que lo trabalh de totei lei personas dintre que fan viure la cultura e la lenga contunharà d’èsser vesidor dins un Monde totjorn que mai virat devèrs lo digitau Après la sortida de la cançon “Goàpo”, la majorança dei personas que l’an auvida mi son vengudas trobar per mi dire que sabián pas manco qu’i aviá una lenga “marselhesa”, mai que mai lei marselhés M’agrada d’escotar d’artistas coma Marilis Orionaa, tant coma Rodín o Kbek, pr’amòr que i auvi d’artistas fièrs de cantar en sa lenga, e que o ausan far amb tot lo seriós que cau per balhar una credibilitat a l’Òc. Recentament ai descubèrt lo Marqués dau Comtat, que fa Drill en provençau. Avèm besonh d’aqueleis iniciativas. Siáu a prepapar un EP fach entierament en occitan, en tot mesclar lei divèrs dialèctes d’òc amb lei quaus siáu liat

 

 
 
D’ont vos ven l’interés per l’occitan e la cultura occitana en general?
 
Gràcias a ma familha, en mai dau francés, ai poscut auvir parlar lo còrse e l’occitan dempuei l’enfança. Mon interès foguèt sempre viu, mai la decision d’aprene vertadierament la lenga venguèt un pauc mai tard, fa quauqueis annadas. Non veni ges d’una familha militanta ni mai conscientizada a aquelei questions, mai totun mi faguèron passar la conoissença dau “fach occitan”, de l’existéncia de la lenga e de son caractèr “minorizat”. 
 
 
Quin rapòrt entre las vòstras creacions e la lenga occitana?
 
Canti mai que mai en francés, totun l’idèa de far de cançons en occitan mi venguèt pron d’ora. Foguèt pas facil d’en primier, pr’amòr que l’occitan non tinda ges coma lo francés, es una lenga mai cantada, bensai un pauc mens adaptada au rap, mai en tot cambiar d’estil e anar devèrs una musica mai cantada, ai trapat un interès particular a cantar en òc. La musicalitat de nòstra lenga permete de balhar una dimension suplementària quora pròvas de far passar d’emocions amb la votz, quauqua ren que trespassa lei solei paraulas. En mai d’aquò, èra important per ieu de cantar en aquela lenga amb la quala mi senti liat intimament.
 
Lo primier tròç en occitan que faguèri si sonava “L’aura ch’et escoba”, e si tròba sobre mon primier album Chromosomes: 
 

 
Foguèt lo solet fins a aqueste an, quora ai sortit “Goàpo”.
 
 
Coma l’itinerari personal qu’avètz influéncia las vòstras produccions? 
 
Ai començat per lo rap pr’amòr qu’èra la musica que si fasiá auvir a mon entorn, èra mon environament. Inicialament parlavi dei cavas de la vida que conoissiáu, èra fòrça “tèrra a tèrra” coma o pòu èsser lo rap. Mas encuèi mi pareisse important de si sentir pas embarrat dintre son orizont, e aquò mi permete de parlar de tot çò que m’agrada. La musica si fa per viatjar, non solament per descriure de cavas que se laissam estacadas a la realitat. Diriáu que mon itinerari personau m’ajudèt primier a cercar dintre per poder contar de cavas simplas amb de paraulas que voliáu far fòrtas. Puei, foguèron encara mai mei vòlhas, mei pantais que venguèron lo sorgent principau de mei creacions.
 
 
Coma evoluiguèt e evoluís l’occitanisme per vos entre occitanisme cultural, mediatic? Quins novèls ligams possibles entre novèlas mòdas, epidemias...? 
 
Non conoissi ges pron lo mitan occitanista, espèri mai que mai que lo trabalh de totei lei personas dintre que fan viure la cultura e la lenga contunharà d’èsser vesidor dins un Monde totjorn que mai virat devèrs lo digitau.
 
 
D’evolucions notablas despí que creatz en occitan?
 
Posquèri rescontrar la còla de Viure al País que mi balhèt l’escasença de far un reportatge sobre ma musica. De poder parlar de ma musica e de mon liame amb l’occitan, que foguèt d’una ajuda granda per far mielhs conóisser mon trabalh ai personas que m’aurián jamai conoissut senon.
 
Mi permetèt tanben de rescontrar lo rapaire gascon Kbek. Trabalham la musica a l’ostau quand pòdi pojar fins a París, en tot parlar gascon, segurament.
 
 
Avètz que tipes de retorns après las vòstras divèrsas creacions? 
 
Après la sortida de la cançon “Goàpo”, la majorança dei personas que l’an auvida mi son vengudas trobar per mi dire que sabián pas manco qu’i aviá una lenga “marselhesa”, mai que mai lei marselhés.
 
 
Vist que la situacion per la lenga occitana dins la societat es complicaia sovent, coma viatz totas aquelas creacions, donèron un imatge novèl?
 
Espèri que pòu fa nàisser una vòlha per la gent que conoisse pas la lenga de la descurbir, vòli vertadierament crear de cavas que pòscan parlar tanben ai personas que si senton pas pròchas de la cultura occitana.
 
 
L’occitan, coma lenga, quin avenir?
 
M’agrada de pensar qu’aurem un occitan fòrt e respectat dins l’avenir.
 
 
Parlatz occitan en familha, amb l’entorn?
 
Aguèri l’astre de lo parlar amb mon rèire, ai tanben l’astre de tenir d’amics amb quau pòdi parlar la lenga. Coma occitans, avèm l’escasença de téner totun mai d’una còla e d’un grop actius per far viure la lenga. Quinei que siegan lei litigis de ponch de vista pertocant l’occitan, l’occitanisme, etc., pensi que cau aprofechar aquela escasença per rescontrar de gents e parlar la lenga nòstra, per que pòsque contunhar d’existir.
 
 
Coma l’occitan seria salvable, o desvolopable en massa?
 
Es segur que per la populacion cau saber l’existéncia de sa lenga, mai en mai d’aquò ne deu èsser fièra, per que nasque la vòlha de s’apropriar de l’occitan coma una cava positiva e combativa, que suscite l’estrambòrd e la fiertat. Cau pas crénher la modernitat ò de far de cavas “mainstream” ò que semblen pas d’en primier liadas a nòstra cultura. Cau pas crénher tanpauc de far de cavas “seriosas”, grèvas, qu’ausen mostrar que la lenga nòstra pòu èsser tan solemna coma un biais de si divertir. M’agrada d’escotar d’artistas coma Marilis Orionaa, tant coma Rodín o Kbek, pr’amòr que i auvi d’artistas fièrs de cantar en sa lenga, e que o ausan far amb tot lo seriós que cau per balhar una credibilitat a l’Òc. Recentament ai descubèrt lo Marqués dau Comtat, que fa Drill en provençau. Avèm besonh d’aqueleis iniciativas.
 
 
De que son los vòstres projèctes? 
 
Perseguissi ma “Zifology”, contunhi de sortir un nòu EP cada mes sobre lei plataformas digitalas. Siáu a prepapar un EP fach entierament en occitan, en tot mesclar lei divèrs dialèctes d’òc amb lei quaus siáu liat (gascon e provençau, m’agradariá tanben de cantar en lengadocian, mas m’escapa un pauc, manca de personas a mon entorn amb quau pòdi parlar). 
 
 
E mai?
 
Espèri de veire l’OM qualificada en LDC per l’an que ven!
 
 
 
 Laurenç Revèst