Ta vida es coma una carrièra
tòrta entre parets fatidicas :
i pòrta aquel briu d’esperança
qu'al final ven te remembrar 
d’ont venèm, ont volèm anar, 
lutz entremièg de nívols sornas
jol pes del plomb, la man de fèrre
qu'empachariá l’art de te dire,
per far calar, de ta vertat, 
çò qu’espauruga los potents
dins son impoténcia patenta.




Franc Bardòu