La normalizacion de las relacions entre Serbia e Kosova avança e los dos govèrns an insinuat  de biais separat, quitament, la possibilitat de modificar la frontièra comuna per resòlver lor problèma principal: l’existéncia d’una potenta minoritat sèrba dins lo nòrd de Kosova.
 
Lo president sèrbe, Aleksandar Vučeć, a fach una crida al “dialòg nacional sus Kosova”. Lo procès se deu acabar amb la convocacion d’un referendum ont los ciutadans auràn de decidir s’accèptan l’independéncia de Kosova e en contrapartida d’intrar dins l’Union Europèa. La resolucion del conflicte kosovar es la condicion pausada per Brussèlas a Serbia per poder negociar son intrada.
 
Dins aquel encastre, i a agut aquestes jorns de declaracions estonantas que pòdon indicar que los dos govèrns serián dispausats a anar mai luènh: d’efièch, poirián quitament pachar una modificacion de las frontièras sortidas de la guèrra.
 
La solucion eventuala pòt implicar d’autrejar a Serbia lo contraròtle sus las municipalitats de majoritat sèrba del nòrd de Kosova; en escambi, Serbia donariá a Kosova doas vals abitadas per aperaquí cent mila albaneses.
 
Aquel escambi permetriá d’eliminar lo principal problèma existent a l’ora d’ara en Kosova, ont los endreches de majoritat sèrba reconeisson pas l’independéncia. La possibla modificacion de la frontièra las daissarà pas totas fòra Kosova, mas las pus importantas si, las del nòrd, qu’an una continuitat territoriala amb Serbia.
 
Per justificar aquela cession, Kosova recebriá las doas vals sèrbas de la frontièra pobladas majoritàriament per d’albaneses.
 
La cancelièra alemanda, Angela Merkel, se prononcièt diluns amb fòrça duretat contra aquel possible acòrdi, en afirmant que las frontièras dels Balcans se podián pas tocar. O faguèt en respondent a una declaracion oficiala del president kosovar, Hashim Thaçi, que pel primièr còp se mostrava favorable a una “modificacion de la frontièra”.