#27https://www.huffingtonpost.fr/2015/03/01/violences-sexuelles-victimes-mineurs-agresseurs-proches-enquete-unicef_n_6751902.html E acusatz los migrants??! Quau vonta!

#27http://www.liberation.fr/societe/2015/01/20/viol-pres-de-80-des-agresseurs-sont-des-proches_1184288

Personalament, me siái agut permenat per las pajas de "Résistance républicaine" dos còps dinc ma vida... e lo tresen recentament, vist que n'es estat fach referença dinc los comentaris d'un autre article. Qu'o volguetz o non, i a pro de causas publicadas que l'i son vraias. Per còntra, de còps, l'ironia de certans articles e la pudecina de certans comentaris me desagràdon. Mès poiretz pas empachar lo desfolament de quauques comentaires. N'i a ben que se desfólon sus Jornalet, de còps que i a. Aquò fai-ti de Jornalet un mèdia de l'ideulogia nacionalista estremista promovent una vida esclusivament occitano-occitaniana ? Nani. Aquò fai-ti de Jornalet un mèdia de l'ideulogia revolucionària coma dau temps de La Terreur, a la mòda de Robespierre ? Nani. Perquò, sèm en drech de nos pausar la question per quant a la sensibilitat de mai d'un occitanista que la verbaliza violentament SA Veritat.
Aquel gauchisma afortit e avugle de l'occitanisma m'espaurís aitant coma lo nacionalisme monolitica de la drecha. E tant de causas de dire encara dals uns coma dals autres. Ma jòia sariá de veire los 44 milhons d'electors davalar per carrièiras lo jorn de las presidencialas emb d'esigir lo sosten a una democracia locala e participativa. L'occitanisma a d'òbra aquí-dessús !
Ieu qu'ai coneissegut la vida dedinc las banlègas e la vida au campèstre, ieu que me sentiguère mai d'una fes estrangièr dinc las banlègas occitanas pièi estrangièr de retorn "au País", vos afortisse solide que vòle pas d'una identitat autoctòna replegada nimai d'una tèrra bassacada per totas las auras.
A costat d'aquò, lo comunautarisma, per ieu, es pas un mòt gras nimai un flèu, quand lo migrant o l'immigrat es de bòna volontat, curiós e respectuós de la tèrra e de la comunautat que causís de l'aculir.
Es lo clanisme que, d'après ieu, es un flèu. Los ai endurat los dos : clanisma autoctòna coma clanisma estrangièr : ne'n vòle pas pus ! Los microcòsmas embarrats, replegats son sorsas de clanisme amai de comportaments ecessius e patologicas.
Se nòstras comunautats autoctònas an besonh de se recuperar una identitat vernaculària per podre bastir un avenir sostenible, per amaisar lur èsser e donar mai de sens a lur esistença, an besonh, per un temps, de faire pauseta au nivèl dau mesclatge etnica e religiós que d'aquí enlai es anat tròp luènt e tròp lèu per que la societat i se poguèsse acostumar. Se prenèm en còmpte que bien de valors tradicionalas an espetat, que la societat es de mens en mens autonòma e viu concentrada e desobrada ; se considerem la manca d'educacion e la pèrda dau sens de la responsabilitat endividuala, e pièi lo fanatisma qu'espaurís e que d'escondons vai creissent, adonc una pausa es venguda sana, legitima e urgenta. Una pausa entre "membres de la tribú" per tornar definir siavament ce que sèm amai ce que volèm.
E deguessiam aculir de centenadas de migrants per solidaritat, faudriá, ço me pense, esigir a costat d'aquò una autra politica enternacionala en mai de demenir rigorosament l'immigracion regulara. Autrament, i tendrem pas mai : tot aquò poiriá ben espetar quauque jorn, malerosament...
M'opause pas a la solidaritat : escote simplament lo bronzinejar collectiu qu'acampa entensitat a flor e mesura que pàsson los ans. E per aveire vigut dedinc las banlègas dinc las melhoras annadas coma dinc las pièjas, save de qué parle. N'ai agut vist de situacions de tota mena, entolerablas.
I a pas los ànjons d'un costat e los demònis de l'autre. I a pas las pauras victimas d'un costat e los sanles zenofòbas de l'autre. La santetat es pas enliòc.
Se la fiertat identitària non ecessiva es benefica, se l'aculhença e la solidaritat son de vertuts, lo flapitge emb dau laissar-faire son un endechament de nòstra societat : ce que fai bien l'afaire dals pus oportunistas, en naut coma en bas de l'escala sociala.

Malerosament, mesurat que mesurat, sarà mau enterpretat mon discors, o save d'avança. I a talamai de monde que culpabilízon, simplament d'aveire una idèia inabituala en tèsta o mai de se remetre en question. Se fan paur solets !
Los politicians, en mai de las revendicacions mai o mens legitmas e mai o mens ecessivas de certanas minoritats, los an menats a segurament pas laissar lo dobte e los questionaments pus naturaus s'envitar dinc lur eime. En fin finala, ne'n son arrivats a s'autocensurar. Quò fai que tot discors que riscariá d'esbrandar lurs pausicions pacientament construchas e siavament contengudas son sus lo còp embandidas emb d'una brava rebecada clafida d'acusacions trachas per lo morre dals dissidents. De qué volètz ? Vos perdónon pas de los aver mes en dangièr !
L'espèctre dau nazisma lurs trèva encara la conciença... ai, ai, ai... Diferentament, pasmens, segon que vòton puslèu a gaucha o puslèu a drecha.