La magnesita es un mineral natural qu’absorbís lo dioxid de carbòni de l’atmosfèra terrèstra (CO2). Totun, lo procès pòt durar de milièrs d’ans. Ara, pel primièr còp, una còla de scientifics a pogut accelerar aquel procès fins a 72 jorns. Atal, quand aquò serà desvolopat al nivèl industrial, la lucha contra lo cambiament climatic intrarà dins una fasa fòrça mai agressiva.
Los scientifics qu’an capitat a descobrir cossí se pòt reduire aquel procès son estats dirigits per Ian Power, de l’universitat canadiana de Trent. O an pogut far en tot refrejar lo mineral amb de baissas temperaturas e amb l’emplec de miscrosfèras. La resulta es un espèr per la lucha contra lo CO2 que i a dins l’atmosfèra pr’amor que las tecnologias desvolopadas fins ara patisson de grands problèmas als nivèls practic e economic a causa de lors limits.
Mas la cristallizacion obtenguda d’aquel mineral, la magnesita, de manièra rapida, dobrís una nòva e tras qu’interessanta pòrta dins la lucha contra lo cambiament climatic que lo patís, de mai en mai, nòstra planeta.
Un procès que dura de milièrs d’ans
La cristallizacion de la magnesita –çò es lo procès pel qual aquel mineral absorbís lo dioxid de carbòni de l’atmosfèra– pòt durar entre de centenats e de milièrs d’ans. Atal, una tona de magnesita naturala pòt arribar d’absorbir mièja tona de CO2 d l’atmosfèra pendent de milièrs d’ans. Mas es un procès fòrça lent. E la còla de Power a pogut trobar una manièra d’o accelerar.
“Avèm descobèrt doas causas –çò diguèt Power–. D’en primièr, cossí e pendent quant de temps se forma de biais natural la magnesita. Aquò pòt arribar de durar de milièrs d’ans dins la natura. Puèi avèm pogut demostrar quina es la dralha per accelerar bravament aquel procès”.
Segon aquò, Power e sos collègas an reduch lo procès de formacion de la magnesita e de l’absorbiment de dioxid de carbòni en solament 72 jorns amb l’utilizacion de miscrosfèras a de baissas temperaturas (Legissètz la seguida).
Aqueste article es publicat dins Sapiéncia, la revista occitana de divulgacion scientifica, amb la quala Jornalet a un acòrdi de cooperacion. Podètz legir l'article entièr aicí.
Los scientifics qu’an capitat a descobrir cossí se pòt reduire aquel procès son estats dirigits per Ian Power, de l’universitat canadiana de Trent. O an pogut far en tot refrejar lo mineral amb de baissas temperaturas e amb l’emplec de miscrosfèras. La resulta es un espèr per la lucha contra lo CO2 que i a dins l’atmosfèra pr’amor que las tecnologias desvolopadas fins ara patisson de grands problèmas als nivèls practic e economic a causa de lors limits.
Mas la cristallizacion obtenguda d’aquel mineral, la magnesita, de manièra rapida, dobrís una nòva e tras qu’interessanta pòrta dins la lucha contra lo cambiament climatic que lo patís, de mai en mai, nòstra planeta.
Un procès que dura de milièrs d’ans
La cristallizacion de la magnesita –çò es lo procès pel qual aquel mineral absorbís lo dioxid de carbòni de l’atmosfèra– pòt durar entre de centenats e de milièrs d’ans. Atal, una tona de magnesita naturala pòt arribar d’absorbir mièja tona de CO2 d l’atmosfèra pendent de milièrs d’ans. Mas es un procès fòrça lent. E la còla de Power a pogut trobar una manièra d’o accelerar.
“Avèm descobèrt doas causas –çò diguèt Power–. D’en primièr, cossí e pendent quant de temps se forma de biais natural la magnesita. Aquò pòt arribar de durar de milièrs d’ans dins la natura. Puèi avèm pogut demostrar quina es la dralha per accelerar bravament aquel procès”.
Segon aquò, Power e sos collègas an reduch lo procès de formacion de la magnesita e de l’absorbiment de dioxid de carbòni en solament 72 jorns amb l’utilizacion de miscrosfèras a de baissas temperaturas (Legissètz la seguida).
Aqueste article es publicat dins Sapiéncia, la revista occitana de divulgacion scientifica, amb la quala Jornalet a un acòrdi de cooperacion. Podètz legir l'article entièr aicí.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Una bona trobalha qu' es naturala, e sense efectes secundaris. Se la natura ten sos propis recursos per equilibrar los perilhs provocats per l'efecte de l'home, fabulós.
Per luchar contra l'augmentacion de la quatitat de CO2, i a sonque una solucion, quitar de ne produïre. Qui comença ?
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari