Lo 11 novembre un jorn de "sovenir" ? Au contrari ! Lo 11 novembre es l'aubre qu'escònda la sèlva, es lo negacionisme lo mai insolent que fa creire a una banda de vielhs occitans que totei lors colègas son mòrts per "libertat egalitat e fraternitat" mentre que son mòrts per un imperialisme francés que si pòu pas justificar, lor fasent creire que la França es reconoissanta mentre que lei generaus e lei borgés n'en avián ren a batre de mandar de miliers de pacolins dins la fanga e lo sanc.

N'estèc pas era pena de cramat eth drapèu françès entà diguèr eth que pensava. Aqueth òme n'avia pas qu'a brandir eth drapèu occitan, qu'ei tanben ua faiçon de exprimar era sua opinion, mès pacifista. Eths òmes que's consideravan françès e que son mòrts entara França qu'an tanben eth dret ath respect, coma eth autres. Eth 11 de novembre qu'ei un dia de sovenir e non pas un dia entà hèr passar eth son messatge politic.

Un pas mai al delà dins la subversion será de brandir la bannière occitana puslèu que de crémant la francesa

pensi que fau respectar totei lei pensadas e lei accions. I a de tot dins l'Occitanisme : leis occitanistas que se sentisson francés / que se sentisson pas francés. Leis occitanistas que pensan qu'Occitània es una entitat vertadièra / ò pas. La Calandreta apren ai pichons la geografia de França, lor ditz que son francés, que fin finala es una escòla francesa de lenga occitana. Es una causida que respècti mai es pas ma causida personala. Fau donc respectar d'un autre costat lo tipe que decida de cramar de bandieras francesas per faire un pauc de bosin a l'entorn de la question occitana. Tròbi aquò mens ridicule que de demandar uei l'independéncia occitana per exemple (non pas rapòrt a la legitimitat mai rapòrt au nivèu de conscientizacion de la populacion). Pensi qu'aquela accion portarà mai de ben que de mau fin finala. Cadun pensa çò que vòu mai escopirai pas jamai sus un tipe (sabi pas qui es) que crama de drapèus francés, rapòrt a tot çò que pensi de França, de sa Republica de mèrda, de sas valors pudentas e de çò qu'a fach ai culturas minorizadas d'Exagòne. Avem simplament 50 ans de retard rapòrt a Bascoat ò Corsèga ..

Dal temps de Carneval / Caramentrant dal 2012, un article d'un jornal faguèt resson d'una polémica a l’entorn d'un carre participant al Carneval independent. Era concebut per un colleitiu d'associacions. Aquesto carre representava un babi occitan que si manjava un mosquit ambé las colors blau-blanc-rotge e simbolisant la política linguística de França. Siguèt explicat qu’aquesto carre èra un biais de denonçar la política monolinguística de l’estat francés.
Lo deputat de Nissa Rudy Salles, autor d’un amendament de la lei que reprima los prejudicis portats còntra l’emblema francés, reagiguèt violentament en parlant de volentat de « faire portar de messatges anti-francés a de pichons ». « Ges de question que si manje la cultura francesa a Nissa ! » justèt lo deputat, que non veguèt perqué « un carre que si vòl contrari a las valors de la república defilaria sota la bandiera de carnevals de quartiers. »
En aquela reaccion impulsiva, lo deputat tant amorós dals simbòles d’un sistema qu’a tot fach per destrurre la cultura occitana, a denembrat doas causas importantas.

En primier, si manja ren la cultura francesa mas la política linguística d’un estat jacobin.
En segond, l’esperit de Carneval es la libertat totala e doncas lo poler de s'exprimir liurament sus de tot. La totalitarisacion d’un sistema marca soventas fes la siu fin.