Actualitats
De mosasaures que caçavan coma d’òrcas
Aquelas bèstias preïstoricas utilizavan los òsses del morre per atacar lors predas
Una nòva teoria comença de s’espandir dins la comunautat paleontologica. De nòvas recèrcas sus d’esqueletas fossilas d’un tipe de mosasaure nomenat Tilosaure fan pensar qu’aquelas bèstias preïstoricas caçavan coma d’òrcas d’uèi lo jorn, valent a dire qu’utilizavan los òsses del morre per atacar lors predas.
“Las òrcas atacan pas amb una nhacada –çò diguèt Takuya Konishi, del departament de Biologia de l’Universitat de Cincinnati–. Començan l’ataca en tot donar de patacs amb lo morre e solament nhacan la preda quand aquesta es pro febla e las pòt pas pus atacar per se defendre”.
Aquesta estrategia es la que prepausèt fa gaire aquel biològ estatsunidenc. Segon Konishi, los mosasaures èran de bèstias poderosas que demoravan dins los oceans de la planeta fa 65 milions d’annadas, çò es pendent lo Cretacèu, e qu’utilizavan d’estrategias de caça coma las de las òrcas actualas. Aquò vòl dire amb de patacs balhats amb lo cap e sustot amb los òsses del morre.
De bèstias gigantas
Los mosasaures foguèron de bèstias preïstoricas que mesuravan coma las òrcas actualas e que de còps podián arribar d’èsser bèls coma un pichon autobús. D’efièch, foguèron los predators mai poderoses de la planeta a l’epòca e avián sonque paur d’un mosasaure encara mai grand.
Ara es estat publicat un nòu estudi basat sus l’analisi d’un pichon mosasaure nomenat Tilosaure dins la revista numerica Journal of Vertebrate Paleontology. Dins aquel estudi, lo biològ Takya Konishi prepausèt una nòva teoria sus lo biais de caçar d’aquels reptils marins (qu’èran pas de dinosaures).
Aital, e après aver pogut establir de biais corrècte lo genre de l’animal pr’amor que i a pus de 30 genres d’aquela espècia marina, e classar lors òsses es pas aisit, Konishi confirmèt qu’aquela sòrta de mosasaure, lo tilosaure, aviá d’òsses per protegir las dents, çò que voldriá dire que fasiá servir lo morre per atacar las predas, mas pas per nhacar dirèctament aquestas. Aquò se seriá fach sonque quand la preda èra tròp flaca per tornar l’ataca. Per poder afirmar aquò, restaquèt los òsses de la maissa del mosasaure amb los de las òrcas e ne venguèt a aquela conclusion. (Legissètz la seguida)
Aqueste article es publicat dins Sapiéncia, la revista occitana de divulgacion scientifica, amb la quala Jornalet a un acòrdi de cooperacion. Podètz legir l'article entièr aicí.
“Las òrcas atacan pas amb una nhacada –çò diguèt Takuya Konishi, del departament de Biologia de l’Universitat de Cincinnati–. Començan l’ataca en tot donar de patacs amb lo morre e solament nhacan la preda quand aquesta es pro febla e las pòt pas pus atacar per se defendre”.
Aquesta estrategia es la que prepausèt fa gaire aquel biològ estatsunidenc. Segon Konishi, los mosasaures èran de bèstias poderosas que demoravan dins los oceans de la planeta fa 65 milions d’annadas, çò es pendent lo Cretacèu, e qu’utilizavan d’estrategias de caça coma las de las òrcas actualas. Aquò vòl dire amb de patacs balhats amb lo cap e sustot amb los òsses del morre.
De bèstias gigantas
Los mosasaures foguèron de bèstias preïstoricas que mesuravan coma las òrcas actualas e que de còps podián arribar d’èsser bèls coma un pichon autobús. D’efièch, foguèron los predators mai poderoses de la planeta a l’epòca e avián sonque paur d’un mosasaure encara mai grand.
Ara es estat publicat un nòu estudi basat sus l’analisi d’un pichon mosasaure nomenat Tilosaure dins la revista numerica Journal of Vertebrate Paleontology. Dins aquel estudi, lo biològ Takya Konishi prepausèt una nòva teoria sus lo biais de caçar d’aquels reptils marins (qu’èran pas de dinosaures).
Aital, e après aver pogut establir de biais corrècte lo genre de l’animal pr’amor que i a pus de 30 genres d’aquela espècia marina, e classar lors òsses es pas aisit, Konishi confirmèt qu’aquela sòrta de mosasaure, lo tilosaure, aviá d’òsses per protegir las dents, çò que voldriá dire que fasiá servir lo morre per atacar las predas, mas pas per nhacar dirèctament aquestas. Aquò se seriá fach sonque quand la preda èra tròp flaca per tornar l’ataca. Per poder afirmar aquò, restaquèt los òsses de la maissa del mosasaure amb los de las òrcas e ne venguèt a aquela conclusion. (Legissètz la seguida)
Aqueste article es publicat dins Sapiéncia, la revista occitana de divulgacion scientifica, amb la quala Jornalet a un acòrdi de cooperacion. Podètz legir l'article entièr aicí.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
I a pas cap de comentari
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari