Actualitats
Comença lo debat sul retorn de l’art espoliat a las colònias
Macron es a mand de tornar a Benin 26 pèças d’art reclamadas per aquel país. Mai de l’85% del partrimòni african es pas pus en Africa
Macron aviá encargat d’un rapòrt dos especialistas independents: Bénédicte Savoy, del Collège de France, e Felwine Sarr, de l’Universitat de Saint-Louis en Senegal. Aquel rapòrt conclutz que cal restituir las pèças panadas e espoliadas durant l’epòca coloniala, valent a dire entre 1885 i 1960.
Lo rapòrt parla de justícia e reparacion, car assegura que mai de l’85% del patrimòni african se tròba fòra lo continent. Per aquela rason ne prepausa una restitucion graduala e negociada.
90 000 pèças d’art africanas en França
Lo rapòrt afirma que dins las colleccions publicas d’art african i a 90 000 pèças, del temps que se desconeis lo nombre de las que son entre de mans privadas.
S’ara se procedís a la restitucion, lo musèu pus afectat seriá lo del Quai Branly qu’a 70 000 pèças, dont aperaquí lo 75% foguèron “aqueridas” entre 1885 e 1960.
Debat
Ara a començat un debat afogat sus l’afar. Savoy e Sarr remarcan que cal cambiar las leis del patrimòni francesas, car permeton pas de vendre o de transferir d’òbras de las colleccions publicas.
Per ara, Benin serà lo primièr país a beneficiar de l’engatjament de França amb lo retorn de 26 pèças, las primièras que tornaràn dins lo país d’origina. Las pèças que recuperarà las panèt lo general Dodds en 1892.
Benin es un país que defend dempuèi longtemps la restitucion de son patrimòni e que mena a bon tèrme una politica de musèus e de cultura restacada amb son patrimòni.
[CULTURE] Emmanuel Macron a accepté de rendre immédiatement au Bénin 26 œuvres du royaume de Dahomey pillées en 1892 lors de la conquête coloniale. Retour sur le background politique de cette véritable saga, dont peu auraient anticipé... https://t.co/D2byhjG0Av
— NOFI (@Nofi_officiel) 28 de novembre de 2018
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Tot lo que se n'han portat d'Occitania e Catalunha Nord cap a París la capitala ont es concentra l'expoli, que es torne. Ciutat ont han lo botin raubat en 900 ans d'història.
Aquel principi de restitucion d'una òbra dins son país d'origina es tras qu'onèste, logic e normal.
Mas las causas son pus complicadas qu'aquò. Cal subretot que l'objècte siá en securitat aquí ont se tròba. Val mai una estatua en securitat a de milièrs de quilomètres d'en cò seu, qu'una estatua de Bouddha dinamitada per de fanatics . Ne disi pas mai perque aicí i a de monde desgordits que o comprenon tot rapidament .
Los Occidentals sèm sensibilizats a l'importància de l'arqueologia e a la valor culturala de sos tresaurs. D'unes considèran qu'aquela passion, pel passat de l'umanitat tota entièra, es una asenada o un efècte de nòstra tissa imperialista : que nani ! Pensatz, çaquelà, als traficants que se son enriquits... òc, mas n'i a pertot e n'i aurà totjorn, apelam aquò de raubaires, eles consèrvan pas, vendon.
Me pensi que fòrça objèctes d'art devon lor subrevida al fach que son anats prene l'aire a París qualques tempses, dins de musèus climatizats, ont lo taus d'umiditat e lo tamisatge de la lutz son calculats scientificament.
Ara se a Porto Novo, Tombocto o Ouagadougou jutjan que son prèstes per recuperar e conservar çò que lor aperten, tan melhor ! una responsabilitat de mens.
Los passionats de cultura s'agradan a viatjar, e i anaràn enlà (los que pòdon), veire e tornar veire çò qu'un temps foguèt aparat aicí (e benlèu salvat).
Qual sap se un còp o l'autre sèm pas nosautres que cercarem un recès per nòstre patrimòni. Pendent la Segonda guèrra Mondiala qualque tablèus del Louvre anèron ben se rescondre a Vilafranca de Roergue. Es tot çò que compta : un lòc segur.
Lo problèma pus local sus la migracion a París del patrimòni occitan es pas abordat dins l'article que comenti.
Responsa a 2
S'es un exemplar unic d'un cançonier seria normal que siaguèsse al CIRDOC o que lo CIRDOC n'aja una copia numerizada de bon consultar.
E trobatz normal que los archius de l'inquisicion del temps de la crosada que nos faguèt venir francés per fòrça siagan estujadas al Vatican e consultadas sonque per de monde "segurs" que remetràn pas en causa l'istòria oficiala ?
E doncs los cançonièrs de Trobadors quitaràn lèu de granda bibliotèca de France per integrar lo fons pròpri del CIRDOC, es aquò ?
En Occitània tanben devèm demandar fòrt e mòrt que tòrnen al pais :
- "La Dauna de Brassempoi" qu'es a Saint Germain en Laye
- "La Venus de L'espuga" qu'es al musèu de l'Òme a Paris
"L'efèb d'Ate" descobèrt dins lo lièit del riu Erau en 1964 pel sénher Denis Fonquerla e populariament escaisnomat "Lo pichon" passèt mai de 20 ans a Paris abans de tornar al pais.
E atencion la batalha venènta serà la de Montmaurin (Garona Nauta).
Dins aqueste vilatge i avia un musèu local que i èran expausadas las resultas de furgas.
Era tengut per una familha del pais amators d'arqueologia.
La policia francesa desbarquèt e o s'emportèt tot manu militari ... (Jornalet ne parlèt)
Pel moment las pèças raubadas son encara al pais del costat de Tolosa, las cal o las caldrà empachar d'anar endacòm mai e coma per tal astre en França del costat de Paris.
Tot çò panat a Montmaurin i deu tornar dins un novèl musèu modèrne e la familha que tenia l'ancian musèu deu èsser cap e tot associada a la concepcion e a la gestion d'aqueste musèu.
E seria plan que las explicas de totas las pèças siagan escritas a l'encòp en occitan e en francés e perque pas en anglés.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari