Un tribunal de Tolosa a condemnat un gendarma albigés a sièis meses de preson amb sosta per aver nafrat una activista que manifestava a Sivens contra lo projècte de barratge. La gojata foguèt ferida a la man en amassant una granada de desencerclament bandida per un gendarma a l’interior de la caravana ont s’èra refugiada. Los faches aguèron luòc lo 7 d’octòbre de 2014, tres setmanas abans la mòrt de Rémi Fraisse, çò rapòrta Reporterre que cita Le Monde e l’AFP
 
L’agent, sergent major de Galhac, es estat perseguit per “violéncias volontàrias qu’an entraïnat una ITT [incapacitat temporària de trabalh] de quinze jorns amb arma per persona depositària de l’autoritat publica”.
 
 
Tribuna contra las granadas de desencerclament
 
L’audiéncia venguèt una tribuna contra las armas non letalas, en particular las granadas de desencerclament, gràcias als testimònis convocats per la partida civila. De soslinhar que dempuèi lo lançament del movement dels Gilets Jaunes, 12 personas an perdut un uèlh e quatre an una man arrancada a causa d’aquel tipe d’armas, que las fòrças de l’òrdre francesas emplegan de mai en mai.
 
Lo projècte de restanca contra lo qual manifestava la victima foguèt arrestat après qu’en julhet de 2016 lo tribunal administratiu de Tolosa n’aguèt anullada la declaracion d’utilitat publica. Aquò metèt lo ponch final a una lucha ecologista de dos ans que costèt quitament la mòrt del militant ecologista Rémi Fraisse pendent una confrontacion entre los defensors del sit e los gendarmas antisusmautas. En 2015, lo projècte inicial de restanca lo remplacèron per un projècte pus modèst d’irrigacion.

 
Lo projècte inicial
 
La restanca prevista inicialment, d’un milion e mièg de mètres cubes d’aiga, deviá negar una partida de la Val de Tescon en tot far desaparéisser 13 ectaras de zòna umida e un milion d’animals salvatges (de granhòtas, de peisses o de salamandras). Lo conselh general de Tarn citava lo Ministèri francés de l’Environament, segon lo qual la restanca auriá de vertuts ecologicas, cercant un “equilibri idrologic” de la zòna. Los ecologistas o cresián pas, s’opausavan al projècte e denonciavan qu’èra finançat per de fonzes publics per favorir solament d’interèsses privats. Revendicavan la preservacion de totas las 35 ectaras de zòna umida menaçadas per la restanca. Denonciavan que la tòca del projècte èra de favorizar l’agricultura intensiva e que, per tant, èra un perilh per un centenat d’espècias “protegidas” dont cinc son ja declaradas menaçadas.
 
Segon lo conselh general de Tarn, la restanca èra indispensabla per irrigar las tèrras agricòlas e s’anava recrear una autra zòna umida. Los opausants denonciavan un projècte car qu’auriá sonque servit per irrigar las tèrras d’un pichon nombre d’esplechaires que practican l’agricultura intensiva.
 
L’occitanisme se mostrèt majoritàriament contra la construccion de la restanca, levat lo Partit de la Nacion Occitana (PNO) e l’associacion lo Clusèl (que manifestèt en favor del projècte).