Lo Torneg de las 6 Nacions torna dins l'actualitat d'Occitània. Per aquela rason, mentre que se tendrà aquela competicion, Jornalet publicarà cada dimars  la cronica de Gèli Grande qu’auretz pogut escotar cada diluns sus Ràdio Lenga d’Òc.

Aqueste dissabte 9 de febrièr de 2019 sus la pelena de Murrayfield se debanava Escòcia-Irlanda, lo primièr rescontre interceltic d’aqueste vinten Torneg de las Sièis Nacions.
 
Après la desfacha susprenenta dels Verds d’Irlanda a casa contra Anglatèrra e la victòria logica d’Escòcia contra Itàlia, lo quinze de la Cardabèla podiá esperar contunhar de ganhar.
 
Tradicionalament entre aquelas doas nacions celticas lo jòc es totjorn plasent.
 
E podètz comptar amb Escòcia per far volastrejar la palma per que visca luènh dels temps fòrts de l’acarament de la mesclanha o de l’alinhament que los irlandeses mestrejan. Las doas esquipas sabon defendre sens far de fautas a portada de las pagèlas e profeitar d’aquelas del monde d’en fàcia.
 
Es pecat totun que Stuart Hogg d’un costat e Jonathan Sexton de l’autre ajan degut sortir lèu-lèu per tal de defugir una macadura mai grèva.  
 
Arribèt als escoceses la meteissa causa qu’als irlandeses l’autre jorn a Dublin. Los primièrs foguèron bons del temps que los segonds  èran encara melhors. Los Verds son pas numèro dos mondial per res, an un rang de téner.
 
A l’Estadi Olimpic de Roma, Itàlia e País de Galas s’acaravan.
 
Coma arunan, los seleccionaires del País de Galas faguèron jogar una quasi-esquipa B per veire çò que cèrts jogaires inexperimentats valon al fòc de la nauta competicion internacionala.
 
Contra aquesta Itàlia d’una flaquesa tan granda, los galeses donavan d’aire de jogar a pè ranquet. Foguèsson estats pas que catòrze, los Roges èran segurs de véncer. Cerquèron quitament pas lo punt del bònus ofensiu.
 
Al tornar dels vestiaris de jogaires mai madurs dintrèron sul prat e la nau galesa arribèt tranquillòta al pòrt d’una victòria sens glòria.
 
Lo dimenge 10 de febrièr, Anglatèrra, lo país qu’aprenguèt als autres cossí jogar amb una veshiga de tesson, aculhissiá los occitans de França que o faguèron tot un còp èra per melhorar la qualitat d’aqueste espòrt.
 
Après la desfacha contra Galas, totes los franchouillards d’Exagonia esperavan un miracle. Pensar que los Blaus d’Occitània podián ganhar a Twickenham es coma creire que l’estat francés o farà tot per assegurar la subrevivéncia de la lenga e de la cultura occitanas.
 
Los Blaus son estats escobats per d’angleses, que jogavan coma o fasián tan polidament a passat temps los occitans de França. L’amplor de la marca finala –trenta uèit punts d’escart e sièis ensages a un– es pas un accident industrial, mas lo rebat de la realitat. Los Blaus d’Occitània son davalats en segonda division mondiala e los i caldrà bravament de temps per tornar cap a la glòria.
 
Adishatz, monde d’Ovalia e al còp que vèn.
 
 
 
 
Gèli Grande