En seguida de la crida facha per las autoritats, de milions d’iranians manifestèron dimars passat per carrièras lor sosten a l’estat teocratic d’Iran, a l’ocasion del 40n anniversari de la victòria de la revolucion islamica. L’acamp pus important se tenguèt sus la Plaça Azadi (Libertat) de Teheran e las carrièras de l’entorn.
 
Iran remembra lo retorn de l’exili de l’aiatollà Ruhollah Khomeini, que l’11 de febrièr de 1979 venguèt lo cap suprèm de la nòva republica islamica après que se foguèt tombat lo Shah Mohammad Reza Pahlavi. Es atal que lo reialme iranian venguèt la Republica Islamica d’Iran e que s’instaurèt lo regim dels aiatollàs.
 
Lo Shah fugiguèt lo 16 de genièr de 1979. Doas setmanas après Khomeini foguèt tornat en Iran, convidat pels caps de la revolucion. Los jornals occidentals de l’epòca rapòrtan qu’aperaquí sièis milions de revolucionaris donèron la benvenguda a Khomeini, que nomenèt un govèrn provisòri amb Mehdi Bazargan coma primièr ministre. Los 30 e 31 de març de 1979, lo govèrn provisòri convoquèt d’eleccions ont podián votar totes los iranians a partir dels 16 ans per decidir s’acceptavan o pas lo nòu regim de republica islamica. Segon los resultats oficials, un 98% votèt en favor. En seguida se convoquèt d’eleccions per aprovar lo nòu projècte de Constitucion qu’establís la figura d’un cap suprèm e la d’un president elegit cada quatre ans pels ciutadans. Pasmens, son solament elegibles los candidats aprovats pel Conselh dels Gardians de la Constitucion.