Actualitats
Tolosa: se son recordats de Giulio Cesare Vanini a l’ocasion del 400n anniversari de son execucion
Lo liure-pensaire italian foguèt martirizat e cremat sus la Plaça dels Salins de Tolosa jos l’acusacion d’ateïsme a causa de sa pensada filosofica
Dissabte passat, 9 de febrièr, se tenguèt sus la Plaça dels Salins de Tolosa la commemoracion del suplici e del cremament de Giulio Cesare Vanini, executat precisament en aquel luòc fa 400 ans. L’omenatge l’animèron lo poèta tolosan Serge Pey e l’artista sarda Chiara Mulas e l'organizèt la Federacion per la Liura Pensada de la Nauta Garona.
Lo jove filosòf e umanista moriguèt sus aquela plaça mondina lo 9 de febrièr de 1619. Li talhèron la lenga, l’escanèron e lo cremèron en lançant sos cendres al vent. Lo parlament de Tolosa l’aviá condemnat a morir d’aquel biais coma “atèu e blasfemaire del nom de Dieu”. L’acusava un nòble nomenat Francon, que declarèt davant lo tribunal que Vanini “rebutava sovent l’existéncia de Dieu e s’èra trufat dels mistèris de la fe crestiana”. De son costat, Vanini refusèt aquelas acusacions, declarèt sa fe catolica e quitament diguèt que la natura es una pròva de l’existéncia de Dieu. Mas aquò li serviguèt pas a res.
Èra nascut a Taurisano (Polha) l’an 1585, al sen d’una familha d’origina espanhòla. Faguèt sos estudis a Nàpols de drech civil e canonic e venguèt prèire. Puèi se consagrèt a plusors estudis multiples dont l’astronomia, las matematicas e la medecina.
Foguèt un dels principals defensors del libertinisme, un corrent de pensada filosofica e literària que se popularizèt en Occitània al sègle XVII. Lo libertinisme promoviá la liura pensada e l’afranquiment dels dògmas religioses e morals. Vanini criticava doncas l’autoritat del papa e cerquèt pertot en Euròpa qualqu’un que li poguèsse ajudar a sosténer sa pensada. Demorèt a Pàdoa, Venècia e Londres ont se faguèt anglican fins que rompèsse sa relacion amb Abbot, lo primat d’Anglatèrra, a causa de l’intolerància d’aqueste. Puèi foguèt a Brussèlas, Genèva, Lion, París... e fin finala demorèt a Tolosa, ont trobèt una administracion fòrça conservatritz que lo faguèt torturar e tuar.
Sembla qu’aviá escrich mai d’una dotzena d’òbras mas ara se’n sèrvan pas que doas: Amphitheatrum æternæ Providentiæ Divino-Magicum (Anfiteatre de la providéncia etèrna), òbra redigida a Lion en 1615, e De Admirandis Naturæ Reginæ Deaeque Mortalium Arcanis (A prepaus dels remirables mistèris de la natura, reina e divessa dels mortals), escricha a París en 1616.
Lo jove filosòf e umanista moriguèt sus aquela plaça mondina lo 9 de febrièr de 1619. Li talhèron la lenga, l’escanèron e lo cremèron en lançant sos cendres al vent. Lo parlament de Tolosa l’aviá condemnat a morir d’aquel biais coma “atèu e blasfemaire del nom de Dieu”. L’acusava un nòble nomenat Francon, que declarèt davant lo tribunal que Vanini “rebutava sovent l’existéncia de Dieu e s’èra trufat dels mistèris de la fe crestiana”. De son costat, Vanini refusèt aquelas acusacions, declarèt sa fe catolica e quitament diguèt que la natura es una pròva de l’existéncia de Dieu. Mas aquò li serviguèt pas a res.
Èra nascut a Taurisano (Polha) l’an 1585, al sen d’una familha d’origina espanhòla. Faguèt sos estudis a Nàpols de drech civil e canonic e venguèt prèire. Puèi se consagrèt a plusors estudis multiples dont l’astronomia, las matematicas e la medecina.
Foguèt un dels principals defensors del libertinisme, un corrent de pensada filosofica e literària que se popularizèt en Occitània al sègle XVII. Lo libertinisme promoviá la liura pensada e l’afranquiment dels dògmas religioses e morals. Vanini criticava doncas l’autoritat del papa e cerquèt pertot en Euròpa qualqu’un que li poguèsse ajudar a sosténer sa pensada. Demorèt a Pàdoa, Venècia e Londres ont se faguèt anglican fins que rompèsse sa relacion amb Abbot, lo primat d’Anglatèrra, a causa de l’intolerància d’aqueste. Puèi foguèt a Brussèlas, Genèva, Lion, París... e fin finala demorèt a Tolosa, ont trobèt una administracion fòrça conservatritz que lo faguèt torturar e tuar.
Sembla qu’aviá escrich mai d’una dotzena d’òbras mas ara se’n sèrvan pas que doas: Amphitheatrum æternæ Providentiæ Divino-Magicum (Anfiteatre de la providéncia etèrna), òbra redigida a Lion en 1615, e De Admirandis Naturæ Reginæ Deaeque Mortalium Arcanis (A prepaus dels remirables mistèris de la natura, reina e divessa dels mortals), escricha a París en 1616.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
òc mas lor cal pas daissar lo terren !
òc mas lor cal pas daissar lo terren !
D'acòrdi. Mas calriá que los occitanistas lor daissèsson pas lo terren...
Una causa terribla la de cremar viu a las personas. Una combinacion de l'inquisicion e los militars franceses.
cal saber qu'après la crosada, Tolosa èra una ville de garnison militara del reialme d'Isla de França, al servici del catolicisme reial. L'inquisicion comencèt per purgar la ciutat pendant 200 ans, tal coma o faguèt la Gestapo "sonque" pendant 15 ans en Alemanha. En seguida, coma Alge en Algeria, Tolosa foguèt lo centre del sosten a la repression de totas las revòltas occitana, de las ligas protestantas al girondisme, sens oblidar Montmorency o la setmana sagnosa contra los protestants. Vanini foguèt una victima d'aquel contraròtle politic. In memoriam per Vanini. Laissèm pas Vanini a "La libre pensée".
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari