Lo Torneg de las 6 Nacions torna dins l'actualitat d'Occitània. Per aquela rason, mentre que se tendrà aquela competicion, Jornalet publicarà cada dimars  la cronica de Gèli Grande qu’auretz pogut escotar cada diluns sus Ràdio Lenga d’Òc.

Lo dissabte 23 de febrièr a Saint Denis al ras de París se debanava lo rescontre entre los occitans de França e Escòcia.
 
Los occitans de França, qu’avián jogat pas qu’una mitat del temps contra Galas e qu’èran estats completament escobats d’un cap a l’autre de la partida pels angleses a Twickenham, avián besonh de tornar quilhar lo cap per esperar servar l’amor del seu public.
 
Los occitans de França èran bravament rejovenits e la preséncia de jogaires dels noms prestigioses ramentava quicòm als qu’avián conegut lo paire 20 o 30 ans fa. Es atal, raça raceja.
 
Per un còp dempuèi de temps, los occitans de França joguèron plan en tot avançar e los ensages de Ntamack e Huget ne son las bèlas pròvas.
 
D’autras polidas accions foguèron pas concretizadas pr’amor d’un endavant que fasiá que l’estat plantat podiá pas èsser acordat.       
 
Per Escòcia, l’abséncia de Russel e Hogg a l’endarrièr e d’autres quatre jogaires de la mesclanha los privèt de la possibilitat d’èsser mai competitius.
 
La marca finala e lo punt de bonificacion ofensiva son dels flatoses pels occitans de França que mancan d’un passapunts.   
 
A Caerdydd o Cardiff galeses e angleses se rescontravan. Entre aquelas doas nacions lo combat pòt pas èsser quicòm mai qu’una batalha ferotja e totun de granda qualitat rugbistica.
 
Après lor victòria en Irlanda e lor passejada de santat contra los Blaus occitans, los angleses podián èsser considerats coma favorits.
 
Lo Quinze de la Ròsa ganhèt la primièra mitat; totun, los galeses èran pas encara assucats e se sap que los Diables Roges jamai renoncián pas, subretot quand jògan contra los angleses a l’ostal.  
 
Per çò qu’es de l’intensitat e la beutat del jòc produsit, las doas nacions se valián. La bona tenguda de la mesclanha e de l’alinhament roges son per fòrça dins la victòria galesa. Un partatge dels punts seriá  pas estat immeritat.
 
Al cap de tres jornadas de competicion sonque los galeses pòdon encara far lo grand slam … afar de seguir.  
 
Lo dimenge 24 de febrièr a Roma, los Blaus d’Itàlia recebián los Verds d’Irlanda.
 
Tot lo monde pensavan qu’Irlanda fariá pas qu’una bocada dels italians e qu’anavèm assistir tornarmai a una pluèja d’ensages. Res de tot aquò se passèt.  
 
Lo problèma dels italians es totjorn lo meteis: son incapables de téner 80 minutas de jòc intensiu. Es plan polit de plantar d’ensages que fan trefolir lo còr dels suportaires per poder ganhar un rescontre, cal aver un passapunts performant en fàcia de las pagèlas quand una penalitat es acordada dins los vint e dos mètres.
 
Tre la debuta de la partida, los jogaires irlandeses semblèron bravament mancar d’implicacion e de concentration, pareissián passius e sens nhac, coma absents.
 
Los Verds faguèron la diferéncia dins la segonda mitat. Per Irlanda la mission es complida quitament sens glòria amb la victòria e lo punt de bonificacion. Èra tot çò qu’esperavan d’aqueste rescontre.
 
Adishatz, monde d’Ovalia e al còp que vèn. 
 
 
 
Gèli Grande