Lo Torneg de las 6 Nacions torna dins l'actualitat d'Occitània. Per aquela rason, mentre que se tendrà aquela competicion, Jornalet publicarà cada dimars  la cronica de Gèli Grande qu’auretz pogut escotar cada diluns sus Ràdio Lenga d’Òc.

Aqueste dissabte 9 de març de 2019 sus la pelena de Murrayfield lo quinze d’Escòcia recebiá lo del País de Galas per la segonda messa ovala entre cèltas.
 
Apuèi la victòria dels galeses contra Anglatèrra a l’ostal, èra malaisit de pensar que los  escoceses podrián véncer los Diables Roges.  
 
Aqueles d’aqui joguèron vertadièrament d’a fons tota la primièra mitat. Plantèron dos ensages e manquèron tuar lo rescontre un pauc abans la pausa. 
 
Tre la debuta de la segonda mitat, los escoceses s’i tornèron mai valents que non pas del temps de las primièras quarantas minutas.
 
Trobèron en fàcia una defensa de fèrre e lor i calguèt plan 20 minutas abans de poder anar plantar en Tèrra Santa. Entre l’ora de jòc e l’estiflada finala de l’arbitre, la maquina galesa foguèt extraordinària de volontat defensiva sens far de fautas e las èrsas escocesas i poguèron pas res. La restanca roja tenguèt còp e quitament gratussèt quauques veshigas caudas que li permetèron de còps que i a de tornar dins lo camp d’en fàcia e d’alenar melhor un parelh de segondas.
 
Lo meteis jorn a Twickenham Anglatèrra aculhissia Itàlia.
 
Francament, n’ai lo sadol cada an de far la constatacion seguenta. A malgrat vint ans de preséncia dins lo Torneg e uèit Copas del Monde, los italians an pas lo nivèl. Contunhan de far çò que pòdon e de mostrar çò que sabon. Contra eles los galeses joguèron a pè ranquet, los escoceses ganhèron perque podián pas pèrdre e los irlandeses mandèron la mitat de la resèrva. Pels angleses que los titulars i èran quasi totes foguèt la passejada de santat de l’annada e per Itàlia una rostassa de mai.
 
L’endoman 10 de març a Dublin, Irlanda e los occitans de França s’acaravan.
 
Se los occitans de França alinhavan la meteissa esquipa que la que venquèt Escòcia, los Verds botèron d’entrada los titulars per tal de donar lo ton de la messa del jorn.    
 
De quatre parts cinc del temps, los occitans de França las passèron dins los 22 mètres a defendre e los irlandeses èran talament segurs de la victòria finala que cerquèron pas jamai de temptar las penalitats.
 
Caliá que los Verds plantèsson quatre ensages per aver la bonificacion: es çò que faguèron tranquillòts, sens comptar los que vendemièron de gaire.
 
A l’ora de jòc, quand l’òbra foguèt complida, la resèrva verda dintrèt e daissèron escapar dos ensages. Sul darrièr podèm dire que l’arbitre aguèt pietat dels occitans de França. Expliqui l’afar: sabèm totes que per qu’un ensag siá acordat cal que lo jogaire quiche sus la veshiga sus l’erbeta. Dins aqueste cas, la veshiga demorèt entre dos jogaires blaus e toquèt pas jamai tèrra. 
 
Adishatz, monde d’Ovalia, e al còp que ven.
 
 
 
 
Gèli Grande