Actualitats
Montsegur: 775n anniversari de la desfacha
Lo 16 de març, de 1244, l’armada francesa cremèt 210 personas dins un grand lenhièr. Èra lo darrièr sit de resisténcia d’una guèrra d’ocupacion jol pretèxt de combatre una eretgia
Uèi, 16 de març, fa 775 ans qu’aguèt luòc la desfacha del darrièr sit de resisténcia de la guèrra de 1209-1244, quand l’armada francesa, amb lo sosten del Vatican, envasiguèt una partida d’Occitània jol pretèxt de combatre una eretgia. Lo 16 de març de 1244, de matin, l’armada francesa cremèt 210 personas dins un grand lenhièr. Uèi, al Prat dels Cremats, i a una estèla commemorativa dedicada a aquelas victimas: “Als catars, als martirs del pur amor crestian”.
Lo Cercle Occitan del País d’Òlmes, l’IEO d’Arièja, Convergéncia Occitana e l’ÒPLO commemoran uèi la tragica data istorica, segon lo programa que seguís:
E deman encara i aurà una autra commemoracion a 11h sus l’estèla del Prat dels Cremats. En aquela escasença es l’associacion ciutadana foissenca, Occitània e Libertat, que n’organiza la commemoracion “en quista d’una prima novèla pels umans”.
“Al moment ont la temptacion revisionista e l’escurantisme tornan nasejar, nos sembla encara mai essencial de testimoniar de Montsegur, de sa tragèdia, del sieu messatge luminós, universal e totjorn actual”, çò precisa la còla d’Occitània e Libertat.
Nòu meses de resisténcia
Lo castèl de Montsegur resistiguèt al sètge de l’armada francesa pendent nòu meses, del mes de mai de 1243 enlà.
Montsegur devenguèt refugi de la glèisa catara e de fòrça autres lengadocians faidits e resistents a la crosada francesa. De fach, al començament del sègle XIII, la comunautat catara de Lengadòc aviá ja demandat a Ramon de Perelha, senhor de Montsegur, de preparar lo castèl per defendre los “bons òmes”, s’aquela guèrra anava mal. E foguèt lo cas.
La Crosada Albigesa
En 1208, près d’Arle, foguèt assassinat Pèire de Castèlnòu, lo legat del papa Innocenci III, çò qu’inicièt la Crosada Albigesa, fach que l’armada francesa aprofechèt puèi per dirigir e aital envasir aquela partida del territòri occitan. Amb lo masèl de Besièrs, ont l’armada dels crosats tuèt 20 000 personas, comencèt una seguida de tragics eveniments que devastèron Lengadòc pendent mai de 30 ans.
Lo sètge de Montsegur
La nuèch del 28 de mai de 1242, un grop de faidits venguts de Montsegur tuèron a Avinhonet (Lauragués) onze inquisitors. Es alavetz que la colèra del papa obliguèt lo rei de França de començar lo sètge d’aquel castèl, qu’èra ja lo darrièr reduch de resisténcia.
Lo sètge comencèt en mai de 1243 e dètz meses puèi comencèron las negociacions que menèron a la reddicion de Montsegur. Las condicions de l’armada francesa èran claras: lo qu’abjurariá pas lo catarisme moririá sul lenhièr. Demest los mai de 200 catars que moriguèron cremats, i aviá Esclarmonda, la femna del senhor del castèl Raimon de Perelha, e tanben sa filha.
Segon la legenda, dins los quinze jorns de trèva entre la reddicion del castèl e l’execucion dels darrièrs 200 catars occitans, s’amaguèt lo tresaur de Montsegur, qu’es pas jamai estat trobat.
Après aquela desfacha, Montsegur devenguèt proprietat de Guy de Lévis, ancian companh de Simon de Montfòrt, lo nòble francés cap de la Crosada, responsable del chaple de Besièrs, venceire de la Batalha de Murèth. Montfòrt menèt a l’ocupacion per la noblesa francesa d’una partida bèla d’Occitània, e foguèt lo protagonista principal e mai lo menaire d’aquela guèrra caracterizada per una granda cruseltat. Moriguèt durant lo sètge de Tolosa en 1218.
En 2016, la glèisa catolica locala demandèt perdon
Lo 16 d'octòbre de 2016 l'evesque de Pàmias, Coserans e Mirapeis, Jean-Marc Eychenne, demandèt perdon per la Crosada contra los catars. O faguèt dins l'encastre d'una ceremònia religiosa dins la petita glèisa de Montsegur qu'èra tota plena. A l'exterior, un capitèl installat davant lo pòrge, la plaça e d'autres endreches de la vila aculhissiá la molonada que seguissiá l'eveniment de l'exterior estant. Lo mond portavan de bandièras d'Occitània.
La celebracion èra pas una messa mas una liturgia amb de presas de paraula. Es aquí que Jean-Marc Eychenne reconeguèt publicament que los bons òmes occitans “foguèron percaçats e condemnats a de penas duras qu’anavan de l’empresonament a la mesa a mòrt pel fuòc, del temps de lenhièrs terribles coma aicí, a Montsegur”. E mai precisèt: “En aqueste an 2016 volgut pel Papa Francés coma annada de la misericòrdia, nosautres, cresents catolics en Arièja, podèm pas que las plànher e las condemnar”. Encara dins un autre discors, lo preire alonguèt sa demanda de perdon : “Primièr a Nòstre Senhor, mas tanben a totes aqueles que de membres de la nòstra Glèisa perseguiguèron alavetz”.
La cantaira Muriel Batbie Castell interpretèt divèrsas cançons en occitan, dont lo Pater Catar, çò que s’es pas jamai fach en de talas circonstàncias.
Puèi, los participants marchèron fins a la Prada dels cremats, l’endrech ont lo 16 de març de 1244 de matin, l’armada francesa cremèt 225 personas dins un grand lenhièr. Aquí, Claudi Martí cantèt sa cançon. E ben, tanben “cinc cents èran a Montsegur, sabent çò que viure vòl dire”.
Cossí èra lo vertadièr sit en 1244
Lo fòrt de Montsegur bastit per aculhir lo darrièr nuclèu de resisténcia contra la crosada anticatara revertava pas gaire lo castèl que se tròba a l’ora d’ara sus la cima del puèg. Après lo masèl del 16 de març de 1244, lo sit venguèt ocupat per un amic de Simon de Montfòrt, lo senhor francés Guy Ir de Lévis. Aqueste lo faguèt destruire completament e i bastiguèt un castèl, que sas rèstas son çò qu’ara podèm vesitar.
De fach, l’armada francesa destruguèt la majoritat dels sits catars, e la majoritat dels castèls diches “catars” foguèron bastits a la faiçon francesa per lors bòias. Es un detalh important qu’explican pas las promocions toristicas que dobrisson plan granda la boca per parlar del “País Catar”.
Dins lo vidèo que seguís, podètz veire cossí èra lo fòrt de Montsegur e la reforma que la patiguèt. Es una restitucion en 3D realizada pel compte del magazine Des Racines et Des Ailes de France 3.
Lo Cercle Occitan del País d’Òlmes, l’IEO d’Arièja, Convergéncia Occitana e l’ÒPLO commemoran uèi la tragica data istorica, segon lo programa que seguís:
— a 10h, la glèisa del vilatge, aculhirà un temps de paraula amb l’evesque de Pàmias, e Muriel Batbie Castell cantarà lo Nòstre Paire segon la version occitana del sègle XIIIn
— a 11h se tendrà una ceremònia sus la pèira levada al Prat dels Cremats, al pè del castèl
— a 13h se farà un repais a la sala de las fèstas
— e a 14h30 i aurà un concèrt d’Eric Fraj.
— a 11h se tendrà una ceremònia sus la pèira levada al Prat dels Cremats, al pè del castèl
— a 13h se farà un repais a la sala de las fèstas
— e a 14h30 i aurà un concèrt d’Eric Fraj.
E deman encara i aurà una autra commemoracion a 11h sus l’estèla del Prat dels Cremats. En aquela escasença es l’associacion ciutadana foissenca, Occitània e Libertat, que n’organiza la commemoracion “en quista d’una prima novèla pels umans”.
“Al moment ont la temptacion revisionista e l’escurantisme tornan nasejar, nos sembla encara mai essencial de testimoniar de Montsegur, de sa tragèdia, del sieu messatge luminós, universal e totjorn actual”, çò precisa la còla d’Occitània e Libertat.
Nòu meses de resisténcia
Lo castèl de Montsegur resistiguèt al sètge de l’armada francesa pendent nòu meses, del mes de mai de 1243 enlà.
Montsegur devenguèt refugi de la glèisa catara e de fòrça autres lengadocians faidits e resistents a la crosada francesa. De fach, al començament del sègle XIII, la comunautat catara de Lengadòc aviá ja demandat a Ramon de Perelha, senhor de Montsegur, de preparar lo castèl per defendre los “bons òmes”, s’aquela guèrra anava mal. E foguèt lo cas.
La Crosada Albigesa
En 1208, près d’Arle, foguèt assassinat Pèire de Castèlnòu, lo legat del papa Innocenci III, çò qu’inicièt la Crosada Albigesa, fach que l’armada francesa aprofechèt puèi per dirigir e aital envasir aquela partida del territòri occitan. Amb lo masèl de Besièrs, ont l’armada dels crosats tuèt 20 000 personas, comencèt una seguida de tragics eveniments que devastèron Lengadòc pendent mai de 30 ans.
Lo sètge de Montsegur
La nuèch del 28 de mai de 1242, un grop de faidits venguts de Montsegur tuèron a Avinhonet (Lauragués) onze inquisitors. Es alavetz que la colèra del papa obliguèt lo rei de França de començar lo sètge d’aquel castèl, qu’èra ja lo darrièr reduch de resisténcia.
Lo sètge comencèt en mai de 1243 e dètz meses puèi comencèron las negociacions que menèron a la reddicion de Montsegur. Las condicions de l’armada francesa èran claras: lo qu’abjurariá pas lo catarisme moririá sul lenhièr. Demest los mai de 200 catars que moriguèron cremats, i aviá Esclarmonda, la femna del senhor del castèl Raimon de Perelha, e tanben sa filha.
Segon la legenda, dins los quinze jorns de trèva entre la reddicion del castèl e l’execucion dels darrièrs 200 catars occitans, s’amaguèt lo tresaur de Montsegur, qu’es pas jamai estat trobat.
Après aquela desfacha, Montsegur devenguèt proprietat de Guy de Lévis, ancian companh de Simon de Montfòrt, lo nòble francés cap de la Crosada, responsable del chaple de Besièrs, venceire de la Batalha de Murèth. Montfòrt menèt a l’ocupacion per la noblesa francesa d’una partida bèla d’Occitània, e foguèt lo protagonista principal e mai lo menaire d’aquela guèrra caracterizada per una granda cruseltat. Moriguèt durant lo sètge de Tolosa en 1218.
En 2016, la glèisa catolica locala demandèt perdon
Lo 16 d'octòbre de 2016 l'evesque de Pàmias, Coserans e Mirapeis, Jean-Marc Eychenne, demandèt perdon per la Crosada contra los catars. O faguèt dins l'encastre d'una ceremònia religiosa dins la petita glèisa de Montsegur qu'èra tota plena. A l'exterior, un capitèl installat davant lo pòrge, la plaça e d'autres endreches de la vila aculhissiá la molonada que seguissiá l'eveniment de l'exterior estant. Lo mond portavan de bandièras d'Occitània.
La celebracion èra pas una messa mas una liturgia amb de presas de paraula. Es aquí que Jean-Marc Eychenne reconeguèt publicament que los bons òmes occitans “foguèron percaçats e condemnats a de penas duras qu’anavan de l’empresonament a la mesa a mòrt pel fuòc, del temps de lenhièrs terribles coma aicí, a Montsegur”. E mai precisèt: “En aqueste an 2016 volgut pel Papa Francés coma annada de la misericòrdia, nosautres, cresents catolics en Arièja, podèm pas que las plànher e las condemnar”. Encara dins un autre discors, lo preire alonguèt sa demanda de perdon : “Primièr a Nòstre Senhor, mas tanben a totes aqueles que de membres de la nòstra Glèisa perseguiguèron alavetz”.
La cantaira Muriel Batbie Castell interpretèt divèrsas cançons en occitan, dont lo Pater Catar, çò que s’es pas jamai fach en de talas circonstàncias.
Puèi, los participants marchèron fins a la Prada dels cremats, l’endrech ont lo 16 de març de 1244 de matin, l’armada francesa cremèt 225 personas dins un grand lenhièr. Aquí, Claudi Martí cantèt sa cançon. E ben, tanben “cinc cents èran a Montsegur, sabent çò que viure vòl dire”.
Cossí èra lo vertadièr sit en 1244
Lo fòrt de Montsegur bastit per aculhir lo darrièr nuclèu de resisténcia contra la crosada anticatara revertava pas gaire lo castèl que se tròba a l’ora d’ara sus la cima del puèg. Après lo masèl del 16 de març de 1244, lo sit venguèt ocupat per un amic de Simon de Montfòrt, lo senhor francés Guy Ir de Lévis. Aqueste lo faguèt destruire completament e i bastiguèt un castèl, que sas rèstas son çò qu’ara podèm vesitar.
De fach, l’armada francesa destruguèt la majoritat dels sits catars, e la majoritat dels castèls diches “catars” foguèron bastits a la faiçon francesa per lors bòias. Es un detalh important qu’explican pas las promocions toristicas que dobrisson plan granda la boca per parlar del “País Catar”.
Dins lo vidèo que seguís, podètz veire cossí èra lo fòrt de Montsegur e la reforma que la patiguèt. Es una restitucion en 3D realizada pel compte del magazine Des Racines et Des Ailes de France 3.
| fffff | fffff | |
| Montsegur 1944 Lo grop bigordan, Vox Bigerri, festegèt en 2015 son desen anniversari amb un desenat de vidèos. Un dels mai esmovents es lo de la cançon Montsegur 1944, enregistrat en aquel castèl. “Los imatges de l’amic Bedel son plan beròis e hèits despuish un dròne; i cantèm en live, en presa dirècta e sens montatge. Èra un moment esmovent”, çò diguèt a Jornalet Pascau Caumont, cantador de Vox Bigerri e compositor de la cançon basada sus un poèma de Renat Nelli, que s’interprèta dins lo clip. | ||
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Lo coratge del gecs jaunes es l'esperança de la libertat en França, qu' es faça justicia amb las nacionalitat tan brutalment maltractadas, per los trabalhadors. Visca las nombrosas bandireras occitanas e catalanas de las mani dels gecs jaunes !
Montsegur, 775n acte. La macronia n'es espaventada.
Indicatz que Montsegur seriá estat "lo darrièr *sit de resisténcia d’una guèrra d’ocupacion jol pretèxt de combatre una eretgia". Foguèt una guèrra d'annexion, seguida d'al mens 8 sègles d'ocupacion, òc-ben. Mas Montsegur non foguèt lo darrièr site de resisténcia.
Los dos darrièrs sites foguèron Queribús tengut pel valent e fidèl Chatbèrt de Barbairan (traït e donc vençut en 1255 pel rascle minable Olivièr de Tèrme, aiceste essent passat al camp francés per salvagardar sos interèsses personals) e Pena d'Albigés, ja que plan mai après 1244, lo senhor occitan del lòc non daissèt sa fortalesa, invençuda, qu'en escambi (fòrça avantatjós per el) d'amplas e ricas tèrras qu'assegurèron longtemps la prosperitat del sieu nom. Los senhors de Barbairàn e de Penas foguèron donc los darrièrs combatents de l'Occitania centrala liura contra l'invasion francesa.
Lo darrièr senhor occitan liure foguèt l'Enric III de Navarra, plan mai tard encara, abans que passèsse al camp catolic francés, per venir Enric IV de França…
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari