Lo Torneg de las 6 Nacions torna dins l'actualitat d'Occitània. Per aquela rason, mentre que se tendrà aquela competicion, Jornalet publicarà cada dimars  la cronica de Gèli Grande qu’auretz pogut escotar cada diluns sus Ràdio Lenga d’Òc.

Lo dissabte 16 de març de 2019, los occitans de França rosegats pel dobte tocant lor valor vertadièra èran recebuts e mai esperats fermament a l’Estadi Olimpic de Roma pel quinze d’Itàlia en cèrca d’una primièra victòria dempuèi plan de temps.
 
Tornar-mai assistiguèrem al trist espectacle d’una esquipa pretendudament superiora que se vegèt totas las pèiras per véncer Itàlia.
 
Aqueste rescontre, los occitans de França se lo ganhèron perque los italians se vegèron refusar quatre ensages que benlèu un o dos i èran, ça que la.
 
En fin finala, se los occitans de França ganhan es immeritat  e  injust per Itàlia. I a pas de que trompetejar a sièis meses del mondial en Japon…
 
Es una victòria e res de mai.
 
A Caerdydd se debanava lo tresen rescontre celtic de la competicion entre lo País de Galas e Irlanda.
 
Enjòc gigant entre de diables roges a l’espèra d’un novèl grand slam e una maquina verda que voliá justificar la siá segonda plaça mondiala. 
 
Apuèi lo languitòri longàs que visquèrem a Roma, sabiam que lo rescontre aquel seriá d’una qualitat plan nauta.
 
L’acarament foguèt total tant en mesclanhas ordenadas coma dins los alinhaments. Los galeses trauquèron pas qu’un còp la defensa verda en tota debuta de partida e comprenguèron lèu que los barbelats irlandeses se tornarián pas dobrir aisidament. Esperèron pacientament las fautas advèrsas que se podrián convertir en temptativas de penalitats e Gareth Anscombe lo passapunts galés enquilhèt atal quinze punts precioses.
 
Del costat irlandés, quand trobèron la clau de la sarralha de la pòrta del Paradís, la messa èra ja dita.
 
Los galeses an una brava resèrva de jogaires de tria que se valon totes al meteis pòst. Un exemple: tot lo temps del Torneg, los roges daissèron a l’ostal Halfpenny lor melhor passapunts e per aquel darrièr rescontre Biggar, lo segond d’Halfpenny, èra sonque sul banc dels relevaires.
 
Lor dotzen grand slam es pas vengut a l’azard Bautesar.   
 
Enfin, a Tickenham los angleses aculhissián los escoceses.
 
Al començar de la partida, los angleses sabián ja que lo Torneg èra perdut.  Escòcia comencèt aquel rescontre per una rostassa: quatre ensages a un. Al cap de la primièra mitat, tot semblava plegat e pensàvem logicament que los angleses anavan debanar lor jòc e assegurar l’espectacle fins a l’estiflada finala.     
 
Amb la represa, semblava que lo nhac foguèsse tornat del costat dels escoceses, qu’avián tot per un còp mai de chuc en defensa e que gausavan atacar mai ardidament.
 
Totun, d’aquí a imaginar una remontada e la desfacha eventuala dels angleses. Èran gaire los que fotèron una bilheta sus aquela idèa abans la represa de la partida. Cada còp que los escoceses traucavan la linha de defensa anglesa per anar en tèrra santa, cresiam de somiar. L’espectacle èra subrebèl e lo partiment dels punts foguèt a l’encòp just e crudèl per Escòcia que plantèron un ensag de mai.
 
Adishatz, monde d’Ovalia, e a lèu.
 
 
 
 
Gèli Grande