Actualitats
La filosofia al servici de las questions dels pòbles minorizats
Segon Michel Tozzi, la filosofia pòt ajudar los movements de lenga e cultura regionalas en menant lo mond a discutir e pensar
Dins l’encastre dels “Dimècres a l'Ostal”, lo 27 de març se realizèt a l’Ostal Occitan de Narbona una serada de filosofia sul tèma “Se sentir occitan, que vòl dire aquò”. Balhada per lo filosòf e professor Michel Tozzi, la charradissa mesclèt l’experiéncia de Tozzi amb los testimoniatges del public convidat a participar.
Segon Michel Tozzi, la filosofia pòt ajudar los movements de lenga e cultura regionalas en menant lo mond a discutir e pensar, coma foguèt lo cas d’aquela serada organizada per Convergéncia Occitana Narbonesa. Una autra possibilitat de tèma seriá lo de filosofar sus l’interès d’inscriure sos enfants dins una escòla Calandreta, Diwan o Bertsu, per exemple. Coma d’autres professionals, Michel es d’acòrdi qu’“amb lo banh lingüistic, l’enfant s’impregna d’una autra lenga e son bilingüisme lo va ajudar per aprene mai aisidament una tresena lenga.”
E per los adultes?
Lo public present a la serada “Se sentir occitan, que vòl dire aquò” èra compausat sonque d’adultes, mai que mai d’estrangièrs que se considèran occitans e que se dison amoroses d’aquesta tèrra. En lor quasi-majoritat son d’afogats de l’entorn occitan.
En mai de l’espandiment intellectual que balhan las aquisicions lingüisticas, conéisser la lenga e l’istòria del territòri es un factor determinant dins lo desvolopament identitari. E doncas, dins la filosofia, se pòt trapar las explicas a prepaus de la fòrta fiertat identitària en çò dels pòbles còrs, catalan o basco: “La fiertat es un sentiment d’apertenéncia a una comunautat territoriala, lingüistica e culturala qu’a de valor per nosautres”, çò explica lo professor.
Mas transmetre las dimensions istoricas e socialas d’apartenéncia a un pòble se pòt pas apiejar sonque sul trabalh dels actors culturals, cal aver tanben una volontat politica. Michel Tozzi explica que “lo ròtle de las politicas educativas e culturalas es de prene en compte aquel sentiment e de donar de mejans per difusar la lenga e la cultura.”
D’efièch, las politicas publicas e lo trabalh cultural caminan man dins la man per desrevelhar o far subsistir una nacion. “Reconquistar una lenga, s’apropriar sa cultura e assumir son accent es emancipator pertocant una dominacion mai que seculara”, çò conclutz lo filosòf.
Gisèla Naconaski
Segon Michel Tozzi, la filosofia pòt ajudar los movements de lenga e cultura regionalas en menant lo mond a discutir e pensar, coma foguèt lo cas d’aquela serada organizada per Convergéncia Occitana Narbonesa. Una autra possibilitat de tèma seriá lo de filosofar sus l’interès d’inscriure sos enfants dins una escòla Calandreta, Diwan o Bertsu, per exemple. Coma d’autres professionals, Michel es d’acòrdi qu’“amb lo banh lingüistic, l’enfant s’impregna d’una autra lenga e son bilingüisme lo va ajudar per aprene mai aisidament una tresena lenga.”
E per los adultes?
Lo public present a la serada “Se sentir occitan, que vòl dire aquò” èra compausat sonque d’adultes, mai que mai d’estrangièrs que se considèran occitans e que se dison amoroses d’aquesta tèrra. En lor quasi-majoritat son d’afogats de l’entorn occitan.
En mai de l’espandiment intellectual que balhan las aquisicions lingüisticas, conéisser la lenga e l’istòria del territòri es un factor determinant dins lo desvolopament identitari. E doncas, dins la filosofia, se pòt trapar las explicas a prepaus de la fòrta fiertat identitària en çò dels pòbles còrs, catalan o basco: “La fiertat es un sentiment d’apertenéncia a una comunautat territoriala, lingüistica e culturala qu’a de valor per nosautres”, çò explica lo professor.
Mas transmetre las dimensions istoricas e socialas d’apartenéncia a un pòble se pòt pas apiejar sonque sul trabalh dels actors culturals, cal aver tanben una volontat politica. Michel Tozzi explica que “lo ròtle de las politicas educativas e culturalas es de prene en compte aquel sentiment e de donar de mejans per difusar la lenga e la cultura.”
D’efièch, las politicas publicas e lo trabalh cultural caminan man dins la man per desrevelhar o far subsistir una nacion. “Reconquistar una lenga, s’apropriar sa cultura e assumir son accent es emancipator pertocant una dominacion mai que seculara”, çò conclutz lo filosòf.
Gisèla Naconaski
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Naturalament que los filosofs poden ajudar a far avançar las ideas de la recuperacion de l'identitat occitana. E los que portan bandieras a las manifestacions dels jecs jaunes,e coma los intelectuals, coma los obriers e tots des de son loc de trabalh. Es la conciència que formam part d'una nacion que té dret de viure, e qu' ha l'oposicion de l'estat Nazicentralista de París,mas que amb amor e pedagogia podem avançar cada jorn amb lo nostre trabal. Ora e labora. Trabalhar amb amor per la nostra occitania.
#1 Quand parlatz dels filosòfes, sembla que parlatz de Macron e de la macronalha. E! Cal pas creire qu'un Mathieu Ricard es un filosòf! Nimai Ferry o Levy! I d'autres filosòfes qu'an plan los pès sus tèrra, mas son pas mediatizats perque desrengan.
Lois XIV a pas jamai chausit daus filosofes per l'aidar a governar. Lo filosofe a servi a amusar la cor. Sos ministres eran scientifics, tecnicians, financiers mas pas filosofe. Quò era lo rei que fasia la filosofia. Quò es enguera vrai a nòstra epòca.
La filosofia pòd pas aidar las minoritats culturalas tant qu'es copada de las realitats economicas, socialas e politicas. S'es botada dins una gabia tròp barrada per poder interessar quauqu'un, a començar per lo pòple que manifesta dins las charrieras.
La filosofia vòl se plaçar au-dessus de lo que reclama dau pan per viure.
Governam-nos e farem nòstra filosofia. Quand dise governam-nos, pensa a l'individu que totjorn, chas l'autre, vòl anar querre la veritat. La veritat se tròba en nos. La veritat es pas la de l'autre perque l'òm ressent pas la mesma causa que l'autre.
D'accòrd emben l'article per dire que l'istòria, l'accent, la lenga caminan ensemble per una emancipacion culturala mas aqui manca los politics que segan pas.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari