Dimenge 2 de decembre, lo jornalista Michel Naudy foguèt trobat mòrt a son domicili, una bala dins lo cap. Aquela informacion, pas vista a la television, e probablament pas ausida a la ràdio, l’avèm poguda legir sus la version Internet de qualques jornals, sens los quals pas degun o auriá sauput.
Michel Naudy foguèt cap del servici politic del jornal francés L’Humanité e cofondèt parallèlament la revista Politis en 1988. Jornalista a France 3, èra conegut per la siá emission “Droit de Regard”.
Lo conflicte que regnava amb France Télévisions èra lo de la discrimacion politica e de la censura. Lo jornalista èra pas aimat de la direccion pel sieu engatjament politic al prèp de l’esfèra comunista.
Parlam pas pro d’aquelas causas en democracia liberala. La libertat de la premsa nos sembla aquerida e, segon lo politològ francés Bernard Manin, seriam dins una “democracia del public”, dins la quala lo combat politic, las eleccions, se jògan dins los mèdias, l’imatge e la reputacion. Los mèdias aurián totes los poders.
Per tant, lo discors de Michel Naudy èra pas benvengut e lo jornalista aviá decidit de demissionar de France 3 en 1995 aprèp la censura d’una retransmission de “Droit de Regard”. Ganhèt contra sa direccion e tornèt integrar la redaccion. Pasmens, demorèt sens pòst fins a l’ora d’ara, pendent 17 ans.
Sa mòrt es venguda tanben una censura. Pas un mot de France Televisions; solament la pression del sieu sindicat, l’SNJ-CGT, e de qualques títols de premsa los obliga de publicar un comunicat tres jorns après lo decès del jornalista.
La polícia privilègia la pista del suicidi, mas res d’oficial es pas prononciat. Michel Naudy serà inumat deman, divendres 14 de decembre.
CH/Red.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
#3 Vertadier. Aqueu documentari es l'un daus melhors e l'intervencion de Michel Naudy es pro interessanta. Per rapelar un pauc, "Les Nouveaux Chiens de Garde" es d'en prumier un libre dau jornalista Serge Halimi publicat en 1997 e reactualisat en 2005. L'ai totjorn coma ieu.
De las intervencions de Naudy se pòden trobar dins lo meravilhos documentari "Les Nouveaux Chiens de Garde", de Gilles Barbaste e Yannick Kergoat. A una analisa pro fina, e viscuda de l'interior (quitament se de l'interior de son placard vesia benleu pas tot) de las relacions entre jornalistes e politics frances. Lo filme fai dreiçar lo peu sus la peu de vergonha e de colera, mas las intervencions de Naudy son pro inteligentas per provocar un niveu de refleccion suplementari. Conselhe a tot lo monde de veire queu documentari, e enquera mai aqui apres sa mòrt, que pren evidentament una sabor e una dimension particularas.
Un soïcidi coma Beregovoy ? Viva la mediacracia a la francesa.
Segur es mai discret que per Yann Piat.
Aqueste article es una pròva de mai que" Lo Jornalet" es indispensable. S'i trapon de nòvas que los autres medias taison.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari