Aquela coqueta lengadociana populara tre l’Edat Mejana desapareguèt a causa de sa laboriosa elaboracion. Ara, un parelh de Sant Adornin l’an recuperada
An recuperat l’escaleta de Montpelhièr, un bescuèch qu’èra plan popular en Bas Lengadòc tre l’edat mejana fins que desapareguèsse
An recuperat l’escaleta de Montpelhièr, un bescuèch qu’èra plan popular en Bas Lengadòc tre l’edat mejana fins que desapareguèsse. Un parelh de Sant Adornin (Montpelhierenc) l’an recuperat e an decidit de lo relançar, çò rapòrta Le Parisien. S’apèlan Adrien Briu e Perrine Guillem e son a reviscolar aquela leugièra e citronada nèula lengadociana. Las escaletas las fan amb lo vièlh fèrre de la mameta, una per una.
“Ma grand ne crompava encara quand èra pichòta e nos en fasiá a cada Nadal”, çò raconta Briu al jornal parisenc. “Amb Perrine, ma companha, nos sèm diches que mancava una vertadièra especialitat locala, quicòm que se pòsca restacar a Montpelhièr”.
L’escaleta desapareguèt progressivament de las pastissariás montpelhierencas a causa de son elaboracion laboriosa, car las caliá far una per una. Mas ara sembla qu’an trobat una solucion per evitar aquel escuèlh: “Avèm fach fabricar una gasinièra sus mesura per poder desmultiplicar la produccion e fornir de nombrosas ensenhas”, çò ditz Adrien.
Lo paquet de sièis escaletas se vendrà en mejana a 5,70 èuros.
Adrien Briu e Perrine Guillem e son a reviscolar aquela leugièra e citronada nèula lengadociana
Etiquetas
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
#1 Per las aurelhetas, bien de monde las fan encara. E vos afortisse que son bien melhonas qu'aquelas d'endustrialas qu'an gost a òli escaufat, sans aiga-nafa ni limon per una bòna part !
Està molt ben qu' es recuperin pastissets del país. Los de París ja sabem que son una porqueria industriala a base de quimica. A Mallorca feien las personas grans, pastissos de tel de let mesclat amb farina e let bolida amb potser pelh de limona, i agradava molt als joves de la casa,e non tan joves que se les manjaven com si fossin unas galetas.
Oksitanlaştıramadıklarımızdanmısınız Ai potat dins lo riu de las zegas, ara soi chòp.
Baste que fasquessa pas coma lo " longuet " et las "oreillettes" patissarias indutrialas, vendudas dins de brustias de plastic. Un patac e una escorna de mai qu'es atal portat a la cultura nòstra.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
#1 Per las aurelhetas, bien de monde las fan encara. E vos afortisse que son bien melhonas qu'aquelas d'endustrialas qu'an gost a òli escaufat, sans aiga-nafa ni limon per una bòna part !
Està molt ben qu' es recuperin pastissets del país. Los de París ja sabem que son una porqueria industriala a base de quimica. A Mallorca feien las personas grans, pastissos de tel de let mesclat amb farina e let bolida amb potser pelh de limona, i agradava molt als joves de la casa,e non tan joves que se les manjaven com si fossin unas galetas.
N'en tornarai prene un briu... :-)
Baste que fasquessa pas coma lo " longuet " et las "oreillettes" patissarias indutrialas, vendudas dins de brustias de plastic. Un patac e una escorna de mai qu'es atal portat a la cultura nòstra.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari