Actualitats
Niça: s’alestís una jornada d’omenatge a Francés Fontan e Robèrt Lafont
Amb aquel eveniment, l’Assemblada Occitana se vòl remembrar dels dos intellectuals màgers de l’occitanisme politic, mòrts fa 40 e 10 ans respectivament
Una jornada d’omenatge a Francés Fontan e a Robèrt Lafont se tendrà a Niça, lo 23 de novembre que ven. Amb aquel eveniment, l’Assemblada Occitana se vòl remembrar dels “doi intellectuaus màgers de l’occitanisme politic”, mòrts fa 40 e 10 ans respectivament.
Per l’omenatge, l’Assemblada Occitana prevei de dichas e de testimoniatges als dos grands òmes de l’occitanisme, e doncas convidan a s’exprimir las personas qu’an conegut personalament Francés Fontan e Robèrt Lafont. Es previst un dinnar abans l’omenatge e una reünion puèi, per parlar del desvolopament de l’occitanisme. Dins aquel sens, l’Assemblada Occitana convida los autres movements politics occitans a participar e a intervenir dins las dichas. E mai, l’organizacion saluda “l’An Robèrt Lafont, organizat dignament per la Generalitat de Catalonha”.
Francés Fontan
Francés Fontan (París, 1929 - Coni, 1979) foguèt un nacionalista occitan filh d’un agent ferroviari originari de Gasconha. Estudièt las lengas a París e la politica a Tolosa. E mai nasquèsse al sen d’una familha monarquista, comencèt sa militància politica dins un grop trotskista. Pus tard, anèt demorar a Niça, ont militèt un temps al PCF e al Partit Socialista Unificat. Après una reflexion sus la descolonizacion d’Argeria, de Vietnam e de Marròc, fondèt en 1959 lo Partit Nacionalista Occitan, ara Partit de la Nacion Occitana. Foguèt perseguit per las autoritats municipalas de Niça jos l’acusacion d’èsser omosexual e d’ajudar lo Front de Liberacion Nacionala d’Argeria, e s’exilièt dins las Valadas Occitanas de Piemont. Demorèt a Fràise (Val Varacha) fins a sa mòrt.
Robèrt Lafont
Robèrt Lafont (Nimes, 1923 – Florença, 2009) es una de las figuras principalas de l’occitanisme del sègle XX dins gaireben totas sas dimensions. Pensador e intellectual, activista, politician, professor universitari, lingüista, escrivan e poèta, Lafont a ajudat a formar e crear l’occitanisme modèrne. Foguèt president de l’Institut d’Estudis Occitans de 1959 a 1962. Èra maridat amb l’escrivana, traductritz e ensenhaira italiana Fausta Garavini.
La Generalitat de Catalonha creèt en 2010 un prèmi Robèrt Lafont que s’autreja cada dos ans a las personalitats o institucions importantas per la lenga occitana. Ongan a instituit l’An Robèrt Lafont per lo remembrar dignament a l’ocasion dels dètz ans de sa mòrt.
L’Assemblada Occitana
L’Assemblada Occitana es un movement que sa tòca principala es “la libertat dau pòble occitan e de tot país d’Occitània, de l’Atlantic ai Alps” en tot se definir coma complementària dels autres movements occitanistas. Se fondèt en 2015 coma movement fraire de l’Assemblada Nacionala Catalana (ANC), e mai considère ara qu’es prioritari de concentrar sos esfòrces “per revelhar la consciéncia nacionala dei abitants d’Occitània”.
En mai d’aquò, l’Assemblada Occitana vòl tanben foncionar coma un centre de ressorsas “per que lu abitants tròben d’informacions solidi sus Occitània, sus la sieu situacion de nacion, embai aspèctes politics, lingüistics, culturaus, economics e ecologics...” E mai vòlon alestir de plataformas d’entreajuda e d’incubacion de projèctes.
Per l’omenatge, l’Assemblada Occitana prevei de dichas e de testimoniatges als dos grands òmes de l’occitanisme, e doncas convidan a s’exprimir las personas qu’an conegut personalament Francés Fontan e Robèrt Lafont. Es previst un dinnar abans l’omenatge e una reünion puèi, per parlar del desvolopament de l’occitanisme. Dins aquel sens, l’Assemblada Occitana convida los autres movements politics occitans a participar e a intervenir dins las dichas. E mai, l’organizacion saluda “l’An Robèrt Lafont, organizat dignament per la Generalitat de Catalonha”.
Francés Fontan
Francés Fontan (París, 1929 - Coni, 1979) foguèt un nacionalista occitan filh d’un agent ferroviari originari de Gasconha. Estudièt las lengas a París e la politica a Tolosa. E mai nasquèsse al sen d’una familha monarquista, comencèt sa militància politica dins un grop trotskista. Pus tard, anèt demorar a Niça, ont militèt un temps al PCF e al Partit Socialista Unificat. Après una reflexion sus la descolonizacion d’Argeria, de Vietnam e de Marròc, fondèt en 1959 lo Partit Nacionalista Occitan, ara Partit de la Nacion Occitana. Foguèt perseguit per las autoritats municipalas de Niça jos l’acusacion d’èsser omosexual e d’ajudar lo Front de Liberacion Nacionala d’Argeria, e s’exilièt dins las Valadas Occitanas de Piemont. Demorèt a Fràise (Val Varacha) fins a sa mòrt.
Robèrt Lafont
Robèrt Lafont (Nimes, 1923 – Florença, 2009) es una de las figuras principalas de l’occitanisme del sègle XX dins gaireben totas sas dimensions. Pensador e intellectual, activista, politician, professor universitari, lingüista, escrivan e poèta, Lafont a ajudat a formar e crear l’occitanisme modèrne. Foguèt president de l’Institut d’Estudis Occitans de 1959 a 1962. Èra maridat amb l’escrivana, traductritz e ensenhaira italiana Fausta Garavini.
La Generalitat de Catalonha creèt en 2010 un prèmi Robèrt Lafont que s’autreja cada dos ans a las personalitats o institucions importantas per la lenga occitana. Ongan a instituit l’An Robèrt Lafont per lo remembrar dignament a l’ocasion dels dètz ans de sa mòrt.
L’Assemblada Occitana
L’Assemblada Occitana es un movement que sa tòca principala es “la libertat dau pòble occitan e de tot país d’Occitània, de l’Atlantic ai Alps” en tot se definir coma complementària dels autres movements occitanistas. Se fondèt en 2015 coma movement fraire de l’Assemblada Nacionala Catalana (ANC), e mai considère ara qu’es prioritari de concentrar sos esfòrces “per revelhar la consciéncia nacionala dei abitants d’Occitània”.
En mai d’aquò, l’Assemblada Occitana vòl tanben foncionar coma un centre de ressorsas “per que lu abitants tròben d’informacions solidi sus Occitània, sus la sieu situacion de nacion, embai aspèctes politics, lingüistics, culturaus, economics e ecologics...” E mai vòlon alestir de plataformas d’entreajuda e d’incubacion de projèctes.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Omenatge comun al colabò Lafont e al resistènt Fontan :
Los franceses son plan mai dignes que nosaus :
Faràn pas jamai un omenatge comun al colabò Pétain e al resistènt De Gaulle
Vaig anar a una conferencia seva fa uns 40 ans, que facia Robert Lafont sobre relacions Occitanano-Catalanas e me semblet un ome molt poc interessat e que semblava malalt e sense forças. Enric Garriga del CAOC record qu'es queissava d'el e deia que no feia res pels Congres Occitano-Catalan. Coma novelista non se pas quantas vegadas e legit sa novel·la "Te tu te ieu" que m'agradet molt.
#12
lingista* > lingüista
trentesme > quarantesme
Chascuna de 'quelas grandas charas occitanas merita un tau omenatge, mes pense pas que siá una bona idea de los associar dins un omenatge conjunt coma nos i apela l'Assemblada Occitana. De que nen pensarián los interessats ? Benleu gostarián pas 'questa iniciativa, mesme eissida d'una intencion lauvenjabla.
Doas marcas dins l'istòria de lor antagonisme :
- La letra au Francés Fontan dau Robèrt Lafont, dau 6 d'abriau de 1960, ente creda « Je ne crois pas à l'existence actuelle d'une nation occitane. Je considère que l'adhésion des occitans à la nation française est une des caractéristiques essentielles de notre culture » e condemna entau la fondacion recenta dau Partit Nacionalista Occitan : « votre intervention (...) est plus qu'inopportune, elle est criminelle ! » ;
- En 1998 o 1999, intrevistat per lo filme « E i a lo solelh - François Fontan e la descuberta de l'Occitania » de Fredo Valla e Diego Anghilante, assegura totjorn de las posicions anti-independentista, que 'pela « autonomistas de senestra » e pòt pas imaginar una « emergéncia d'Occitània » nonmàs dins lo quadre francés, e « dins la longa montada dòu poder de senestra en Francia fins a l'Elisèu ».
Alara : Òc per onorar Robèrt Lafont, coma escrivan, lingista, actor de nòstra cultura e de nòstra lenga, mes pas coma actor politic de nòstra nacion, enemic ferotge de Francés Fontan e de nòstra reivindicacion independentista ! Òc de segur per onorar Francés Fontan, geniau creator de l'Etnisme e fondator dau Partit Nacionalista occitan, vengut desempuei lo Partit de la Nacion Occitana ! Mes puslèu separadament, e - per Francés Fontan - puslèu lo 19 de decembre, que será ongan lo trentesme anniversari de sa despartida.
#10 Plan segur qu'èra un aligat del P.S. lo Robert Lafont. Coma la majoritat dels occitanistas o-èran dins las annadas setanta, a l'epoca giscardo-pompidoliana. Aquel P.S. qu'avia alara fach promèssa d'una "France Plurielle" ont espelirian las identitats e lengas regionalas. D'aquel temps aquo fasia pas un plèc, lo centralism jacobin èra plan segur la tara exclusiva de la drècha, al poder dempuèi decenias. O-cresiam totes e l'Union de l'Esquèrra engimbrada per Mitterrand s'emplegava d'o afortir urbi et orbi. Qui auria pogut preveire la traïson cinica d'aquel P.S. qu'un cop elegit en 1981 gràcia a nosautres se revelèt autant jacobinist e centralista parisenc que la drècha ? Uèi que sabem la fin del film es tras qu'aisit de dire qu'èra de preveire e que sostener aquel P.S. per promoùre l'occitan e Occitània granda èra una conaria. Es quand l'evidencia d'aquesta traïson del P.S., ( ont Lafont, coma força intellectuals d'alara, coneissia efectivament força mond) se faguèt grand jorn que Lafont estabosit e maucorat constatèt e denoncièt las derivas faissizentas d'aquel partit.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari