Tolosa e Marselha son las vilas d’Occitània ont mai de mond an manifestat durant la cauma generala de dijòus passat. Segon las donadas dels organizaires, Marselha es la primièra amb 150 000 manifestants del temps qu’a Tolosa n’an comptat 100 000. Mas segon las donadas de la polícia, Tolosa es en primièra posicion, car a raportat 33 000 manifestants del temps que la prefectura a informat de 25 000 manifestants dins la capitala de Provença. A Bordèu, 19 000 personas passèron per carrièras segon las donadas oficialas.
 
 
Trencadura territoriala d’Occitània
 
En tot, las vilas occitanas son las qu’an comptat mai de manifestants dins l’estat francés, franc de París que, per de rasons demograficas evidentas, ten totjorn una chifra pus nauta. Aqueste aspècte es remarcable e mòstra una trencadura territoriala d’Occitània que se manifèsta tanben dins las mobilizacions dels Gilets Jaunes. Un estudi recent fach per l’Universitat París 1 dins dètz grandas vilas (Bordèu, Lilla, Lion, Nantas, Marselha, Montpelhièr, Niça, París, Estrasborg e Tolosa) mòstra de diferéncias importantas e significativas. Concretament, las vilas del nòrd mòstran un sosten fòrça pus flac al movement que non pas las del sud.
 
Aquò se poiriá interpretar coma un rebat escur de la tension entre lo nòrd francés e lo sud occitan, basco e catalan, un territòri qu’a París li dison lo Miègjorn. A Marselha, per exemple, lo 64% de la populacion sosten los Gilets Jaunes, la chifra pus nauta. E a Montpelhièr, Niça e Bordèu lo sosten tanben despassa amplament la mitat de la populacion. Tolosa se sarra de la mitat. E en contrast, a París solament lo 22% de la populacion sosten lo movement, a Nantas lo 31%, a Estrasborg lo 35% e a Lion lo 36%.
 
Mentretant, las mobilizacions se perseguisson.
 
 
Una polemica reforma de las pensions de retirada

Se protèsta contra una polemica reforma de las pensions de retirada que vòl impausar un sistèma unic que faga desaparéisser los 42 regims de retirada existents a l’ora d’ara, segon lo mestièr.
 
Aquel nòu sistèma foncionariá per ponches, es a dire que l’argent que los salariats cotizan per pagar las pensions dels retirats serà tresmudat en de ponches que se transformaràn en una pension mesadièra lo jorn de la retirada. Los sindicats qualifican la reforma d’ultraliberala e asseguran que farà davalar fòrça las pensions. En mai d’aquò, la pension se recalcularà en foncion de la situacion economica e del PIB. Totes los ans comptaràn per la transformacion en ponches: tanben los ans de salaris fòrça basses, o los ans de caumatge o de pausas. Atal, los sindicats calculan qu’amb aqueles cambiaments las pensions demeniràn d’entre un 20% a un 30%.
 
L’autre aspècte polemic de la reforma es lo retard de l’edat de retirada, qu’a l’ora d’ara es establit a 62 ans.
 
 
Lo govèrn francés crenh una cauma coma la de 1995
 
Cada còp que se convòca una cauma importanta dins l’estat francés, lo govèrn crenh una paralisi del país coma la de 1995, quand una cauma generala —tanben contra la reforma del sistèma de las retiradas mas tanben per la seguretat sociala— foguèt una reüssida pels participants a las protèstas. Lo govèrn reculèt après una cauma de tres setmanas perque tota la Republica èra blocada.
 
Dins l’encastre actual, cal apondre lo malcontentament de fòrça sectors socials envèrs la politica economica de Macron e las revendicacions dels Gilets Jaunes que fa mai d’un an que protèstan. Mas al delà d’eles, i a tot plen de mond que manifestaràn uèi perque veson en perilh lor pension de retirada, mai que mai lo personal dels establiments publics e quitament los policièrs que son fustibulats.
 
Mas benlèu es dins lo sector de l’educacion que la cauma serà mai seguida. En mai de la reforma Blanquer, qu’a provocat de protèstas dins tot lo sector, es un dels mai tocats per la reforma de las pensions.