La reforma de las pensions prepausada pel govèrn francés es contestada per de caumas e protèstas per tot l’estat francés, mai que mai en Occitània ont Tolosa e Marselha son las vilas qu’an tengut mai de manifestants. En mai d’aquò, l’occitan comença de jogar lo ròtle de lenga de lucha dins divèrses encastres.
 
Son arribadas a la redaccion de Jornalet d’imatges d’estudiants de Montpelhièr solidaris amb los caumaires, qu’emplegan l’occitan. S’apondèm l’emplec que fan de collectius coma la nomenada “Comuna Liura de l’Amassada” en Santafrican e quitament los Gilets Jaunes, ne podèm conclure que, acabat lo temps de la Vergonha e malaürosament de l’usatge social de la lenga, sa recuperacion comença d’èsser una revendicacion sociala de qualques collectius progressistas. Tot aquò sens comptar l’emplec que ne fa l’occitanisme politic del PÒC, del PNO, de Libertat, de l’ÒDPO...
 
 
Trencadura territoriala d’Occitània
 
Las manifestacions pus nombrosas de las caumas contra la reforma de las pensions se son debanadas dins las vilas occitanas, franc de París que, per de rasons demograficas evidentas, ten totjorn una chifra pus nauta. Aqueste aspècte es remarcable e mòstra una trencadura territoriala d’Occitània que se manifèsta tanben dins las mobilizacions dels Gilets Jaunes. Un estudi recent fach per l’Universitat París 1 dins dètz grandas vilas (Bordèu, Lilla, Lion, Nantas, Marselha, Montpelhièr, Niça, París, Estrasborg e Tolosa) fa veire de diferéncias importantas e significativas. Concretament, las vilas del nòrd mòstran un sosten fòrça pus flac al movement dels Gilets Jaunes que non pas las del sud.