«Sabiatz que los trobadors inventèron lo rap? Que los catars èran vegans? Que lo qu’escriguèt lo Se Canta èra un serial killer? E subretot, sabètz que tot çò que veni de dire es vertadièr?» Es amb aquela formula que lo Florant presenta lo sieu espectacle “Occitània pels nullasses” que joguèt del 19 al 22 de febrièr al teatre “Lo Fial de Plomb” dins lo barri Naut Bernat a Tolosa e que foguèt filmat lo 21 de ser per sortir dins qualques meses en DVD... Mas bon, comencem per la debuta...
 

Lo conte, aquela malautiá eiretada
 
Se seguissèm lo percors d’en Florant, semblariá que contar es pas un mestièr... Òm fa pas lo contaire, òm es contaire. Atal, Florant se trapèt la malautiá del conte tot pichòt. Sortit d’una familha roergassa, l’òme qu’es gaireben quarantenari coneguèt lo temps de las velhadas. “Un contava una galejada, puèi un autre cantava una cançon, e veniá puèi un fach istoric del canton”. Aquò explica tanben lo fach que Florant pòt pas contar sense jogar de musica. “Coneguèri totjorn aquelas velhadas amb de musica, doncas me vesi pas far un espectacle sense jogar de cabreta, de viòla, de pifre o de guitarra”.
 
 
Entre tradicion e modernitat
 
Quitament se coneguèt l’art de contar al brèç (Florant contèt pel primier còp en public a 7 ans) e se banhèt dins la cultura occitana (Courtial, Bodon e plan solide Padena que considera coma “un mèstre”), Florant es pas ça que la blocat dins “lo biais de far tradicional”. Noirit tant del “contum tradicional”, que de las tendéncias d’ara, s’inspira tanben de l’stand-up del jorn d'auèi. Mena de cadenon mancant entre Bladé e Dedo del Djamel Comedy Club, dins los espectacles de Florant se costejan los biaisses de contar tradicionals de pertot tant coma los espectacles comics coma se fan a d’ara. “Aguèri l’astre de jogar amb de mond coma Le Duo des Non o encara Les Chevaliers du Fiel e aprengueri fòrça sul biais de se professionalizar dins lo mestièr del sòlo en scèna amb eles”.
 
 
Un espectacle vengut de l’actualitat
 
Aprèp los “Contes del Placard”, Florant èra a pensar a un nòu espectacle del temps de la fusion de las regions. Quora veguèron lo mond de son canton prepausar la denominacion “Occitanie”, comencèt de lor demandar “Ok, mas perqué aquel nom? De qu’es aquò, Occitània per vosautres?” E abans los quequejaments entrecopats de "Se Canta”, “crotz occitana” e d'autres trobadors o catars… decidiguèt d’escriure “L'Occitanie pour les Nuls”.
 
I cal pas pr’aquò veire una “conferéncia saberuda per ensenhar al mond”. Sèm aicí puslèu dins de “vulgarizacion”. Atal, Florant vos diriá: “I a ja de causas pro plan fachas, es pas ma tòca, l’idèa es d’aprene en tot passant un bon moment de rire”. Que tot çò que conta es vertat (o gaireben) e entrecopat de galejadas, de segon gra, d’umor e de còps d’autoderision. Plan campat sus sas doas cambas, lo Florant vos dirà d'intrada de jòc: “S’avètz una balaja plantada dins lo cuol del costat de la bròssa, vos cal pas venir, l’espectacle vos va pas agradar”.
 

Un artista a l’escota del mond
 
Florant confèssa aver un biais pro personal d’escriure. Se pega a una idèa, a tot temps un pichon quasernet per notar d’idèas, de còps es una istòria belassa, d’autres còps una pichona frasòta tota simplòta que i va menar un tròç de l’espectacle que va desenvolopar pus tard. E quora considèra qu’a pro escrich, se risca a la reaccion populara. Atal, nos balhèt son biais d’ensajar sos espectacles: “Me'n vau pausar a la terrassa d’un estanquet mondin, ne causissi pas un especialament afogat de cultura occitana, mas cal subretot que lo mond sián dobèrts a la cultura. Me pausi a una taula e disi al vesinatge: «Adieu-siatz, soi a escriure un espectacle, vos en pòdi jogar un troçinet per l’ensajar?» E se fisa puèi de la reaccion del mond: “Se son a ríser es que teni la bona recèpta”.
 
 
E, fin finala, aquela “Occitanie pour les Nuls”?
 
E ben, per respondre, ieu l’ai vist… I èri lo ser del rodatge del DVD. Coma soi pas segur que “l’objectivitat jornalistica” siá quicòm qu’existisca, vau èsser pro onèst… Florant es un vièlh companh… Fa gaireben 20 ans, fasiá ja de ràdio, es ça que la amb Florant que comenceri de gausar parlar en occitan darrièr un micro. L’òme es un amic, per non pas dire un fraire, coneissi sa generositat, son esperit biaissut, mas tanben son costat “embonilhista” (qu’en fach amaga una manca crudèla de fisança dins son saber-faire). Aquela serada de rodatge, me trapèri dins un Fil a Plomb comol. Los occitanofòns se mesclavan amb los francofòns dins un ambient amistós. Ai sentit (o ai dich, lo coneissi plan, foguèri son tecnician en ràdio fa vint ans) un Florant fòrça nerviós, que fòrça lèu comencèt d’emmaliciar lo sieu public, de prene fisança, d’espessor, de téner lo public dins sa man. Mesclant occitan e francés amb un biais de far que faguèt que i agèt pas d’occitanista per daissar la sala, emmaliciat per la manca de lenga, ni tanpauc de francofòn per sortir en disent “entendi pas res a aquel espectacle”. Atal, aquel pichon pelut “noirigat de cultura nòstra” presentèt a una sala son Occitània… E totòm ne sortiguèt en tot se sentir d’aquel país.
 
 
E pels que manquèron l’espectacle?
 
Pas cap de problèma, es estat doncas filmat en DVD, se pòt precomandar o ajudar a sa sortida mercés a un finançament participatiu via Ulule e si que non podètz contactar l’Agence Sirventés per lo faire venir en çò vòstre amb aquel espectacle o un autre… Vos va caler subretot afanar, que “L’Occitanie pour les Nuls” n’es a 120 representacions e es ja programada fins a març de 2021 pertot en Occitània e en defòra (se deu jogar tanben en França e en Belgica).
 
 
 
 
Cedric Rosseu

 
 
 
Vidèo de presentacion de l’espectacle



 
Entrevista de Florant en occitan sus Radio Occitània
 


 
Entrevista de Florant en occitan sus Radio Occitània