Actualitats
Lombardia: es mòrt lo mètge que trabalhava sens gants perque n’i aviá pas
Marcello Natali aviá 57 ans e moriguèt dijòus après se dedicar completament a ajudar lo creissent nombre de malauts dins un dels epicentres de la Covid-19
La vila de Cudògn se confinèt lo 23 de febrièr. Es al centre de l’epidemia en Lombardia e Natali, qu’èra mètge de familha, se vegèt desbordat per l’aument constant de malauts que lo vesitavan cada jorn. L’11 de març, comencèt d’aver de fèbre, de tos e de dificultats per respirar. S’èra contaminat. Mas, segon sa collèga Martina Sacabelli, contunhèt de trabalhar. “Quand d’autres collègas se metèron en quarentena o tombèron malauts, el dobriguèt las pòrtas a sos pacients per los daissar pas sens mètge dins aqueles jorns complicats”.
Natali, qu’aviá pas cap d’autra malautiá anteriora, moriguèt dijòus passat dins un espital de Milan, ont lo menèron quand la malautiá se compliquèt. Segon qualques mèdias, i a ja 13 mètges mòrts del coronavirus e mai de 2600 trabalhadors sanitaris en son infectats.
Italian doctor Marcelo Natali dies of CoronaVirus after having to treat patients without protective gloves and masks, due to shortage, because people use them without proper indication.
— Baroudy (@barondy) March 20, 2020
weeks ago he said “we aren’t prepared enough for this situation”
Rest In Peace
You’re a Hero pic.twitter.com/Aham3EQoQ6
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
#1 Ieu a Italia, devi una granda partida de la salvagarda memoriala del nòstre patrimòni literari medieval (e donc de la nòstra identitat e dignitat). Li devi memòria e amistat frairala per aver albergat mai d'un sègle de temps los nòstres paures crestians catars e valdeses secutats per França. Li devi lo trelús intellectual e esoteric de la Renaissença (que non riscava gaire de nos venir de França) e l'eiretatge dels trobadors a través lo Dolce Stil' Nuovo. Li devi l'òbra tant pringonda e centrala de Giaccomo Leopardi, un amic mieu imaginari que jamai non me quita d'un pols. Li devi la mangifiçança de l'opera barròc, del cant sacrat barròc, de la virtuositat esbleugissenta dels sieus concerti barròcs, puèi la meravelha que foguèron sas influéncias subre Mozart, Haydn (Cf. Lorenzo de ponte, Libretista) e plan segur Rossini, puèi tot lo bèl canto, tant e mai fabulós indescriptible, del sègle XIX, que permetèt, amb l'escòla catalana e iberica de'N Pedrell, de lutar contra l'egeminosme estilistic wagnerian. Devi a Italia lo solet cinèma que semble un pauc lo cinèma occitan, mòrt dins l'uòu al sègle (e que tornarà nàisser coma un fenix), mai que mai mon cineasta favorit, Sergio Leonne, cinic, anarquista, e qu'a tant d'influéncia sul mieu biais d'escriure novèlas. E devi mantas oras d'inspiracions al musician contemporanèu Ennio Morricone, que coma Leopardi, fa partida e ma familia imaginària. E puèi mai que tot devi a Italia las originas del mieu poèta occitan favorti : Renat Nelli. E quantes sèm, los escrivans occitans, qu'an de près o de luènh un ligam familial amb Italia ? Los Italians son, coma los Catalans, d'Occitans que non foguèron pas (longtemps) dominats pels Franceses. Mai que tot èra particualrament italian aqueste mètge que, "quand d’autres collègas se metèron en quarentena o tombèron malauts, el dobriguèt las pòrtas a sos pacients per los daissar pas sens mètge dins aqueles jorns complicats", es a dire un professional remarcabla, coma o son mantes italians. Gents remarcablas, n'i a de pertot ! Basta d'o remarcar.
#1 Sense voler, eth men dit cliquèc sus eth verd quan voliài clicar sus eth arroi.
De vertat que soi indignat per aquestis comentaris "tranquilament distenciadis" que hèn pudenshina d'arracisme de cap aths italians. De que mos shauten d'opinions sus la Commedia dell'Arte o sus Rossini... Quan i a de gent -Italians- que dan era sua vita entà sauvar la deths autis.
Qu'èi passat 3 ans dera mua vita enter eras Valadas e Piemont Lombardia, e dilhèu qu'èi mercès a d'aquera gent que soi encara viu...
Que i a de tot sus terra, bons o dolents, totun, quan un non sap "al val mielh d'istar quiet e de sarrar-se la sòca" !
Dels italians podem esperar de tot, la veritat, las messurgas, la comedia bona, l'opera sempre dolenta tret de qualque fragment conegut, lo teatre d'art e assaig.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari