Dens lo barri vielh d’ua ciutat londanha soi a picar la paret.
M’installèi n’i a pas gaire, en visitar aqueth ostau tan ancian m’agradè de tira lo lòc la chaminèia, la cort petita, medievau, e l’aulor a aventuras passadas.
Temps de mudar e adara i soi embarrada.
La malautia que s’esperlonga e s’espandís sus la tèrra nosta, m’empaisha de sortir e òmis en armas circondan lo parçan per n’assegurar l’embarrament.
Las condicions de vita i son despolhadas mes èi un teit e m’estimi mei de me desvelhar entre parets bastidas 700 ans a, que vedón se desvelhar tan d’humans abans jo. Imagini familhas, hemnas soletas, òmis, vielhs, joens, mainats, qui sap?
Per la frinèsta dubèrta lo vent me pòrta las campanadas de la catedrala, los autes bruts de la vila ne ressonan pas mei. Sols los coloms que senhorejan suus teulats daurats peu so de la prima, cantan sas amors.
Anciana, òcra, espessa la paret apareish jos la pica, aimi lo gèst e lo son.
Aimi aqueth acarament dab la pèira.
Apareishen un detzenat de capas, uas finas blancas, d’autas bluas, e d’autas engrisadas. Dejós, las caucias de sables mescladas, blancosas, burèlas, e la mai prigonda òcra com la tèrra deu riu.
Lo men embarrament es adara mei que mei ua luta dab la paret per li tornar sa beutat e sa puretat.
Atau benlèu ne saurèi mei sus l’istòria de l’ostau.
Contunharèi de picar dinc a la nueit casuda.
M. Delaprada
M’installèi n’i a pas gaire, en visitar aqueth ostau tan ancian m’agradè de tira lo lòc la chaminèia, la cort petita, medievau, e l’aulor a aventuras passadas.
Temps de mudar e adara i soi embarrada.
La malautia que s’esperlonga e s’espandís sus la tèrra nosta, m’empaisha de sortir e òmis en armas circondan lo parçan per n’assegurar l’embarrament.
Las condicions de vita i son despolhadas mes èi un teit e m’estimi mei de me desvelhar entre parets bastidas 700 ans a, que vedón se desvelhar tan d’humans abans jo. Imagini familhas, hemnas soletas, òmis, vielhs, joens, mainats, qui sap?
Per la frinèsta dubèrta lo vent me pòrta las campanadas de la catedrala, los autes bruts de la vila ne ressonan pas mei. Sols los coloms que senhorejan suus teulats daurats peu so de la prima, cantan sas amors.
Anciana, òcra, espessa la paret apareish jos la pica, aimi lo gèst e lo son.
Aimi aqueth acarament dab la pèira.
Apareishen un detzenat de capas, uas finas blancas, d’autas bluas, e d’autas engrisadas. Dejós, las caucias de sables mescladas, blancosas, burèlas, e la mai prigonda òcra com la tèrra deu riu.
Lo men embarrament es adara mei que mei ua luta dab la paret per li tornar sa beutat e sa puretat.
Atau benlèu ne saurèi mei sus l’istòria de l’ostau.
Contunharèi de picar dinc a la nueit casuda.
M. Delaprada
| fffff | fffff | |
| Cronicas de l'embarrament A l’iniciativa de sos legeires, Jornalet prepausa de mandar regularament la cronica d’un embarrament. Aquela cronica pòt èsser ficcionala o a mièjas reala, mas es una convidacion a un exercici literari. Daissatz vòstra imaginacion s’exprimir en una lenga trabalhada, rafinada, afogada. I podètz apondre un imatge. Los tèxtes seràn publicats regularament dins la seccion “Cronicas de l’embarrament”. Escrivètz a info@jornalet... | ||
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Set cents ans son molts d'ans per una paret, es l'istoria mateissa. Trata la amb molta cura e amor, pot ser amagui un fresc de pintura medievala, o un missatge gardat d' alara perquè los invasors franceses no'l tronassen pas. E pensa qu un especialista en aqueste tema te pot ajudar a trobar los tresors que i amaga.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari