Desempuèi 2019 per la segonda annada adereng Europa compta mai de décés que de naissenças. Amai se la populacion contunha d’aumentar, sèm gaireben 513 milhons d’estatjants, es degut a un sòlde migratòri positiu.

La populacion autre còp dins una territòri rural espandit s’es venguda agromelir dins de concas de vidas, ont l’agricultura nòstra a passat la man dins un temps primièr a d’industrias qu’an estadas paucas ençò de nosaus, puèi dins d’ emplèc de servicis, o d’emplècs d’estat. S’es vist a l’escasença de la COVID-19, demai desempuèi plan temps avèm perdut nòstra autonòmia agricòla, nòstra capacitat de fabregar potingas e tot mai.

Se d’unis país coma frança mantenon la populacion lora es en partida de per sa part imigrada de la populacion. D’autres país que capitan pas de mantener la populacion s’engatjan dins una dralha caladada de mantuns problèmas socials econòmics politics.Los meteis problemas son sompartits per los país que recampan un taus d’ imgracion bel, que s’acassela d’una annada l’autra. Se sap tanben que l’integracion d’aquelas nòvas populacions es al revèrs de la rata porcion del nombre la quimèra integracion desempuèi gaireben trenta ans rabalada e trigoçada vòl pus correr, per pauc qu’aguessa fonccionada un jorn o l’autre.

Desempuèi las annadas 2000 L’ONU emponhèc lo problema dins un rapòrt del titòl « populacions de remplaçament ». La tòca n’es subretot d’un agach econòmic per mantener una populacion de consum e de producion. Pr’aquò se pausan d’autres problemas, sariá pas que cultural, lenguistic, religiós, de novèlas societats se botan en plaça. Al fial del temps es un cambiament d’importancia granda ambe consequencias non previzibles que se sap pas gerir, e que los país daissan se gerir solet, çò qu’es pas lo melhor mejan, o lo melhor mejan per n’aver un retorn de mandre grand. Cadun voldrà gerir son espandi coma li convent, espandi que se rencreissarà jol quichament del nombre.


Es de se demandar se nosaus occitans aurèm una plaça dins aquel mesclum e se n’avèm una, es brica segur vist que sèm de mai en mai una minoritat, enant d’èsser dins lèu una minoritat de minoritat, de qu’un sarà nòstra esvenidor levat lo tomple del desbrembar ? Ja de per lo passat avèm recebut las èrsas e ondadas de la francimandalha ambe tot son menesprés, son asirança a l’encontra nòstra e que contunha de tot biais. A una lega d’aqui en 1935, Alexis Carel trastetjava pas per escriure : « En France les populations du nord sont bien supérieures à celles des bords de méditerranée. Les races inferieures habitent généralement les régions où la lumière est violente et la température moyenne élevée. Aujourd’hui même, (sèm en 1935) pareil état d’esprit, bien qu’en forte régression du fait surtout de la mobilité croissante des populations, est encore loin d’avoir totalement disparu…/… »

Los fachs estant aqui, nos n’en tirarèm pas amb’un aquò rai tot anirà plan….

Pel rapòrt de l’ONU, n’en trobaretz la partida vistable çai-jos un compendi pichon en francés. al format PDF

https://www.google.fr/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=&cad=rja&uact=8&ved=2ahUKEwjbpvP7nIjqAhWgA2MBHdYMAQcQFjAAegQIBRAB&url=https%3A%2F%2Fwww.un.org%2Fen%2Fdevelopment%2Fdesa%2Fpopulation%2Fpublications%2Fpdf%2Fageing%2Freplacement-es-fr.pdf&usg=AOvVaw1DyvU_zDj21v_2dZdBCo2b