Dissabte passat, se complissián los 25 ans del genocidi d’Srebrenica, un masèl que de mai en mai tomba dins la banalizacion e la negacion, segon un rapòrt qu’a publicat The Guardian e que son avertiment màger pertòca la resurgéncia de l’extrèma drecha, de l’islamobofia e de la negacion de la Shoah.
 
La Cort Internacionala per l’Anciana Iogoslavia condemnèt una quarantena de personas a un total de 700 ans de preson, e quatre penas a perpetuitat. A mai, aquel tribunal qualifiquèt lo masèl de “genocidi”. Ça que la, las autoritats de la Republika Srpska (“Republica Sèrba”, çò es la region de Bòsnia e Ercegovina governada pels sèrbes) accèptan pas lo tèrme “genocidi” e lo quite cònsol màger de la vila de Srebrenica, qu’es sèrbe e un dels principals negacionistas, vòl pas saber res del memorial. A mai, dins aquela region sèrbobosniana se met en qüestion lo nombre de mòrts del masèl e se tolèra los omenatges dels condemnats quand sortisson de preson.
 
D’autras provocacions citadas dins lo rapòrt son l’autrejament del prèmi Nobel de literatura a l’escrivan austrian Peter Handke, que ten un discors revisionista sus çò que se passèt a Srebrenica.
 
 
Lo chaple
 
L’11 de julhet de 1995, durant la guèrra dels Balcans, los òmes comandats pel general Ratko Mladić entornegèron la vila d’Srebrenica, tota plena de refugiats, e i intrèron sens cap de mena d’oposicion del contingent neerlandés de Cascos Blaus de l’ÒNU. Las fòrças sèrbas i assassinèron mai d’uèch mila òmes e gojats e n’expulsèron vint mila personas.
 
Per aquel masèl, lo mai grand d’Euròpa après la Segonda Guèrra Mondiala, se jutgèt al Tribunal Penal Internacional e se condemnèt per crimes de guèrra lo president de Serbia Slobodan Milošević (que moriguèt en preson en 2006), lo president dels sèrbes de Bòsnia, Radovan Karadžić, aquestes dos darrièrs coma instigators, e mai lo general Ratko Mladić, coma executor.
 
A aquel chaple s’apondèt l’abandon de la comunautat internacionala: tant per la negligéncia dels Cascos Blaus desplegats sus plaça coma per çò que lo revelèt lo jornal The Guardian: la casuda d’Srebrenica fasiá partida de l’estrategia del Reialme Unit, de França, dels Estats Units e quitament de l’ÒNU per obténer la patz a quin prètz que foguèsse, en liurant la vila a Mladić.
 
 
La responsabilitat neerlandesa
 
Lo jorn del masèl, lo general sèrbe Ratko Mladić se reüniguèt amb lo cap de las tropas de l’ÒNU dins la region, qu’èra lo coronèl neerlandés Thomas Karremans. Dins aquela reünion, lo militar dels Païses Basses accediguèt a totas las demandas de Mladić. D’aquel encontre s’enregistrèt d’imatges de vidèo ont se pòt veire lo coronèl Karremans a recebre de presents de Mladić, a beure d’aigardent amb el. D’aquel enregistrament, cal soslinhar los imatges dels soldats neerlandeses que dançavan e festejavan quand tornavan a l’ostal.
 
Segon lo militar dels Païses Basses, Mladić aviá capturat los soldats neerlandeses e aviá menaçat lo colonèl Thomas Karremans de lo tuar se liurava pas los 350 òmes bosnians en edat de seguir l’armada qu’èran dins sa casèrna. Demest las personas liuradas i aviá los traductors, los assistents, lo cònsol màger d’Srebrenica e los conselhièrs municipals.