Uèi, 16 d’agost, es lo jorn de Sant Ròc, un dels patrons mai venerats tradicionalament en tota Occitània dins tot plen de vilas e vilatges que celèbran lors fèstas a l’entorn d’aquesta data. D’un caire, la crisi sanitària de la covid-19 a modificat considerablament los programas festius. D’autre caire, segon la tradicion catolica, lo sant montpelhierenc es l’avocat de la garison de las pèstas e ongan seriá un bon moment per l’invocar, se priorizam totjorn las autoritats scientificas e sanitàrias.
 
Las nombrosas fèstas que se tenon aquestes jorns en onor de Sant Ròc dins tot lo país son canceladas per la pandemia. De soslinhar las de Montpelhièr, vila ont nasquèt lo sant o las de Vaubona (Vencenc). En Aran, se modifica fòrça lo programa de las fèstas de Bausen, Bossòst e Vilamòs qu’an luòc a l’entorn de Sant Ròc.
 
A l’Edat Mejana, Ròc èra lo sant pus invocat per garir la pèsta e d’autras malautiás infecciosas. Segon la legenda, nasquèt a Montpelhièr entre los sègles XIII e XIV al sen d’una familha rica e distribuiguèt sas riquesas als paures. Un jorn, decidiguèt d’anar a Roma en pelegrinatge e sul camin garissiá los malauts de la pèsta que rescontrava per las vilas e vilatges que traversava. L’iconografia tradicionala lo representa totjorn acompanhat d’un can, que lo gariguèt a el en li lecant las nafras quand la pèsta l’aviá contaminat. Segon la legenda, quand lo sant aviá talent, lo can panava un bocin de pan e lo li portava.