Lo president de França, François Hollande, confirmèt divendres passat que las tropas militaras francesas que fan la guèrra en Mali, i seràn tot lo temps que calga per combatre “contra los elements terroristas”.
 
Segon Hollande, “l’ofensiva dels rebèls islamistas menaça l’existéncia de Mali”. L’Estat francés a recomandat als sieus ciutadans de quitar lo país african. De grops islamistas e l’armada del país s’afrontan pel contraròtle d’Azawad.
 
“Ai acceptat que França responda, amb los nòstres sòcis africans, a la demanda de las autoritats de Mali. O farem estrictament dins l’encastre de la resolucion de las Nacions Unidas”, çò raportèt Hollande.
 
L’intervencion militara francesa en Mali es la primièra que lo president François Hollande mena. Las tropas francesas ajudaràn l’armada de Mali a reconquistar Azawad contra las avançadas dels rebèls islamistas, ja qu’aquel país a demandat ajuda.
 
Ara per ara, las operacions armadas an començat amb la mòrt del pilòt Damien Boiteux, luòctenent del quatren regiment d’elicoptèrs de las forças especialas de Pau (Bearn). Boiteux foguèt abatut quand participava a una ofensiva pel contraròtle de la vila de Konna.
 
 
Los toarègs e Argeria son contra la guèrra
 
Qualques païses coma Argeria se son opausats a declarar aquela guèrra e se son ofèrts coma mediators entre las partidas en conflicte per poder arribar a una solucion pacifica.
 
Los mai opausats a la guèrra son los toarègs. An totjorn insistit que caliá ensajar totes los biaisses de negociacion. O expliquèt lo vicepresident de l’MNLA, Mahamadou Djeri Maïga: “Refusam quina intervencion militara que siá sul territòri d’Azawad. Se deu resòlver politicament tot çò que nos opausa a Mali”. Una solucion politica que l’MNLA, de fach, a ensajat pendent los darrièrs tempses. D’un costat, lo mes passat, arribèt a un acòrdi amb Ansar Ad Din (islamistas toarègs) per “coordenar” las lors accions e per arribar a una “situacion de patz” amb Mali. De l’autre, acceptèt de prene part a las convèrsas de patz amb lo govèrn malian e amb Ansar Ad Din jols auspicis del president de Burkina Faso, Blaise Compaoré.
 
Mas sul terren, las milícias islamistas fa de meses qu’an fòrabandit los combatents de l’MNLA dels luòcs clau del poder. De grops coma AQMI o lo MUJAO an de ressorsas economicas e militaras sufisentas per n’exercir lo contraròtle e, sustot, per atraire de combatents estrangièrs, e mai de joves e d’enfants autoctòns. De ressorsas talas, l’MNLA n’a pas, e aquò explica perqué lo grop toarèg perdèt l’iniciativa sul terren fa de meses. Cal remembrar que l’inici de las ostilitats en Azawad foguèt una iniciativa d’aquel grop, e que solament après qualque temps, AQMI e lo MUJAO apareguèron sus scèna. Al delà de sa feblesa militara e economica, l’MNLA desira pas tanpauc una guèrra que, probable, infligiriá de grèus patiments a una populacion toarèg, que fa de decennis qu’es fòrça punida per las politicas de l’Estat malian.
 
L’MNLA, e mai s’es afeblit, es plan decidit per arribar a l’independéncia d’Azawad. Dins lo programa de l’MNLA, se pòt legir que “L’unificacion amb Mali vòl dire cinquanta ans d’aclapament programat de tot çò que distinguís lo pòble azawadian dins los domenis cultural, religiós, social, politic, economic e geografic, mejançant la negacion del sieu drech essencial sus la siá tèrra”. Es per aquò que li cal realizar son pròpri “projècte nacional vertadièr”, qu’a pas res a veire amb çò que representa lo govèrn central de Mali ni amb l’expansionisme qu’ensajan de realizar los grops islamistas que combaton los toarègs.